Studentenclubs: ‘De keurige kakkers uit de Hollandse provincie doen niet onder voor de vedetten uit Oxford’

‘Rituele vernedering triomfeert aan beide zijden van de Noordzee. Evenals de seksistische cultuur’, schrijft Lia Van Bekhoven. Zij maakt de vergelijking tussen de elitaire studentenclubs in Oxford en in Nederland.

De Bullingdon Club is niet (lang) meer. De dinner club voor superbevoorrechte studenten uit Oxford, heeft nog maar twee leden. En dan ben je gauw uitgepraat, of uitgedronken. De vereniging die, zoals dat heet, een ‘rijke geschiedenis’ heeft, werd opgestart in 1780 als een sportieve organisatie. Maar tegen de tijd dat mensen als oud premier David Cameron en minister van buitenlandse zaken Boris Johnson toetraden, was de Club vooral geassocieerd met dure rokkostuums en de gewoonte plattelandsrestaurants kort en klein te slaan. Zo mag een Buller nog steeds niet binnen een radius van 22 kilometer komen van Christ Church College nadat clubleden daar in 1927, straalbezopen, 400 ramen insloegen.

Never forget #Cameron #CameronGone #Bullingdon #Boris pic.twitter.com/FQh2fmPkVW

— Iain Houten (@IainHouten) September 12, 2016

Toen Cameron en Johnson in aanmatigende, jeunesse dorée houding voor de jaarfoto poseerden, had de Club nog een stuk of vijftien leden. Privilege was toen, in de jaren tachtig en negentig, niets om je voor te schamen. De Bullingdon was absurd, maar verder OK. Wat de Club de nek omdeed, was mediabelangstelling van de verkeerde soort. De film The Riot Club, gebaseerd op de Club, was een commercieel en artistiek succes, maar dodelijk voor het imago van de vereniging. En nu is de Bullingdon niet meer cool. Geen student die ermee geassocieerd wil worden. De karavaan jonge, upper class hedonisten is elders heen getrokken.

Uitspattingen met een lichte geur van kots

Van een afstand lijkt de Bullingdon hemelsbreed verwijderd van de democratische klassenloosheid van de Hollandse polder. Maar wij Nederlanders zouden als het gaat om uitspattingen in malle pakken met een lichte geur van kots, best wel eens kampioen kunnen zijn. Het NRC schreef dinsdag over ‘alweer’ een incident bij het studentencorps Vindicat in Groningen. Een aspirantlid was tijdens de introductietijd het ziekenhuis in geslagen. Het was het tweede voorval die week. De krant noteerde behulpzaam een lijstje van incidenten bij ontgroeningen de laatste jaren in andere Nederlandse steden. Een student overleed toen hij een liter jenever dronk. Een andere, tragische sukkel liep ernstige verwondingen op toen hij zich in brand liet steken.

‘Hete herten’ en ‘Nederlands erfgoed’

De keurige kakkers uit de Hollandse provincie doen niet onder, dus, voor de Downton Abbey-achtige vedetten uit Oxford. Natuurlijk zijn er verschillen. In Nederland spelen de ouderejaars die de nieuwkomers afbeulen in de introductiedagen, voor NSB-er. Die grap zullen ze in Oxford niet uithalen. Maar verder? In Utrecht kreeg je poep in je haar gesmeerd, bij de Bullingdon moest je een bankbriefje van £ 50 verbranden voor de ogen van een dakloze. Rituele vernedering triomfeert aan beide zijden van de Noordzee. Evenals de seksistische cultuur.

De corpsbal die op ‘hete hertjes’ jaagt is straks je baas https://t.co/K9axDmorzj @nrc #vindicat

— Caroline Synke (@Heidentweet) September 30, 2016

In een of andere studentenvereniging in Nederland circuleert een lijst van ‘hete herten’ waarop vrouwelijke eerstejaars met sterren worden gerecenseerd. ‘Moge de gore wijven met hun kut over een kanon worden getrokken’, citeren oud-leden Laura Kits en Rosanne Boermans, uit de intro. Zij geloven dat misogynie in studentenverenigingen blijvende invloed heeft op de leden. De Britse journalist Barney Ronay gelooft dat ook. In ‘Jong, Rijk en Zat’ schrijft hij over de levenslange ‘naieve, vijandige en achterlijke houdingen’ van Clubleden jegens vrouwen.

Maar er is een groot verschil. In Engeland is de Bullingdon Club zo goed als dood. In Nederland is de studentencorpora sinds kort officieel ‘Nederlands erfgoed’.