Schikking geblokkeerd: juridische troebelen van zoon Hunter blijven president Biden boven het hoofd hangen

Woensdag had de dag kunnen zijn dat ‘de zaak Hunter Biden’ in een schikking werd geregeld. De rechter blokkeerde echter de schikking. En zelfs als de rechter de schikking in tweede lezing goedkeurt, zijn de problemen van de zoon van de president niet van de baan, bleek tijdens de rechtszitting. Verdere aantijgingen worden onderzocht.

De zaak, die in Wilmington, Delaware, in een federale rechtbank voorkwam, werd geacht een formaliteit te zijn, die in een handomdraai geregeld kon zijn. Er waren in juni afspraken gemaakt tussen de verdediging van Hunter Biden en de procureur, waarbij Hunter schuldig zou pleiten voor twee gevallen van belastingontduiking, en niet naar de gevangenis zou gaan, noch voor die belastingfeiten noch voor illegaal wapenbezit. De belastingfeiten sloegen op de jaren 2017 en 2018. En in 2018 had Hunter een valse verklaring afgelegd toen hij zich een wapen aanschafte. Hij had verklaard dat hij geen drugs nam, terwijl het tegenovergestelde het geval was.

Hunter kon in 2021 de achterstallige belastingen plus de boetes betalen via een lening van een vriend ter waarde van 2 miljoen dollar.

De rechter, Maryellen Noreika, zag woensdag complicaties. Want: de twee partijen hadden een eigen interpretatie van de deal. Het kamp Hunter Biden zag hem als allesomvattend, zodat Hunter vrij zou zijn van alle beschuldigingen. Sommige Republikeinen hadden de schikking daarom, toen ze in juni bekend werd, omschreven als een sweetheart deal, een snoepovereenkomst. Want er kwam geen celstraf aan te pas. De schikking leek te slaan op een zaak die in enkele weken geregeld had kunnen zijn, en niet vijf jaar onderzoek had gevergd, zoals hier het geval was. Want zowel de belastingproblemen als het illegale wapen waren in 2018 bekend.

Pa Biden wachtte niet om het heuglijke nieuws te vieren. Hunter werd ineens een veelgeziene gast in het Witte Huis. Hij nam op 22 juni deel aan de festiviteiten naar aanleiding van het bezoek van de Indiase premier Modi. Hij bekeek vanuit het Witte Huis het vuurwerk van 4 juli, en reisde naderhand met de familie en de presidentiële helikopter naar het buitenverblijf Camp David.

De procureur daarentegen hield woensdag voor de rechtbank vol dat het onderzoek naar Hunter nog aan de gang is en nog aanklachten kan opleveren. Dat had hij overigens eerder ook al laten weten: dat het onderzoek nog loopt.

De rechter vond dat de partijen duidelijkheid moesten scheppen. Anders was de schikking dood.

Na een kort reces vonden de twee partijen inderdaad een vergelijk, waarbij de interpretatie van de procureur de bovenhand haalde. De schikking betreft alleen de belastingfeiten, het wapen en eventueel drugsklachten die betrekking hebben op de periode tussen 2014 en 2019. Zijn niet begrepen in de deal: mogelijke klachten over illegaal lobbyen voor buitenlandse instanties en mogelijke klachten rond witwasoperaties.

De hervonden eenstemmigheid tussen het kamp Hunter en de procureur was niet van aard om rechter Noreika te vermurwen. Ze blokkeerde de schikking omdat ze de herziene tekst aan verder onderzoek wou onderwerpen en omdat de tekst rond het wapen niet duidelijk maakte wat er zou gebeuren als Hunter de regeling zou overtreden en bijvoorbeeld opnieuw drugs zou gebruiken of opnieuw een wapen zou kopen.

Na drie uur van intens en emotioneel overleg pleitte Hunter woensdag onschuldig voor de belastingfeiten, in afwachting van een volgende zitting over de schikking.

Dat alles kan een kleine vertraging opleveren, of een grotere. Het belangrijkere punt is dat er nog aanklachten tegen Hunter kunnen volgen en dat de juridische problemen niet van de baan zijn voor Hunter en pa Biden.

Een onderzoek, een laptop en twee klokkenluiders

Hunter, nu 53, had een moeizaam leven. Hij overleefde, samen met zijn oudere broer Beau, het auto-ongeval waarbij hun moeder om het leven kwam. Hij overleefde ook Beau, die in 2015 aan kanker overleed. Hij werd uit het leger ontslagen wegens drugsfeiten. Drugs en een gecompliceerd liefdesleven vormden de rode draden door zijn leven. Dat belette hem niet om een heel winstgevende lobbyfirma op te zetten, waarbij hij rijkelijk betaald in bestuursraden kon zetelen, en miljoenen binnenrijfde van energiebedrijven uit onder meer Oekraïne en China. Waarom die rijke klanten hem zo gul bejegenden? Alles laat uitschijnen dat zijn nabijheid tot de toenmalige vicepresident Biden daarin een essentiële rol speelde. In zijn autobiografie zou Hunter de verdiende miljoenen betreuren omdat ze zijn drugsverslaving mogelijk, ja zelfs makkelijk maakten.

Eind 2018 werd een onderzoek rond belastingfraude, witwassen van geld en overtredingen van de lobbywetgeving tegen hem geopend. Dat onderzoek bleef enkele jaren geheim, tot Hunter zelf het bestaan onthulde.

Zijn zaak kwam in een stroomversnelling toen zijn laptop werd gevonden. Hij had die voor herstelling in een winkel binnengebracht, maar niet afgehaald. Waarna de eigenaar de inhoud deelde met Rudy Giuliani, gewezen burgemeester van New York en medestander van Donald Trump. Op 14 oktober 2020, 20 dagen voor de presidentsverkiezingen tussen Trump en Joe Biden, publiceerde The New York Post over het bestaan en de inhoud van de laptop, die onder meer zakelijke, mogelijk belastende correspondentie van Hunter bevatte naast talloze beelden van zijn penis en zijn vrijpartijen. Een van zijn mails suggereerde dat hij een zakenpartners in contact bracht met de toenmalige vicepresident.

The New York Post berichtte grotendeels correct, zij het tegelijk tendentieus, maar een aantal leidinggevende figuren uit de inlichtingendiensten beweerden dat de computer alle eigenschappen vertoonde van een Russische ingreep in de verkiezingen. Bovendien ging het om ‘gestolen informatie’, oordeelde Twitter, dat het delen van het artikel blokkeerde. Ook andere sociale media zetten de rem op de verspreiding, en klassieke persorganen behandelden de informatie in mineur, als ze er al over berichtten.

(lees verder hieronder)

Pa Biden won de verkiezingen, het onderzoek naar Hunter werd verdergezet, onder leiding van een procureur die door Donald Trump was benoemd. Hunter was intussen afgekikt en werd kunstschilder. Hij bood zijn doeken aan tegen 500.000 dollar per stuk, waarbij hij, zoals in zijn periode als lobbyist, rekende op de meerwaarde van zijn naam en vader.

De justitie maalde bijzonder traag en toen de Republikeinen tijdens de tussentijdse verkiezingen van eind 2022 een nipte meerderheid in het Huis van Afgevaardigden verwierven, werd een van hun projecten om de zaak Hunter Biden warm te houden, en zo mogelijk pa Biden mee in een bad van corruptie te trekken.

Daartoe werden de voorbije weken hoorzittingen georganiseerd met twee klokkenluiders van de belastingdienst, een ervan een zelfverklaarde Democraat. Ze beweerden dat de procureur, die nochtans door Trump was aangesteld, bepaalde evidente onderzoeken die hadden kunnen leiden naar financiële connecties met vader Biden niet had laten uitvoeren.

Een van de twee klokkenluiders maakte onder ede een WhatsApp-bericht bekend, waarmee Hunter begin 2017 de Chinese zakenman Henry Zhao onder druk probeerde te zetten voor een betaling: ‘Ik zit hier met mijn vader en we zouden willen begrijpen waarom de verbintenis die gemaakt werd, niet is vervuld. Zeg aan de directeur dat ik dit nu wil opgelost zien voor het uit de hand loopt. En nu betekent vanavond. En Z, als ik een telefoon of sms krijg van om het even wie die hierbij betrokken is behalve jij, Zhang, of de voorzitter, zal ik ervoor zorgen dat je, tussen de man die naast me zit en iedereen die hij kent, en mijn vermogen om eeuwig een wrok te koesteren, zal betreuren dat je mijn aanwijzingen niet hebt gevolgd. Ik zal hier met mijn vader wachten op het telefoontje’.
Een advocaat van Hunter beweerde in een communicatie met het parlement, niet onder ede, dat het bericht fake is. Op het moment van het (vermeende?) bericht was Joe Biden niet langer vicepresident, en was Hunter op het dieptepunt van zijn crack-verslaving. Niets bewijst, zelfs als het bericht echt is, dat pa Biden op dat moment inderdaad naast Hunter zat. De president heeft vaak herhaald dat hij met zijn zoon nooit over zaken heeft gesproken, en ook de klokkenluiders moesten toegeven dat ze geen bewijs hebben van het tegendeel. Zij zijn gewoon gefrustreerd, zeggen ze, omdat veelbelovende pistes in het onderzoek niet werden gevolgd. Pistes die hadden kunnen leiden naar de president.

Operatie beschadiging

Tijdens de zitting met de klokkenluiders zorgde het controversiële parlementslid Marjorie Taylor Greene voor enige commotie toen ze vergrote beelden van Hunters seksopnames uit de laptop toonde. Taylor Greene is onder meer bekend van haar theorie dat laserstralen uit de ruimte, gefinancierd door de familie Rothschild, verantwoordelijk zijn voor bosbranden in Californië. Het is een theorie die ze intussen heeft laten varen, net als haar theorie dat de aanslag op het Pentagon van 11 september fictief was.

Uit haar tussenkomst bleek waar het de Republikeinen echt om te doen was: een operatie beschadiging, aangemoedigd door Donald Trump die de aanval verkiest boven de verdediging (en hij moet zich de komende tijd in minstens 4 rechtszaken verdedigen).

De Republikeinse speaker van het Huis van Afgevaardigden, Kevin McCarthy, zei eerder deze week dat na het getuigenis van de klokkenluiders zal onderzocht worden of er een afzettingsprocedure (impeachment) tegen president Biden kan opgezet worden. Een echte afzettingsprocedure komt er nog niet aan, preciseerde hij, maar een vooronderzoek kan al meer middelen mobiliseren. Ook dat was in al zijn vaagheid spek naar de bek van presidentskandidaat Trump, die alles aangrijpt om te blijven hameren op de vermeende corruptie van zijn tegenstander (en die zichzelf wil blijven voorstellen als het slachtoffer van Bidens minister van Justitie).

(lees verder hieronder)

Het dossier Hunter toont weer eens de twee werelden van de VS. Voor de ene is er eigenlijk niet veel aan de hand. Ja, misschien is er sprake van nepotisme en er is zeker sprake van te laat betaalde belastingen, maar uiteindelijk gaat het vooral om een drugsverslaafde met een ongelukkige jeugd die zijn leven probeert te beteren. De verloren zoon wordt daarbij geholpen door een liefhebbende en vergevingsgezinde vader.

Wat hij ook mispeuterd heeft, verdwijnt in het niet bij het dreigtelefoontje dat toenmalig president Trump in 2019 had met de Oekraïense president Zelinsky. Trump dreigde er toen mee wapenleveranties aan Oekraïne te blokkeren tenzij Zelinsky ‘vuil’ zou vinden over de Bidens.

Het andere kamp ziet (zonder bewijs) een vader die als vicepresident een procureur in Oekraïne liet afzetten om zijn corrupte zoon en het energiebedrijf Burisma te plezieren, en (opnieuw zonder bewijs) een president die zijn invloed nu aanwendt om de door Trump aangeduide procureur te beletten de corruptie van de president bloot te leggen. Want waarom sleept deze zaak al vijf jaar aan?

De hypocrisie is langs beide zijden te snijden. Democraten die doorgaans tuk zijn op strenge wapenwetgeving tillen ineens niet zwaar aan het onrechtmatig verkregen wapen van Hunter en slagen er tijdelijk niet meer in om het woord nepotisme te spellen. Ondertussen manen ze de president off the record aan om zijn zoon niet zo zichtbaar en zo vaak in het Witte Huis uit te nodigen omdat dat toch wrange gevoelens opwekt bij de achterban.

Republikeinen kunnen hun verontwaardiging ternauwernood de baas als ze het hebben over de vele miljoenen die Hunter verdiend heeft met zijn lobbywerk, maar steken geen vinger uit om te onderzoeken hoe Ivanka Trump, terwijl ze in het Witte Huis van haar vader werkte, zakelijke contracten in China afsloot, of hoe Trumps schoonzoon Jared Kushner luttele dagen na zijn vertrek uit het Witte Huis 2 miljard dollar aan Saudisch investeringsgeld opstreek.