‘Poetin en Hamas malen zelfs niet om hun eigen doden’

Vreemd dat alleen Israël door zovelen om de oren wordt geslagen met het internationaal recht, schrijft Robbert de Witt (EW).  Agressors als Poetin en de Palestijnse terreurbeweging Hamas, die openlijk en bewust burgers van de vijand willen doden, hoeven zich kennelijk niet te verantwoorden.

Alleen in vrije landen, in democratieën, worden regeringsleiders erop afgerekend als zij hun beloftes niet waarmaken. Zo beloofde Vladimir Poetin dat hij het ‘nazi-regime’ in Kyiv omver zou werpen. Dat zou zijn machtige leger in een paar dagen lukken. Maar in het derde oorlogsjaar boeken de Russen nog amper terreinwinst, ook niet in het huidige offensief richting de stad Charkiv. Was Poetin president van Frankrijk geweest, dan was hij vermoedelijk met de hooivork het Élysée uitgejaagd.

Rusland verloor 300.000 tot 500.000 militairen – afhankelijk van of je de Britse of Oekraïense cijfers vertrouwt. Zij sneuvelden of raakten zo ernstig gewond dat zij niet meer kunnen vechten. Aanvallen op Oekraïense burgerdoelen zijn alleen maar toegenomen. Doelbewuste raketaanvallen op flatgebouwen, winkelcentra, energiecentrales: het is in Oekraïense steden en dorpen elke dag raak.

Lugubere tactiek om de moraal van de Oekraïners te breken

Het is een lugubere tactiek om de moraal van de Oekraïners te breken. Poetin hoopt dat zij uiteindelijk akkoord zullen gaan met een wapenstilstand waarbij zij het door Rusland veroverde gebied – ongeveer eenvijfde van hun land – zullen opgeven.

Anonieme Russische functionarissen die aanwezig waren bij gesprekken hierover in het Kremlin, bevestigden onlangs tegenover persbureau Reuters dat Poetin dit een acceptabel resultaat zou vinden. Als Kyiv dat niet vindt, nou, dan vecht Rusland door, was hun boodschap. Mensenlevens – Oekraïense noch Russische – zijn niets waard voor het Poetin-regime.

Velen in en buiten het Westen vergelijken Israël met Rusland, omdat Israël militair de bovenliggende partij is en een invasie-oorlog voert waarbij onschuldige doden schijnbaar niet tellen. Dat klopt ten eerste niet, omdat Israël natuurlijk op 7 oktober is aangevallen en sindsdien probeert haar ontvoerde burgers terug te halen. Israël is net als Oekraïne de aangevallen natie, niet de agressor. Het land kan alleen harder terugslaan.

Een ander, minstens zo belangrijk verschil is de waarde die Israël hecht aan mensenlevens. En de minachting ervan door Israëls tegenstander, Hamas. De extremistische machthebbers geven geen zier om de burgers van Gaza. De tientallen kilometers aan tunnels, diep onder het Palestijnse strookje land, zijn niet aangelegd als schuilkelders tegen Israëlische bommen. Ze zijn louter gebouwd om Hamas-strijders te beschermen.

Ook de vermoedelijk 121 overgebleven Israëlische gijzelaars bevinden zich in de tunnels. Zou Hamas ze vrijlaten, dan wordt het bijzonder lastig voor het Israëlische oorlogskabinet om de oorlog te laten voortduren. Maar Hamas zal dat niet doen: de ­levens van de zeven maanden geleden afgevoerde Israëliërs zijn te belangrijk als troef in de onderhandelingen. Het lot van de Palestijnse bevolking is daaraan ondergeschikt.

Een ‘grote raketaanval’ om ‘de zionisten te straffen’

Intussen blijven Hamas en andere gewapende groepen in Gaza raketten afvuren op Israëlische steden. Twee weken geleden nog jubelden de Qassam-brigades, de militaire tak van Hamas, toen zij een ‘grote raketaanval’ vanuit de zuidelijke stad Rafah hadden gelanceerd op Tel Aviv om ‘de zionisten te straffen’ voor de doden in Gaza. Bewust op burgerdoelen dus. Het leidde amper tot ophef, want enkele uren later vloog in datzelfde Rafah een tentenkamp in brand, na een Israëlische luchtaanval. Dankzij het Israëlische raketschild, gebouwd om burgers te beschermen, waren er in Tel Aviv geen slachtoffers. In Rafah waren zeker 45 Palestijnse doden te betreuren.

Israël belooft de precieze toedracht van het drama in het tentenkamp te onderzoeken. Maar de buitenwereld ziet alleen maar bevestigd dat Israël genocide pleegt. Door de Palestijnen uit te hongeren – Israël zou daarom veel meer voedselhulp moeten sturen dan het al doet. En door de Palestijnen bijeen te drijven en te bombarderen – ook al heeft Israël voor het Rafah-offensief in drie weken tijd volgens een feitenonderzoek van de Amerikaanse zender CNN een miljoen Palestijnen geëvacueerd naar delen van Gaza waar níet wordt gevochten.

Alleen Israël wordt om de orgen geslagen met het internationaal recht

Met gezond verstand denk je dan dat het nog een hele kluif wordt om bij het Strafhof te bewijzen dat dit allemaal onderdeel is van het genocidale plan van Israël.

Vreemd blijft het wel, dat alleen Israël door zovelen om de oren wordt geslagen met het internationaal recht. Agressors als Poetin en Hamas, die openlijk en bewust burgers van de vijand willen doden, hoeven zich kennelijk niet te verantwoorden.