De slotpleidooien in de zwijggeldzaak tegen Donald Trump liepen, zoals verwacht, diametraal uiteen. Trumps team legde de klemtoon op de liegende hoofdgetuige Michael Cohen met Donald Trump als diens slachtoffer. Het openbaar ministerie pleitte dat Trump de centrale figuur was in een samenzwering om de ‘Amerikaanse kiezer te bedotten’.
Het werd een marathon-dinsdag. Donald Trumps hoofdadvocaat, Todd Blanche, praatte bijna 3 uur vol, wat uitzonderlijk veel is. Zijn cliënt ontkent dat er seks was met pornoactrice Stormy Daniels, zei hij. Dat de National Enquirer de negatieve berichten over Trump in de kiem smoorde, was voor hem geen ongewone en in elk geval geen criminele zaak. Dat was volgens Blanche eerder gewoon: ‘Elke campagne in dit land is een samenzwering om een kandidaat te promoten’. De Enquirer had op het moment van de feiten een oplage van 350.000 exemplaren, wat niet zoveel was, vond Blanche.
Hij leek ook even de stellingen van het openbaar ministerie te voeden, met de bewering dat Trump veel eerder de geruchten over Daniels had kunnen bestrijden. Dat past in de logica van het openbaar ministerie dat het Trump niet kon schelen dat hij van overspel beschuldigd werd, tot het nieuws de verkiezingen kon beïnvloeden.
Trump was, in de woorden van Blanche, het slachtoffer in deze episode, het slachtoffer van Stormy Daniels, die na de Access Hollywood-episode (zie verder) snel centen wilde verdienen, en van Michael Cohen, die de latere president tot eigen profijt gebruikte en misbruikte.
‘Uitschuiver’ over gevangenisstraf
Het grootste deel van zijn pleidooi besteedde Blanche aan die Michael Cohen, de hoofdgetuige van het openbaar ministerie. Cohen belandde enkele jaren geleden in de gevangenis na een veroordeling wegens onder meer liegen. Hij loog gedeeltelijk, vooral, om zijn toenmalige baas Trump te beschermen. Tijdens dit proces bekende hij dat hij Trump ook bestolen heeft.
Cohen was de enige getuige over essentiële aspecten uit de zaak, bijvoorbeeld omtrent de ontmoeting tussen Cohen, Trump en Trump-CFO Allen Weisselberg, waar de terugbetaling van het zwijggeld aan Cohen zou zijn bedisseld. Waarom liet het openbaar ministerie de andere aanwezige, Weisselberg, niet getuigen? (misschien omdat hij momenteel in de gevangenis zit wegens meineed, en hij door een verbintenis met de Trump Organization niet tegen zijn baas mag getuigen, zonder zijn gouden handdruk te verliezen).
Wat Cohen betreft, haalde Blanche een sportmetafoor uit de kast. Hij verwees naar de GOAT (Greatest of All Time), een omschrijving die gebruikt werd voor basketter Michael Jordan of ijshockeyster Wayne Gretzky. Blanche introduceerde een nieuwe categorie. ‘Michael Cohen is de GLOAT, de grootste leugenaar aller tijden’. Hij noemde hem daarnaast ‘letterlijk de MVP van de leugenaars’ en ‘de menselijke belichaming van gerede twijfel’. Hij suggereerde dat Cohen ook bewijsmateriaal heeft gemanipuleerd.
(lees verder onder de preview)
‘Er is geen flard bewijs’, zei hij, dat Trump deel uitmaakte van een samenzwering om vervalsing te plegen bij de betalingen aan Cohen, of dat hij er zelfs maar van op de hoogte was. Het openbaar ministerie, voegde hij toe, heeft hiervan geen bewijs geleverd.
Aan het einde van zijn pleidooi riep Blanche de juryleden op om Trump vrij te spreken. ‘Dit is een heel snel en gemakkelijk niet-schuldig verdict’. ‘Je kunt hem niet naar de gevangenis sturen of veroordelen op basis van de woorden van Michael Cohen.’
Dat laatste zinnetje met de verwijzing naar een gevangenisstraf leverde weerwerk op van het openbaar ministerie. De jury bepaalt de straf niet, oordeelt alleen over schuld, gerede twijfel of onschuld. Rechter Juan Merchan berispte Blanche voor zijn ‘uitzinnige uitspraak’. ‘Het valt me moeilijk’, aldus de rechter, ‘om me in te beelden dat dit per ongeluk gebeurde’. Hij instrueerde even later de jury om de uitspraak over de gevangenisstraf te negeren.
‘De winkel met getuigen’
Had de verdediging wel héél lang gepleit, het openbaar ministerie deed er nog langer over. Advocaat Joshua Steinglass sprak vijf uur lang.
Zijn eerste uur gebruikte hij om getuige Cohen te rehabiliteren.
De verdediging had tijdens zijn kruisverhoor aangetoond dat een cruciaal, 96 seconden durend telefoontje eigenlijk ging over een 14-jarige stalker die Cohen problemen gaf. Oorspronkelijk had Cohen aangegeven dat hij in die 96 seconden Donald Trump op de hoogte had gesteld dat het in orde kwam met het zwijggeld voor Stormy Daniels. In het kruisverhoor opperde hij dat misschien beide onderwerpen waren aangeraakt in de anderhalve minuut. Steinglass probeerde aan de hand van een chronometer te bewijzen dat het mogelijk was in de helft van 96 seconden de twee onderwerpen af te haspelen.
Met een andere opmerking wilde hij de leugentheorie van de verdediging te ontmaskeren.
‘We kozen Michael Cohen niet uit als getuige’, gaf hij toe, ‘Hij genoot niet onze voorkeur in de winkel met getuigen.’
Maar hij was nu eenmaal de man die voor Trump het vuile werk opknapte. ‘Hij was eerder zijn fixer dan zijn advocaat’. Trump koos hem ‘omdat hij bereid was voor hem te liegen en te bedriegen. Hij verkoos hem om dezelfde kwaliteiten, waarom zijn advocaten jullie nu aanmanen zijn getuigenis te verwerpen.’
Als hij de beschuldigingen echt had verzonnen, had hij wel meer beschadigende elementen kunnen aanbrengen, maar dat deed hij niet ‘omdat hij gelimiteerd werd door wat feitelijk gebeurde’. De jury, ging Steinglass verder, ‘heeft het getuigenis van Cohen niet nodig om te bewijzen dat er een samenzwering was’ om via het verbergen van feiten de verkiezingen 2016 oneigenlijk te beïnvloeden.
Steinglass ging in groot detail in op de chronologie van de feiten, gaande van de ongeschreven overeenkomst met de National Enquirer in augustus 2015 over het zwijggeld voor Stormy Daniels in de dagen voor de verkiezingen van 2016 tot de cheques die Trump in 2017 in het Witte Huis ondertekende. Met die cheques betaalde hij Cohen terug voor het zwijggeld van 130.000 dollar dat de fixer uit eigen zak had voorgeschoten.
Belastingen en advocatuurkosten
De basis voor de huidige beschuldiging is dat de Trump Organization de terugbetaling van dat geld, vermeerderd met evenveel aan provisie om de belastingen erop te betalen, boekte als advocatuurkosten. Dat was boekhoudkundige fraude, volgens het openbaar ministerie. De verdediging argumenteerde dat de overschrijving echt voor advocatuurwerk bedoeld was, en dat Cohen het zwijggeld uit eigen zak betaalde om op een goed blaadje te komen bij Trump. Maar waarom hem het dubbele betalen om de belastingen te compenseren als het echt op advocatenkosten zou gaan? Het is het een of het andere, opperde Steinglass. ‘Er is een berg bewijsmateriaal’, zei hij, dat het geld een terugbetaling was en niet diende voor advocatuurkosten. ‘Het waren helemaal geen legale kosten. De beklaagde betaalde een pornoactrice door geld te versluizen via zijn advocaat.’ De bedoeling hiervan was, zei hij, om de kwalijke invloed op de verkiezingen van het bericht te vermijden. Na de Access Hollywood-opname (waarin Trump beweerde dat hij ongestraft handtastelijk kon worden bij vrouwen) had de presidentscampagne geargumenteerd dat alleen om praatjes ging. De episode met Stormy Daniels zou hebben aangetoond dat het niet bij praatjes bleef.
(lees verder onder de preview)
De overeenkomst om slecht nieuws te begraven, die begon met de deal met de National Enquirer, en eindigde met het zwijggeld voor Daniels, ‘heeft president Trump mogelijk de verkiezingsoverwinning opgeleverd’, aldus Steinglass. Trump was op alle cruciale momenten aanwezig in een samenzwering ‘om de Amerikaanse kiezer te bedotten’. ‘We zullen nooit weten of die poging invloed had op de uitslag, maar dat moeten we ook niet bewijzen.’
Hij eindigde: ‘In het belang van gerechtigheid en in de naam van de bewoners van de staat New York vraag ik jullie de beklaagde schuldig te bevinden.’
Na bijna 8 uur aan pleidooien mocht de jury naar huis.
Vandaag, vanaf 16 uur Belgische tijd, zal rechter Merchan de 12 juryleden, 7 mannen en 5 vrouwen, instructies meegeven. Daarna begint de beraadslaging, die kan leiden tot veroordeling of vrijspraak. Als er geen unanimiteit is, dus als minstens één jurylid een afwijkend oordeel heeft, komt er geen veroordeling.
De eventuele strafmaat wordt bepaald door de rechter.
Amerikaanse verkiezingen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier