‘Pedofielen kunnen in Marokko krijgen wat ze willen, voor geen geld’

Marokko mag van de VN vanaf 2015 toezien op de internationale naleving van kinderrechten. Toch luiden kinderrechtenorganisaties de alarmbel, over kinderprostitutie en uitbuiting. Knack.be zocht het uit. Vandaag deel 1 van 3: Spelen met kinderen van lichte zeden: sekstoerisme in Marokko.

Prachtige stranden en het imposante Atlasgebergte sieren de glorieu­ze havenstad Agadir. Het is slechts een van de Marokkaanse steden die gebombardeerd werden tot populaire bestemmingen voor vakan­tiegangers. Maar die status, die de economie zonder twijfel een flinke duw in de rug gaf, heeft een donkere keerzijde. Marokko lijkt nu ook de gastheer van sekstoeristen te worden, met straatkinderen als lustobject.

Augustus 2013: in de korte periode van een maand slaagt de Marokkaanse koning Mohammed VI erin gratie te verlenen aan de Spaanse pedofiel Daniel Galvan Vina en die weer in te trekken. De man die elf minderjarigen had aangerand werd veroordeeld tot dertig jaar cel, maar had daar amper anderhalf jaar van uitgezeten. Hevige volksprotesten volgden, en de koning moest inbinden. Vina werd al snel opgepakt in de Spaanse stad Murcia.

Toch lijkt de zaak rond Vina geen voorbeeld te hebben gesteld in Marokko. Eind juli 2014 werd een pedofiel veroordeeld tot amper twee jaar cel. En er zijn wel meer pedoseksuelen die zich een weg weten te banen naar het Noord-Afrikaanse land. Zo waren er nog spraakmakende zaken met een Brit in Tétouan, een Fransman in Casablanca en een niet-genoemde Franse politicus die betrapt werd op orgieën met minderjarige jongens. Ook de Belg Philippe Servaty, ondertussen ex-journalist bij Le Soir, werd schuldig bevonden aan onder andere ‘misbruik en prostitutie van minderjarigen’.

‘Kinderprostitutie is dagelijkse kost geworden in Marokko’, zo meent Abdelkhalek Benzekri. Hij is de vicepresident van l’Associati­on Marocaine des Droits Humains (AMDH), een onafhankelijke men­senrechtenorganisatie met bijna 100 afdelingen in Marokko, Spanje, Frankrijk en België. ‘Elke dag krijgen we meldingen binnen over pedofilie. Vooral uit steden als Marrakesh en Agadir zijn de sekstoeristen niet meer weg te slaan’, vertelt Benzekri.

‘Er is natuurlijk een stijging in de media-aandacht, wat het probleem zichtbaarder maakt’, legt Benzekri uit. ‘Maar aan het aantal gevallen waar wij mee te maken krijgen, merken we ook een algemene stijging in de kinderprostitutie op.’

Agadir, Marrakesh, Tanger, Casa­blanca, Meknes. Alle grote Marok­kaanse steden lijken de jammerlijke reputatie verworven te hebben pa­radijzen voor pedofielen te zijn. Arabische en Europese toeristen die uit zijn op seks zakken af naar het Noord-Afrikaanse parel­tje, omdat ze weten wat ze er kunnen vinden. De vraag rijst waarom het land achter de Atlantische kustlijn een bloeiende seksindustrie kent.

Volgens Benzekri speelt armoede daar een belangrijke rol in. ‘Marokko telt veel grote gezinnen. Op een bepaald moment staat hun levensstandaard niet langer toe nog meer kinderen te voeden. Die worden dan achtergelaten op straat. Het is niet verrassend dat sommige kinderen uiteindelijk in de prostitutie verzeild raken. Maar er zijn ook veel ouders die niet twijfelen om hun kinderen zelf in de prostitutie te drijven.’

Mohamed El Khalfioui, politicoloog aan de Vrije Universiteit Brussel en Marokkospecialist, beaamt dat bepaalde gezinnen hun kinderen bewust de prostitutie insturen. ‘De grote armoede dwingt sommige gezinnen ertoe seks louter als handelsvoorwerp te zien. Ik geloof dat ze weten dat het fout is, maar op het einde van de dag brengt het gewoon brood op de plank.’

De kinderen op lage leeftijd aan het werk zetten als kinderarbeiders blijkt ook vaak een oplossing te zijn voor de armoede in de gezinnen. Hoe­wel kinderarbeid bij wet verboden is, blijft het een belangrijke uitda­ging om de 366.943 (volgens cijfers uit 2011 van Save the Children) kinderen tussen de vijf en de veertien jaar, die er het slachtof­fer van zijn, te doen dalen.

Benzekri: ‘Jongens werken dan vooral als leerjongens in de artisanale- of bouwsector. Meisjes hebben het moeilijker. Als dienstmeid in de steden mogen ze de woning zelden of nooit verlaten, worden ze geslagen en moeten ze vaak tot 20 uur per dag werken. De meesten worden ook verkracht door de werkgevers.’

Volgens de kinderrechtenorganisatie van de Verenigde Naties UNICEF telt Casablan­ca ongeveer 13.500 dienstmeisjes jonger dan vijftien. Vooral zij zijn kwetsbaar. De organisatie End Child Prostitution, Child Porno­graphy and Trafficking of Children for Sexual Purposes (ECPAT), die zich verzet tegen de seksuele uitbuiting van kinderen, schat het aantal slachtoffers van seksuele uitbuiting in de grootste Marokkaan­se stedelijke centra op 10.000 kin­deren.

Wetgeving geharmoniseerd met internationale kinderrechten

De staat deed nochtans pogingen om seksuele uitbuiting in te perken. De nationale wetgeving werd geharmoniseerd met de internationale kinderrechten. Wijzigin­gen in het strafrecht maakten drie nieuwe zaken strafbaar: de handel in kinderen (art.467-461), kinderarbeid (art. 467) en kinder­pornografie. In 2003 werd het gewij­zigde strafrecht uitgevoerd en werd ook seksuele uitbuiting van kinderen (art.497-499) gezien als een misdrijf. Prostitutie en het ontvoeren van ge­trouwde vrouwen en meisjes of min­derjarigen (art.471-478) waren al verboden.

Maar ondanks de strafrechtswijzigingen nam het seksueel misbruik bij kinderen in Marokko nog toe tussen 2006 en 2007. Zo schrijft onafhankelijke kinderrechtenorganisatie Save the Children. Ook zijn kinderen nog steeds slachtoffer van commer­ciële en seksuele uitbuiting. Marokko is een doorvoerland voor mensenhandel.

Van duizenden oproepen bij de hulplijn van UNICEF zou 75 procent over seksueel misbruik gaan. Maar officiële data aan seksueel mis­bruik bij kinderen ontbreken, weet Save the Children. De organisatie vindt dat de wetgeving door een zekere willekeur wordt gekenmerkt waarbij sommige kinderen beschermd worden tegen misbruik en andere slachtoffers dan weer berecht worden alsof ze de overtreders waren.

Benzekri stuurt erop aan dat de staat het probleem in stand houdt: ‘De staat sluit de ogen wel vaker voor praktijken die tegen de mensenrechten ingaan. Zo ook voor kinderprostitutie.’

De toeristische sector is economisch de tweede belangrijkste van het land. Een belangrijke bron van inkomen voor het land, weet ook Benzekri. ‘Toeristen worden dan ook op alle mogelijke manieren gelokt. Jammer genoeg is het sekstoerisme daar een van.’

Ooit was Zuidoost-Azië de hemel op aarde voor sekstoe­risten. ‘Zij gingen naar Thailand om aan hun trekken te komen. Nadat de tsunami de regio in 2004 trof, moes­ten de toeristen op zoek naar andere oorden’, vult Ben­zekri aan.

Dat Marokko een pak dichter ligt bij Europa dan de Aziatische landen, speelt natuurlijk ook mee. Die nabijheid is niet enkel geografisch (de Straat van Gibraltar is veeleer een klein steeg­je), er wordt ook samengewerkt: Marokko verhindert migranten uit Sub-Saharisch Afrika Europa binnen te komen. Aan de andere kant is Marokko dan weer wel heel makkelijk bereikbaar vanuit dat ondoordringbare fort.

‘Buiten Europa vliegt de lagekos­tenluchtvaartmaatschappij Ryanair enkel op Marokko. Zo’n reis voel je minder snel in je portemonnee dan een trip naar Zuidoost-Azië’, aldus Benzekri. Dat aspect was ook de Spaanse pedofiel Vina niet ontgaan. Bij zijn eerste zitting vroeg de rechter waarom Vina precies naar Marokko was af­gezakt om kinderen te misbruiken. ‘Omdat het goedkoop is en je er zon­der geld kan krijgen wat je wil’, zo citeerde internationaal nieuwsmagazine Vice.

Ook in het land zelf is alles goedkoop, besluit Benzekri. ‘De wisselkoers voor de euro staat er momenteel laag. Als je dan weet dat het misbruik van kinderen vaak on­bestraft gelaten wordt, moet je er­kennen dat Vina de pijnlijke waarheid spreekt. Pedofielen kunnen in Marokko krijgen wat ze willen, voor geen geld.’