‘Wordt de Westelijke Jordaanoever het volgende Gaza?’

Terwijl alle ogen gericht zijn op Gaza en Libanon, vestigen steeds meer Israëliërs zich op de Westelijke Jordaanoever. Minister van Financiën Smotrich riep zelfs op tot de volledige annexatie van het gebied. Niemand kan verbaasd zijn dat het nederzettingenbeleid Palestijnen radicaliseert, schrijft Robbert de Witt (EW).

Zoals zo vaak schijnt Winston Churchill er wijze woorden over te hebben gesproken. ‘Never let a good crisis go to waste,’ zou de Britse premier hebben gezegd tijdens de Tweede Wereldoorlog: uit een crisis kan ook iets goeds voortkomen, of: je kunt er strategisch voordeel uit behalen. Churchill doelde op de oprichting van de Verenigde Naties, gelukt dankzij die vreselijke oorlog. Momenteel bevindt Israël zich in een diepe crisis, maar sommigen in het belaagde land denken er stilletjes strategisch voordeel uit te kunnen halen.

Bondgenoten heeft Israël amper meer

Het is natuurlijk duidelijk dat Israël in de problemen zit. Okay, het land heeft het afgelopen jaar laten zien dat het in militaire zin nog altijd superieur is aan de omringende landen. De laatste Hamas-strijders moeten zich diep in de tunnels onder de Gazastrook verschuilen. Hezbollah in Libanon is ernstig verwond. En de antisemitische kwade genius in het Midden-Oosten, de Islamitische Republiek Iran, blijkt bijzonder kwetsbaar voor de Israëlische luchtmacht.

Maar anders dan na de overlevingsoorlogen die Israël in de eerste decennia van zijn bestaan voerde, zal het land de zeges ditmaal vooral met zichzelf moeten vieren. Internationale vrienden zijn er amper meer. Precies dat is de grote crisis voor Israël. Steeds meer oude bondgenoten keren zich van het land af omdat zij zich afvragen wat het in hemelsnaam aan het doen is in Gaza. Ja, de gijzelaars die nog in leven zijn, moeten terug. Maar kom, die oorlog tegen Hamas, die vermoedelijk nooit echt kan worden beëindigd omdat met iedere dode nieuwe strijders opstaan, kan die alsjeblieft worden gestaakt, omdat die al veel en veel te veel burgerlevens heeft geëist?

Dit sentiment groeit en groeit, met elk Palestijns persbericht over alwéér zo veel burgerdoden na een Israëlisch bombardement. Buiten Israël staat geen bondgenoot hier nog achter. Overigens zijn in Israël, dat wordt vaak over het hoofd gezien, ook velen tegen deze oorlogscampagne zonder einde.

Aantal Israëliërs op Westelijke Jordaanoever groeit snel

Intussen dreigt het komende jaar, als de Israëlische regering zo doorgaat, een nieuwe crisis en zal land nog meer goodwill van internationale medestanders verliezen. Want terwijl alle ogen gericht zijn op Gaza en Libanon, vestigen steeds meer Israëliërs zich op de Westelijke Jordaanoever. Of, zoals de vaak religieuze kolonisten het gebied noemen: in Judea en Samaria.

Dat vrijwel de gehele wereld de Westelijke Jordaanoever ziet als Palestijns gebied, maakt hun niets uit. Volgens religieuze joden heeft God het hun beloofd, vandaar de bijbelse namen.

Sinds begin jaren negentig is het aantal Israëliërs dat zich in dit beoogde Palestijnse gebied vestigde verdrievoudigd. Inmiddels wonen er, met goedkeuring van de regering, bijna een half miljoen – en als je de Joden in Oost-Jeruzalem meerekent, zijn het er zelfs meer dan 700.000.

Palestijnen worden in het nauw gedreven op de Westelijke Jordaanoever

Wie weleens een recente kaart van de Westelijke Jordaanoever heeft bekeken, begrijpt dat de Palestijnen er in het nauw worden gedreven. Het is een bestuurlijk doolhof geworden, met overal Joodse nederzettingen die worden afgerasterd en omheind, en streng bewaakt. Daartussen wonen en leven de Palestijnen, in een krimpende lappendeken, omgeven door Israëlische militaire checkpoints.

Sinds begin jaren negentig werden niet zo veel uitbreidingen op de Westelijke Jordaanoever goedgekeurd, aldus critici. De omstreden minister van Financiën Bezalel Smotrich riep onlangs zelfs op tot annexatie van het gehele gebied: ‘2025 wordt het jaar van soevereiniteit voor Judea en Samaria.’

Smotrich weet zich gesterkt door de volgende Amerikaanse regering. Donald Trump was in zijn eerste termijn weliswaar sterk pro-Israël, maar keurde het Israëlische nederzettingen­beleid wel af. Radicale Israëlische politici rekenen erop dat zij de inname van het hele Palestijnse gebied voor elkaar zullen krijgen als Amerika het straks wél toestaat. Trumps beoogde ambassadeur in Israël, Mike Huckabee, heeft al gezegd dat inlijving van de hele Westelijke Jordaanoever ‘natuurlijk heel goed mogelijk is’. Hoewel Europese politici er zoals bekend amper toe doen in Israël, wordt deze lijn gretig ondersteund door onze Geert Wilders. Ook hij spreekt van ‘Judea en Samaria’.

Niemand kan verbaasd zijn als deze radicalisering van het nederzettingenbeleid ook de Palestijnen daar radicaliseert. Dan wordt de Westelijke Jordaanoever het volgende Gaza.