Straks houdt heel Oost-Azië de blik op Singapore gericht voor de top tussen Donald Trump en Kim Jong-un. Wat daar op 12 juni wordt afgesproken, zal hun wereld veranderen.
Een bekende boutade van Steve Stevaert vroeger was dat een politicus die iets wil bereiken vooral niet met de fanfare op kop het bos moet intrekken. Dat is precies wat Donald Trump wel doet. Hij scheldt, dreigt en beledigt, en hij lijkt daar in het geval van Noord-Korea mee weg te zullen komen. Het is daarvoor wachten op de uitkomst van de top tussen Trump en Kim Jong-un in Singapore op 12 juni, maar de sterren staan goed. Kim zal zijn nucleaire testinstallatie zelfs nog deze maand sluiten, en daar mogen waarnemers naar komen kijken. Het gaat nu, volgens de Noord-Koreanen, om de economie.
Dat het allemaal goed zal aflopen, is daarom niet zeker. Bedoelen Trump en Kim, bijvoorbeeld, hetzelfde als het over ‘denucleariseren’ gaat? Maar er wordt ondertussen volop gereisd en vergaderd. De kersverse Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo kreeg van een bezoek aan Kim alvast drie Amerikaanse staatsburgers mee naar huis die in Noord-Korea werden vastgehouden, en hij beloofde Pyongyang veel economische steun. Wat straks in Singapore wordt afgesproken, heeft overigens niet alleen belang voor de Verenigde Staten en Noord-Korea zelf, maar voor de politieke en economische machtsverhoudingen in een ruime regio.
Bedoelen Trump en Kim hetzelfde als het over ‘denucleariseren’ gaat?
Daarom bereiden ook de buren van Noord-Korea zich intens voor op wat er te gebeuren staat. Kim zelf spoorde in korte tijd twee keer naar Peking voor overleg met de Chinese president Xi Jinping. Die stuurde zijn premier Li Keqiang vorige week naar Tokio voor gesprekken met Japanse en Zuid-Koreaanse leiders. Die drie zijn, historisch gesproken, niet de beste vrienden. Peking en Tokio stonden niet lang geleden nog met getrokken wapens tegenover elkaar om enkele eilandjes in de Oost-Chinese Zee. Nu worden banden aangehaald en hotlines geïnstalleerd voor snel overleg. Ze hebben nog altijd andere belangen, maar ze onderhouden alle drie een exportgerichte economie die door de protectionistische handelspolitiek van Trump onder druk kan komen.
Zeker Japan is ongelukkig. Hoewel het altijd als eerste door de Noord-Koreaanse raketten werd bedreigd, werd het plan van de top in Singapore niet vooraf met de oudste bondgenoot van de VS in Oost-Azië doorgepraat. Het doet denken aan de manier waarop de Europese bondgenoten van de Amerikanen in verband met Iran door Washington buitenspel werden gezet. Het is moeilijk om daar geen patroon in te zien. Wat Tokio vast ook bekommert, is dat niet duidelijk is met hoeveel engagement de VS na een eventuele deal met Kim in Oost-Azië aanwezig willen blijven. Dat Peking bezig is zijn pionnen vooruit te schuiven, is dat wel.
