Vanuit Londen stelt Lia van Bekhoven stil op het opmerkelijke parcours dat Labour-boegbeeld Angela Rayner heeft afgelegd, en de pogingen van de Conservatieven om daar een eind aan te maken. ‘Rayner is een Marmite politica: mensen gaan voor haar door het vuur of kunnen haar niet uitstaan.’
De politie in Manchester heeft er een nieuwe klus bij. Vijftien dienders uit het Noord-Engelse korps zijn begonnen aan een onderzoek naar vermeende malafide praktijken van Labour-kopstuk Angela Rayner.
Rayner, 44, is een linkse Labourpolitica waar je niet omheen kan. In een zee van doorgaans mannelijke volksvertegenwoordigers uit zorgeloze milieus en met prestigieuze opleidingen valt Rayner op. En niet alleen door haar lange, rode haar. Haar afkomst, zelfvertrouwen, linkse overtuigingen en relatieve bekendheid bij de kiezers zijn genoeg redenen voor rechts te proberen haar nog voor de verkiezingen naar een zijspoor te dirigeren.
Net zoals Al Capone uiteindelijk gearresteerd werd voor belastingontduiking, geloven de Tories dat Rayner gepakt kan worden op de verkoop van een huis dat ze in de jaren negentig kocht en waarover ze geen belasting betaald zou hebben. Wekenlang is de politica inmiddels het lijdend voorwerp in de conservatieve media.
Over mensen als Rayner, die volgens de peilingen na de volgende verkiezingen de Britse vice-premier is, zijn boeken geschreven. Doorgaans te vinden in de sectie misery memoirs.
Rayner verliet zonder diploma’s en met een zwangere buik, op haar zestiende de middelbare school. Grootgebracht aan de verkeerde kant van de maatschappelijke kloof (haar moeder was analfabeet), haalde ze later genoeg diploma’s om in de zorg te werken. Via de vakbeweging rolde ze in 2015 de politiek in waar ze pijlsnel carrière maakte. Rayner is capabel en een competent spreker in het parlement, maar niet universeel bemind. Ze is een Marmite politica: mensen gaan voor haar door het vuur of kunnen haar niet uitstaan.
Rayner is niet onder de indruk van de bestuurlijke elite die haar betuttelt om haar accent. Ze vroeg de stenografen, die elk gesproken woord in het Lagerhuis vastleggen, om haar toespraken niet grammaticaal te verbeteren, ‘want zo praat ik nou eenmaal’. Ze vertelde de Financial Times ooit dat ze 6000 pond had neergelegd voor een cosmetische borstoperatie, en dat ze zorgt voor een bedlegerige moeder en een gehandicapte zoon. Op haar 37ste was ze ook al grootmoeder.
De minachting van de Conservatieven voor Rayners afkomst is overigens geheel wederzijds. De Labourparlementarier moest eens excuses aanbieden aan een Conservatief kamerlid dat ze te betiteld had als ‘tuig’. Rayner is de Britse klassenstrijd in korte rok en Doc Martens. En een gevaar voor ’s lands moraal. Toen ze een paar jaar geleden haar benen kruiste, gezeten op de voorste rij van de parlementaire bankjes, maakte The Daily Mail al de vergelijking met Sharon Stone in Basic Instinct, volgens de tabloid was de beweging bedoeld om de toenmalige premier Boris Johnson af te leiden.
Rayner laat niet met zich sollen. Ze heeft veel slagen gewonnen, maar het politieonderzoek kan het voorlopig einde betekenen van haar klim naar de top.
Belastinginspectie en politie weigerden in eerste instantie de aantijgingen onder de loep te nemen. ‘Het is geen verhaal’. Onder hernieuwd aandringen van een Conservatief kamerlid is de politie gezwicht.
Eerder dit jaar stuitten onderzoekers van een boek over Rayner, Red Queen, op mogelijke ontduiking van vermogenswinstbelasting op haar huis. Rayner zegt dat ze zich destijds liet voorlichten en niks verkeerds gedaan heeft.
Schattingen over het bedrag dat ze ontdoken zou hebben schommelen rond de € 2000. Dat is wisselgeld voor miljardair en uitgever van Red Queen, Lord Ashcroft. Ashcroft, een van de grootste Conservatieve partijdonors, kan legaal de schatkist vermijden dankzij trustfondsen op Bermuda. € 2000 is ook een habbekrats voor multimiljonair premier Rishi Sunak wiens familie jarenlang een belastingrekening van miljoenen uit de weg kan gaan vanwege een adres in het buitenland. Ook oud-minister Nadham Zahawi die kortgeleden 5 miljoen euro (inclusief boete) moest betalen voor zijn vergeetachtigheid bij het invullen van belastingformulier, hoeft van € 2000 niet wakker te liggen.
Maar voor de meeste kiezers is € 2000 een smak geld. Afgezien nog dat Britten in publieke dienst, vooral degenen die politieke punten willen scoren met toverwoorden als transparantie en integriteit, zich moeten kunnen verantwoorden voor de fiscus.
Rayner, die nooit uitgelegd heeft waarom ze dacht dat ze uitgezonderd was van het betalen van vermogenswinstbelasting, zegt te zullen aftreden als blijkt dat ze een overtreding begon.
De druk van Conservatieve politici op de Greater Manchester Police om Rayner onder het vergrootglas te leggen, is buitenproportioneel. Er is een ondertoon, schrijft het Conservatief oud-kamerlid Matthew Parris ‘van elitisme en misogynie’. De raak ruikt naar verontwaardiging bij de Conservatieven, dat ze het onderspit zouden kunnen delven van een vrouw die op eigen kracht de maatschappelijke ladder beklom, en nu op het punt staat om de vloer met hen aan te vegen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
