‘Om blijvende vrede te bereiken, moeten we de structuren ontmantelen van bezetting, kolonisatie en apartheid’

‘Het negeren van het internationaal recht en het proberen om conflicten op te lossen met militaire middelen, brengt schade toe aan alle betrokken partijen, en vooral aan burgers’, schrijven de leden van Een Andere Joodse Stem (EAJS).

Het is al tien maanden na de door Hamas geleide aanval op Israël van 7 oktober, en meer dan 300 dagen sinds de start van de genocidale aanval van Israël op Gaza. Niettemin, blijft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu ongeïnteresseerd in serieuze onderhandelingen over een uitwisselingsovereenkomst van gevangenen en over een staakt-het-vuren. Niet alleen wereldleiders, waaronder de Amerikaanse president Joe Biden, maar zelfs ook een meerderheid van het Israëlische publiek, geloven niet meer dat Netanyahu geïnteresseerd is om de oorlog beëindigen.

Alsof de huidige crisis nog niet genoeg is, besloot Netanyahu om de moord van 12 kinderen in de bezette Golan-hoogte te gebruiken als een mom voor de buitengerechtelijke executies van de prominente Hezbollah-leider Fuad Shukr, en van Ismayil Haniyeh, de voorzitter van het politieke bureau van Hamas. Ongeacht de mogelijke rechtvaardiging of redenering achter de executie van deze leiders, zijn gerichte executies die de soevereiniteit van derde landen schenden, illegaal onder internationaal recht.

Deze recente executies maken een afschuwelijke regionale oorlog in het Midden-Oosten steeds waarschijnlijker (zoals Netanyahu ongetwijfeld in zijn achterhoofd heeft). Het negeren van het internationaal recht en het proberen om conflicten op te lossen met militaire middelen, brengt schade toe aan alle betrokken partijen, en vooral aan burgers.

Het gebrek aan respect voor de menselijkheid van burgers is helaas nu al een realiteit, in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever, maar ook rond de grens van Israël-Palestina en Libanon.

De Israëlische media brengen volop berichten over de ongeveer 60.000 inwoners van de Israelische noordelijke dorpen die sinds oktober 2023 uit hun huizen zijn geëvacueerd. De ervaringen van de ongeveer 90.000 Libanese inwoners die hun huizen in de buurt van de Israëlische grens hebben moeten ontvluchten, komen dan weer zelden aan bod.

Hetzelfde geldt voor de vele burgerslachtoffers van de Israëlische aanvallen op wat door Israëlische militaire woordvoerders regelmatig wordt omschreven als “Hezbollah-infrastructuur” of “terreuractivisten”. In de Israëlische en internationale pers worden deze anonieme burgers in Libanon niet bij naam genoemd en er wordt minimaal uitgelegd waarom en hoe ze zijn gedood. De incidenten met slachtoffers aan de Israëlische kant, worden onderzocht door overheidsinstanties, en de levensverhalen van de doden worden gerapporteerd door de media.

Helaas lijkt het tegenwoordig nodig om expliciet te zeggen wat evident moet zijn: menselijkheid en waardigheid mogen niet tot één partij in een conflict of tot een bepaalde categorie mensen beperkt zijn.

De stem van burgers zou een alternatief kunnen vormen voor de oorlogszucht van politieke en militaire elites. Om een grotere oorlog te voorkomen, hebben we nu een akkoord nodig om de vrijlating van Israëlische en Palestijnse gijzelaars en gedetineerden te garanderen. Israëlische gijzelaars sterven in gevangenschap in Gaza, en B’Tselem rapporteert over de systematische foltering van Palestijnen die in Israëlische gevangenissen zitten, van wie er meer dan 60 sinds oktober 2023 gestorven zijn.

Een overeenkomst is urgenter dan ooit. Degenen die deze gruweldaden mogelijk hebben gemaakt, moeten ter verantwoording worden geroepen. De procedure voor het Internationale Gerechtshof (ICJ) in deze zaak, moet doorgaan. Bovendien zou een akoord eindelijk een einde kunnen maken aan de dagelijkse Israëlische aanvallen op de Palestijnse bevolking in Gaza, zeker nu de situatie verder verslechtert dan de omstandigheden die door het ICJ in januari al omschreven werden als een “reëel en dreigend gevaar van genocide”. Toch heeft de internationale gemeenschap het nagelaten om actie te ondernemen. Maar verantwoording afleggen en het respecteren van de menselijkheid van alle burgers zijn essentiële stappen op weg naar gerechtigheid en een duurzame vrede; een vrede die verder gaat dan de onmiddellijke noodzaak om een staakt-het-vuren te bereiken en te voorkomen dat de oorlog zich uitbreidt.

De Israëlische regering ondermijnt al langer elk humanistisch perspectief. Minister van Financiën Bezalel Smotrich, Netanyahu’s belangrijkste coalitiepartner, heeft verklaard dat het een morele daad is om twee miljoen Palestijnen in Gaza uit te hongeren. Een prominente journalist van een dagblad dat zich identificeert met Netanyahu heeft gezegd op een TV-praatprogramma dat Palestijnse gedetineerden verkracht zouden moeten worden als vergelding door de staat. Parlementsleden van de regerende coalitie en de minister van Binnenlandse Veiligheid hebben zich aangesloten bij rechtse demonstranten en gewapende soldaten in pogingen om met geweld gerechtelijke procedures te voorkomen tegen Israëlische soldaten die verdacht worden van het verkrachten en foltering van Palestijnse gedetineerden, en het bestormen van een hoorzitting van het Israëlische Hooggerechtshof in verband met de omstandigheden in het quasi-legale detentiekamp waar het Israëlische leger deze Palestijnse gedetineerden vasthoudt.

Netanyahu zwijgt in het aangezicht van deze racistische en fascistische verklaringen en acties, terwijl hij er snel bij is om elk protest over de hele wereld ter verdediging van Palestijnse rechten als “antisemiet” te bestempelen. Een regionale oorlog zal hem in staat stellen om de greep van dit fundamentalistische en fascistische politieke kamp op het hele Joods-Israëlische publiek te vergroten.

Nu moeten de internationale gemeenschap, westerse regeringen, de pro-Israël lobby, Israëlische Joden en andere gemeenschappen over de hele wereld die hun steun aan de Israëlische staat hebben verleend, beslissen hoe ze op deze realiteit willen reageren. Blijven ze dit ultra-nationalistische en racistische project steunen of stoppen ze ermee? Zullen ze zich terugtrekken uit elke samenwerking met het Israëlische leger en de wapenindustrie die dit angstaanjagende project mogelijk maken? Zullen ze diplomatieke en economische druk uitoefenen op Israël om deze gang van zaken een halt toe te roepen? Zullen ze op een respectvolle en gelijkwaardige basis met de mensen in de regio, in de eerste plaats de Palestijnen, werken aan een toekomst van dekolonisatie, rechtvaardigheid en vrede?

Wij zijn Joden die in België wonen, velen van ons met sterke banden met Israël-Palestina, waar sommigen van ons zijn opgegroeid en nauwe familie- en sociale banden hebben. Als leden van Een Andere Joodse Stem willen we luid en duidelijk zeggen dat oorlog niet onze weg is. We zullen er alles aan doen om een escalatie in oorlog te voorkomen en te werken aan vrede en gerechtigheid voor iedereen. We weten dat om een blijvende vrede in Israël-Palestina te bereiken, we de structuren van bezetting, kolonisatie en apartheid die Israël heeft ingesteld op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza moeten ontmantelen, structuren die het Internationaal Gerechtshof volgens het internationaal recht illegaal heeft verklaard.

Deze veranderingen zijn een belangrijk onderdeel van een toekomst waarin Israëlische Joden deel kunnen uitmaken van de regio, niet als vertegenwoordigers van een koloniserende macht, maar op basis van gelijkheid en wederzijds respect: een toekomst van samen leven in plaats van samen sterven.