Nu hij de Republikeinse nominatie zo goed als binnen heeft, probeert presidentskandidaat Donald Trump een andere kant te tonen. Hij luistert naar specialisten, hij zamelt geld in, hij paait de rechterzijde in de partij.
Helemaal doordeweeks zal het met Donald Trump wel nooit worden. Zo werden deze week wenkbrauwen gefronst toen hij in een gesprek met persagentschap Reuters opperde dat hij als president zou openstaan voor een gesprek met Kim Jong-un, de dictator van Noord-Korea, die anderen mijden als de pest. “Ik zou geen probleem hebben om met hem te praten”, zei hij, wat volgens de woordvoerder van zijn rivaal Hillary Clinton nog eens wijst op zijn “fascinatie voor totalitaire leiders”.
Maar op dat ene punt na, en het feit dat hij, voor er feiten bekend werden, de catastrofe rond de vlucht van EgyptAir al bestempelde als een terroristische aanslag, vertoonde zijn campagne deze week een ongewone dosis “normaliteit”.
Samen met de partijleiding onderschreef hij een regeling om fondsen te werven voor zijn presidentscampagne, voor de partij en voor Republikeinen die in november (her)verkozen moeten worden. Donoren zullen elk maximaal 449.400 dollar (400.000 euro) in die fondsenwervende stichtingen kunnen storten, een pak meer dan de 2.700 dollar die ze individueel aan de presidentskandidaat kunnen schenken.
De partij gaat ervan uit dat minstens 1 miljard dollar nodig is om competitief te zijn tegen Hillary Clinton, en dat ze een veelvoud van dat bedrag zal moeten ophoesten voor andere Republikeinse kandidaten, die in de Senaat of het Huis van Afgevaardigden willen verkozen worden.
“Ik zal geld vragen voor de partij”, aldus Trump in gesprek met MSNBC. Maar dat is zeker niet de hele waarheid.
Trump gaat er prat op dat hij zijn campagne tot dusver grotendeels zelf gefinancierd heeft. Om helemaal precies te zijn: hij leent geld aan zijn eigen campagne, en wijst kleine donaties niet af. Volgens de recentste officiële cijfers kwam tot dusver 36 miljoen dollar uit zijn eigen zak, terwijl andere schenkingen 12 miljoen dollar bedroegen.
Hij zou deze aanpak kunnen verderzetten, gaf hij al aan, maar dan zou hij eigendommen moeten verkopen en daar heeft hij duidelijk geen zin in. En dus zal hij meer geld van buitenaf accepteren, of zal hij voortaan alles laten betalen door ingezameld geld. Enkele campagneleden hebben verklaard dat hij hoe dan ook het geld dat hij al aan zijn campagne heeft geleend, niet zal terugvorderen.
Onder miljardairs
Naast dit gezamenlijk initiatief met de partij, waarover de partijleiding in de wolken is, zullen er ook miljardairs hun opwachting maken die Trump ondersteunen via SuperPAC’s, waarin ze onbeperkt geld kunnen storten. Het blijft de vraag hoeveel miljardairs expliciet Trump zullen ondersteunen. Tot dusver is er één die zonder voorbehoud zijn nek uitsteekt: casinomagnaat Sheldon Adelson, een van de rijkste mensen in de VS, zou 100 miljoen dollar (89 miljoen euro) in de campagne van de iets armere miljardair Trump willen pompen.
De 82-jarige Adelson, die twee grote verzuchtingen heeft – dat online gokken verboden wordt, en dat de staat Israël gedijt – zegde in een opiniestuk voor The Washington Post zijn steun toe aan Trump. “Je houdt misschien niet van Trumps stijl of van wat hij zegt op Twitter”, schrijft hij aan zijn mede-miljardairs, “maar dit land heeft nu meer dan bijna ooit nood aan een sterke uitvoerende macht”.
Sheldon Adelson: I endorse Donald Trump for president – The Washington Post https://t.co/Quelq5qMvG
— Corey Lewandowski (@CLewandowski_) May 13, 2016
En als je die sterke uitvoerend macht zoekt, schrijft hij, is Trump je man. Wie aan de zijlijn blijft, of lippendienst bewijst aan Hillary, verknoeit de kansen van een door veel volk gedragen kandidaat, die wel de economie kan doen draaien. “Het alternatief voor Trump is schrikbarend”.
Dat was het eerste teken dat Trump “normaler” wordt. Hij laat zich financieren van buitenaf. Dat is niet helemaal een bocht van 180 graden – The Donald verklaarde in de afgelopen zomer dat hij na de nominatie zou bekijken of hij alle kosten zelf zou blijven dragen.
Maar zeker tijdens meetings overwoog toch vooral de afkeur van donoren. Ook tijdens de afgelopen zomer noemde hij lobbyisten en grote donoren “hogelijk gesofistikeerde doders, en als ze 5 miljoen dollar geven aan Jeb Bush geven, of 2 miljoen, of 1 miljoen, dan is hij voor hen een marionet”.
Eminences grises, éminences blanches
Tweede element van normaliteit: Trump ging deze week op bezoek bij oudgedienden van het Republikeins establishment, met name bij James Baker (86), en Henry Kissinger (bijna 93). Ze waren allebei minister van Buitenlandse Zaken. Kissinger was de rechterhand van president Richard Nixon, terwijl die oorlogen voerde in Indochina , of in Chili Pinochet in het zadel hielp, of toenadering zocht tot China. Baker was de rechterhand van president Ronald Reagan, en later van pa Bush.
Er lekte niets over deze gesprekken uit, maar Trump kwam met geheven duim te voorschijn, en ook hierover was de partijleiding, en het morrend Republikeins volk, tevreden. De quasi genomineerde had geluisterd naar deze éminences grises, die eerder niet zo positief tegenover hem stonden.
Het derde punt van normalisering was blijkbaar vorige week besproken tijdens de ontmoeting met Paul Ryan, speaker van het Huis van Afgevaardigden. Op diens verzoek gaf Trump een lijst vrij met de namen van 12 rechters die hij in overweging zou nemen bij een benoeming voor het hooggerechtshof. Wat traditionelere Republikeinen als Ryan zijn bang dat Trump om het even wie zou benoemen. Ook maakt men zich zorgen over de wisselende standpunten van de presidentskandidaat inzake abortus en transgenders. Ryan zocht garanties dat het om rechters zou gaan die fors tegen abortus gekant zijn, die een beperkte lezing van de grondwet hebben (die geen nieuwe rechten toekennen) en die geen rechten aan de regionale overheden ontnemen.
Het resultaat is een natte droom voor conservatieven. Jeffrey Toobin van The New Yorker stelde dat de oerconservatieve Ted Cruz dezelfde lijst had kunnen opstellen als Trump heeft gedaan. En behalve dat zijn de 12 oogverblindend wit – zelfs in de verte is geen stem uit een minderheid te bespeuren.
Donald Trump’s docket: A look at his Supreme Court wish list https://t.co/H7lyOe3Okl pic.twitter.com/wP7In3rimo
— The New York Times (@nytimes) May 19, 2016
Megyn Kelly
Vierde punt: Trump legde het bij met Fox-journaliste Megyn Kelly. Hij had haar beschimpt en uitgescholden sinds ze hem in augustus tijdens het eerste Republikeinse debat een lastige vraag over zijn verhouding met vrouwen had gesteld. Het interview van de verzoening, uitgezonden in haar nieuwe show, bracht geen relevante informatie, behalve dat Trump zich excuseerde omdat hij haar een ‘bimbo’ had genoemd. “Ik ga ervan uit dat je al veel ergere dingen naar je hoofd hebt gekregen”, voegde hij relativerend toe.
Het enigszins eng onderonsje was eerder gepland, en was vooraf opgenomen, maar het maakt deel uit van een charme-offensief richting vrouwen. Trump concludeerde: “Ik houd van onze relatie”.
I will be live tweeting my interview with @megynkelly on the Fox Network tonight at 8! Enjoy! pic.twitter.com/nlJssZeIWm
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) May 17, 2016
Die verhouding tot vrouwen is een van de duidelijk moeilijke punten in de presidentscampagne van Trump. Ruim 70 procent van de kiezende vrouwen moet volgens peilingen niet van hem weten. Afgelopen weekend bracht de New York Times het relaas van vrouwen die uitlegden hoe dubbelzinnig Trump tegenover hen staat, en hoe hij op uiterlijk gefocust is.
Het heeft niet rechtstreeks met de “week van normalisering” te maken, maar ook deze week werd bekend dat de vorige Republikeinse presidentskandidaat Mitt Romney zijn pogingen staakt om een alternatieve kandidaat op de been te brengen. Hij wou dat een prominente Republikein zou kandideren als onafhankelijke en zo een alternatief zou bieden voor ‘Nooit-Trump-kiezers’. De mislukte poging van Romney wijst erop dat het Republikeins verzet tegen Trump sputtert.
Vraag is nog wel of de aanhang van de miljardair hem zal volgen wanneer hij zich minder oproerig en uitzinnig begint te gedragen – wanneer hij ergens, van ver, begint te gelijken op een traditioneel politicus.
Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
