Nigeria: Moederdag zonder dochter

‘De ontvoering van de meisjes in Nigeria heeft ook met ons te maken. Omdat het over onze medemens gaat. Omdat onderwijs een fundamenteel recht is voor alle kinderen of ze nu jongens of meisjes zijn, hier of elders wonen’, zegt Assita Kanko (MR).

Vandaag is het moederdag. Ik kreeg van mijn dochtertje van zes een mooie tekening met een gedicht. Thuis heeft ze dat gedicht met liefde en een zachte stem aan mij voorgelezen. Ze had er op school aan gewerkt, zij en haar klasgenootjes, elk voor hun geliefde mama. Dochterlief kan al lezen en schrijven in het Nederlands en ook in het Frans. Trots keek ze me aan met een tintelende oogjes die om erkenning vroegen. Uiteraard kreeg ze meteen de verwachte beloning, een knuffel en felicitaties. “Je t’aime et je suis fière de toi“. Ik ben blij dat ze op een goede school zit. En zo krijgen veel moeders een cadeautje van hun kinderen. Een fijn moment van tederheid en liefde. In Nigeria echter, kunnen de moeders van de bijna driehonderd ontvoerde meisjes hun kinderen vandaag niet omhelzen, en ook de daaropvolgende dagen, weken of wellicht zelfs maanden. Ze zitten met angst en pijn omwille van een onmetelijk gemis.

Kennis maakt vrij

De meisjes zijn ontvoerd door leden van de radicaal islamitische Boko Haram. Die willen, net als de Taliban in Afghanistan, geen ‘westers’ onderwijs voor kinderen. Het enige wat hun zonen en dochters mogen en moeten kennen zijn de bepalingen van de sharia. Om die reden vielen ze in januari van dit jaar scholen aan en vermoordden tientallen kinderen. In april lieten ze bussen ontploffen om mensen schrik aan te jagen hun kinderen naar school te sturen. Ooggetuigen zagen toen hoe lichaamsdelen van de passagiers, onder wie kinderen, de lucht in vlogen.

Vorige maand ontvoerde Boko Haram 280 schoolmeisjes en afgelopen zondag roofden ze nog eens elf meisjes.

De wereldgemeenschap is inmiddels wakker geschud. De daders dreigen ermee een meisje voor zichzelf te houden en de anderen als seksslaven te verkopen. Sommige mensen vinden dat wat in Nigeria gebeurt niets met ons te maken heeft. Dat het zo ver van ons bed gebeurt. Dat we eerder moeten denken aan onze economische belangen met het rijke Afrikaanse land. Een dergelijke onverschillige en egoïstische houding is compleet fout. De ontvoering van de meisjes heeft ook met ons te maken. Omdat het over onze medemensen gaat. Omdat ze ook onze zusjes zijn, zoals Malala zei. Omdat onderwijs een fundamenteel recht is voor alle kinderen of ze nu jongens of meisjes zijn, hier of elders wonen. Omdat armoede en ontwikkeling teruggedrongen kunnen worden dankzij onderwijs. En juist dat is een doorn in het oog van de religieuze fanatici van Boko Haram. Zij willen niet dat meisjes en vrouwen onderwijs krijgen omdat ze hen dom en onderdanig willen houden. Omdat ze beseffen dat kennis, in hun ogen, het gevaarlijkste wapen is tegen hun patriarchale culturele en religieuze tradities. Omdat ze heel goed weten dat kennis vrij maakt.

Zonder onderwijs hebben deze kinderen echter geen toekomst. Hoe zullen ouders hun kinderen nog naar school laten gaan als het zo gevaarlijk is en als we niets doen om de meisjes terug te brengen? Hadiza Bala Usman, organisator van de beweging “Bring our dochters back”, heeft volkomen gelijk dat de hele wereld nu moet opstaan en protesteert. Op de sociale netwerken zag ik foto’s van onder andere Malala en Michelle Obama met de hashtag “Bring Back Our Girls”. #Bringbackourgirls werd voor het eerst getweet door Oby Ezekwesili, niet toevallig een vrouw die onderwijs tot op het hoogste niveau volgde (aan de Universiteit van Lagos en Harvard University) en organiseerde (als voormalig Nigeriaans minister van Onderwijs).

Ik steun de actie volledig. Ik heb de online petitie getekend. De Nigeriaanse leiders moeten gedwongen worden om de meisjes te redden en te beschermen. Dat is zowel goed voor hen als voor ons. Want de wereld bestaat niet uit losse puzzelstukken. Alleen als een einde komt aan deze gruwelijke praktijken is er meer kans op vrede en welvaart in Afrika en in de hele wereld. Dan zullen geen vluchtelingenstromen op gang komen waarbij miljoenen wanhopige mensen een weg willen vinden naar en in Europa. Nigeria is een van de rijkste landen van het zwarte continent, maar de inwoners zullen daar alleen blijven als er stabiliteit, veiligheid en een toekomst voor hun kinderen bestaat. Waar vrijheid van onderwijs beknot wordt, daar stagneert de maatschappij. Waar de maatschappij stagneert, en economisch stil blijft staan, daar krijgen kortzichtige egocentrische militanten het voor het zeggen. Waar fanatici het voor het zeggen hebben, vluchten mensen weg.

Toen ik zelf naar school ging was het simpel. In Burkina Faso tekende de meester een cirkel op de grond met m’n naam en daar ging ik zitten. Dat moment was mijn paspoort tot vrijheid. Nu kan ik lezen en schrijven. Anders zou ik zelfs niet weten wat er in Nigeria of in de wereld gebeurt. Dan was ik opgesloten in onwetendheid zonder middelen om mee te kunnen doen in de maatschappij. De meisjes moeten dus veilig naar school kunnen gaan en mogen niet misbruikt worden namens een religie.