Hubert van Humbeeck

‘Netanyahu is bang dat de extreemrechtse partijtjes in zijn coalitie hem een deal met Hamas niet zullen vergeven’

Is Benjamin Netanyahu na zijn bezoek aan de VS klaar om over een staakt-het-vuren te praten? Of volgt er meer oorlog?

Wellicht had Benjamin Netanyahu zich zijn bezoek aan de Verenigde Staten vorige week anders voorgesteld. Hij kwam er een beetje als een hond in een kegelspel terecht, net nadat Joe Biden zich had teruggetrokken als Democratisch kandidaat voor de presidentsverkiezingen en Kamala Harris zich warmliep voor haar campagne tegen de Republikeinse kandidaat Donald Trump.

Biden, Harris en Trump zeiden hem alle drie dat het tijd is om te stoppen met de oorlog in Gaza. En ook in Israël zelf viel zijn toespraak voor het Amerikaanse Congres slecht: hij sprak grote woorden, maar had het niet over enige actie die een einde kan maken aan het conflict.

Dat levert Netanyahu het verwijt op dat hij zijn politieke overleven belangrijker vindt dan het lot van de gijzelaars in Gaza. Op het moment dat Biden stopt in het belang van zijn partij en zijn land, klampt Netanyahu zich vast aan de macht.

Hij is bang dat de extreemrechtse partijtjes in zijn coalitie hem een deal met Hamas niet zullen vergeven. Op een politieke terugkeer hoeft hij daarna niet meer te rekenen. Hij dreigt zelfs in de gevangenis te belanden voor de corruptiezaken die hem nog boven het hoofd hangen.

Eigenlijk heeft Netanyahu geen andere keuze dan mee in het Amerikaanse project voor het Midden-Oosten te stappen.

De vraag is nu of Netanyahu de gesprekken over een staakt-het-vuren na zijn bezoek aan de VS een kans wil geven. Er ligt nog altijd dat Amerikaanse voorstel op tafel, waar hij in juni mee instemde. Sindsdien sleept hij toch weer met de voeten. Die tekst voorziet, onder meer, in een gefaseerd staakt-het-vuren en een ruil van gevangenen en gijzelaars.

Er is ook een Amerikaans-Saudisch defensiepact aan verbonden. Als Israël werk maakt van een echt akkoord met de Palestijnen, kan het zich bij dat pact aansluiten. Dat zou Israël historisch een plaats geven in de regio en Iran, Hamas en Hezbollah helemaal isoleren.

Het was trouwens ook zo al geen goede week voor Israël. Het Internationale Hof van Justitie veroordeelde de bezettingspolitiek op de Westelijke Jordaanoever, die volgens het Hof tot een situatie van apartheid leidt.

In Peking bracht de Chinese diplomatie de Palestijnse aartsvijanden Hamas en Fatah samen. De rol die ‘vredestichter’ China in de regio wil spelen, bezorgt Washington hoofdpijn en speelt Israël niet in de kaart.

Eigenlijk heeft Netanyahu geen andere keuze dan mee in het Amerikaanse project voor het Midden-Oosten te stappen. De raketaanval van Hezbollah die vorig weekend twaalf Israëlische slachtoffers maakte, laat weer zien dat niemand baat heeft bij meer oorlog. Ook Israël niet.

Partner Content