In Venezuela heeft Nicolas Maduro de presidentsverkiezingen van zondag gewonnen. Knack sprak met Americo De Grazia, parlementslid voor de oppositiepartij MUD. ‘Militairen bewaken nu het parlement. Niet om ons parlementsleden te beschermen, maar om ons buiten te houden.’
Op 5 juli 2017 werd Americo De Grazia slachtoffer van een aanval van sympathisanten van Venezolaans president Nicolas Maduro. Ze drongen het parlement binnen, sloegen hem met stokken. Hij werd wakker in het ziekenhuis. Ondertussen krijgt De Grazia al twee jaar geen loon meer, zijn bankrekening is geconfisceerd, zijn internationaal paspoort ingetrokken en hij leeft noodgedwongen ondergedoken.
Hoe staat Venezuela er vandaag voor na 19 jaar beleid van Chavez (de voormalige president van Venezuela, nvdr.) en Maduro?
AMERICO DE GRAZIA: Jammer genoeg is complete chaos de enige manier om mijn land correct te beschrijven. Venezuela heeft nood aan een sterk en correct bestuur dat de vele problemen kan aanpakken. De eerste tien jaar dat Chavez aan de macht was, hebben we veel rijkdom gekend door de grote winsten uit de olieproductie. Chavez is er echter in geslaagd om ons met zijn Bolivariaanse Revolutie in een diepe economische crisis zonder weerga te doen storten.
Maduro beweert nog steeds dat we vandaag geen inflatie kennen, maar de realiteit is dat er een hyperinflatie heerst en er een tekort is aan alle basisvoorzieningen. Hallucinant genoeg is er ondertussen zelfs een tekort aan gas, dat terwijl Venezuela een van de grootste gasreserves ter wereld heeft. Mensen sterven aan ziektes die te behandelen zijn zoals ondervoeding, malaria, kanker, nierfalen…
Venezuela zal binnenkort een land vol bejaarden worden. Jongeren proberen op allerlei manieren het land te verlaten.
Elke dag trekken er daarnaast ook 35.000 Venezolanen de grens over. Venezuela zal binnenkort een land vol bejaarden worden. Jongeren proberen op allerlei manieren, via het vliegtuig, boot, bus of desnoods te voet, het land te verlaten. In hun zoektocht naar werk en en een toekomst moeten ze hun eigen land en familie achterlaten. Velen hebben diploma’s op zak, maar moeten aan de slag als snoepverkopers, kappers, bouwvakkers of als huishoudpersoneel. Nog niet zo lang geleden behoorden we tot de rijkste landen van de regio, maar vandaag speelt zich hier de grootste tragedie van de laatste veertig jaar in Latijns-Amerika af. Jammer genoeg is Hugo Chavez ondertussen gestorven (hij stierf op 5 maart 2013, nvdr.) en kan hij niet meer met zijn eigen ogen zien hoe hij met zijn Bolivariaanse Revolutie Venezuela geruïneerd heeft.
Een land dat verkiezingen organiseert lijkt de democratische beginselen te respecteren. Kan Venezuela nog een democratie genoemd worden?
DE GRAZIA: Nee, Venezolanen leven op dit moment onder een dictatuur. Vorig jaar heeft president Maduro de laatste democratische instelling, het parlement, ontbonden. Militairen bewaken nu het parlement. Niet om ons parlementsleden te beschermen, maar om ons buiten te houden en ervoor te zorgen dat we niet kunnen vergaderen. Al twee jaar lang krijgt geen enkel parlementslid nog een loon. We krijgen nog niet eens onze vervoersonkosten terugbetaald als we al eens de toestemming krijgen om te vergaderen. Er zijn parlementsleden die eten in vuilnisbakken moeten zoeken om te kunnen overleven.
Dan moet je weten dat we na de parlementsverkiezingen in 2015 de absolute meerderheid behaald hadden. We hadden als oppositie 112 parlementsleden, maar dan heeft Maduro ingegrepen. Hij is erin geslaagd om de rechterlijke macht een proces te laten opstarten tegen drie parlementsleden voor zogenaamde corruptie waardoor we bij de start van de legislatuur geen absolute meerderheid meer hadden. Op dit moment is de rechterlijke macht geheel onderworpen aan de uitvoerende macht. Rechters die tegen Maduro in durven te gaan worden ontslagen.
Vandaag is er ook een strijd binnen het leger zelf aan de gang. Er zijn al zo’n dertigtal generaals, kapiteins en officieren gevangen genomen omdat de regering vreest dat ze een staatsgreep zouden durven plegen.
Madura regeert als alleenheerser?
DE GRAZIA: Dat is niet eens alles. Ik noem de regering van Maduro een drugsdictatuur. Het is een publiek geheim dat president Maduro, partijvoorzitter Diosdado Cabello, vicepresident Tareck El Aissami, minister van Binnenlandse Zaken Néstor Reverol en minister van Defensie Padrino Lopez en andere generaals tot het drugskartel Los Soles behoren. Vorig jaar hebben twee neven van Maduro in de Verenigde Staten een zware celstraf voor drugshandel gekregen. De DEA had hen betrapt met 800 kilogram cocaïne in een van hun vliegtuigen. Door hun familierelaties kregen ze vrije toegang tot de luchthaven Maiquetia bij Caracas, vanwaar ze de drugs naar de Verenigde Staten transporteerden.
Venezuela is niet alleen in handen van een dictator, maar ook nog eens in handen van een crimineel drugskartel.
Dit betekent dat Venezuela niet alleen in handen van een dictator is, maar ook nog eens in handen van een crimineel drugskartel. Wij moeten met de oppositie niet alleen de strijd tegen politici en militairen voeren, maar ook tegen een criminele bende die louter en alleen een land aansturen in functie van hun eigenbelang.
Kan u ons een concreet voorbeeld van corruptie geven?
DE GRAZIA: Op 4 maart 2016 werden zeventien mijnwerkers vermoord in het dorp Tumeremo in de staat Upata. Maduro heeft deze misdaad nooit erkend, maar na onderzoek is duidelijk geworden dat huurlingen in opdracht van de regering deze mijnwerkers vermoord hadden omdat ze protesteerden tegen de ontginning van goud, diamant en kobalt in hun territorium.
In de staat Upata liggen verschillende illegale mijnen. Dertig procent van de productie moeten mijnwerkers in natura afgeven aan de militairen die deze mijnen bewaken. De andere zeventig procent wordt door de militairen zelf opgekocht. Nadien verkopen zij dit door aan handelaars in Aruba, Curacao en Bonaire. De illegale handel van deze grondstoffen wordt de olijfroute genoemd, naar de kleur van de militairen.
Hoe komt het dat Maduro slechts tegen drie tegenstanders moest verslaan bij de afgelopen presidentsverkiezingen?
DE GRAZIA: Maduro heeft de presidentsverkiezingen vervroegd. Normaliter zouden ze pas in december plaatsvinden, maar nu had hij zo goed als al zijn sterke tegenstanders onder controle, waardoor dit het uitgelezen moment was voor hem om zich opnieuw kandidaat te stellen.
De meest bekende opposanten van de regering van Maduro zijn Leopoldo Lopez, Antonio Ledezma en Enrique Caprilles, maar ze zijn allen monddood gemaakt door Maduro. Leopoldo Lopez zat vorig jaar nog in de cel en heeft nu huisarrest, Antonio Ledezma is als politiek vluchteling naar Spanje getrokken en Enrique Caprilles werd vervolgd waardoor hij zich de komende tien jaar voor geen enkele publieke functie kandidaat mag stellen.
Een andere sterke politieke figuur is Maria Corina Machado, maar zij wordt dag en nacht bewaakt door de Venezolaanse inlichtingendiensten. Maduro zorgt ervoor dat hij hierdoor eeuwig president kan blijven.
Ondertussen hebben vorig jaar ook de gouverneursverkiezingen plaatsgevonden. Ook hier is Maduro erin geslaagd om zich te omringen met gouverneurs van zijn eigen partij. Massale fraude tijdens de verkiezingen zelf en het ‘aan de kant zetten’ van tegenstanders is de tactiek die Maduro ook toen gebruikte. Een gouverneur die toch tussen de mazen van het net is geglipt is Juan Pablo Guanipa van de staat Zulia. Hij is vandaag wel gouverneur, maar hij krijgt geen middelen om zijn beleid te implementeren…
Als u over de toekomst van uw land droomt, waar droomt u dan van?
DE GRAZIA: Ik droom van een unieke kandidaat die de kracht heeft, zoals Nelson Mandela in Zuid-Afrika, om onze politici te verzoenen. Er zou een compromis tussen de verschillende leden van de oppositie moeten komen waarbij ze allen samen een dergelijke kandidaat naar voren schuiven. Op dit moment kan het zijn dat zo’n kandidaat net zoals Nelson Mandela nog opgesloten zit in de gevangenis of als politiek vluchteling in een ander land leeft.
Kan een ex-chavist die rol opnemen?
DE GRAZIA: Ik denk dat Churchill en Roosevelt niet rond de tafel wilden zitten met Stalin, maar hij was een strategische bondgenoot tegen Hitler. Als we op zoek moeten gaan naar een oplossing, moeten we iedereen verwelkomen die in staat is om Maduro en zijn regering te verslaan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
