‘We hebben Trump niet zomaar gekregen, we hebben hem gemaakt’

Donald Trump symboliseert onze collectieve leegte.

Donald Trump zit opnieuw in het Witte Huis, en hij is precies wie hij altijd is geweest: een miljardair die zich voordoet als man van het volk. Hij, omringd door oligarchen, verkoopt zichzelf als de ultieme verlosser van de ‘vergeten Amerikaan’. Maar laten we eerlijk zijn: zijn entourage voorspelt weinig goeds. Dit is niet de man die fabrieksarbeiders redt of opkomt voor boeren. Dit is de man die de illusie verkoopt dat hij hen begrijpt, terwijl hij hun wanhoop exploiteert.

Trump is geen ongelukje in de geschiedenis. Hij is de belichaming van onze tijd. Hij straalt alles uit waar velen heimelijk naar verlangen: macht, geld, ongenaakbaarheid. Hij heeft de wetten van fatsoen en moraal gedeconstrueerd en komt ermee weg, keer op keer. Waarom? Omdat hij ons oerinstinct aanspreekt, dat donkere verlangen naar de man die de regels kan buigen en winnen. Hij is niet de joker in het spel, hij is degene die de spelregels herschrijft.

Zijn presidentschap is een spiegel waarin we moeten kijken, ook al willen we niet. Hij is de vleesgeworden droom van de postmoderne mens: een zelfgemaakte mythe die niets of niemand nodig heeft, behalve zichzelf. Maar wat hij werkelijk symboliseert, is onze collectieve leegte.

We hebben Trump niet zomaar gekregen, we hebben hem gemaakt. Hij is geboren uit een samenleving die alles wilde losmaken: waarheid, moraal, instituties en zelfs de werkelijkheid.

Zijn succes toont hoe diep we zuchten onder de last van onze eigen onzekerheid. Hij is de krachtpatser op het wereldtoneel, de zelfverklaarde superheld die de schijn ophoudt dat alles maakbaar is. Zijn aanhangers geloven niet in hem ondanks zijn leugens, maar dankzij die leugens. Hij bewijst dat wie de werkelijkheid manipuleert, de werkelijkheid bezit.

Trump is geen fout in het systeem, hij is het systeem. Een miljardair die zich voordoet als redder van de working class, terwijl hij regels herschrijft voor zijn eigen gewin.  De man van het volk die het volk verkoopt aan de hoogste bieder.

Hij appelleert aan dat wat we diep vanbinnen weten maar liever ontkennen: de wereld buigt voor macht en geld, en het ongemakkelijke besef is dat dit potentieel ook in ons schuilt, hoe modern en rationeel we onszelf ook achten.

Zijn terugkeer toont een samenleving die alles afbrak en nu verlangt naar een sterke man die de scherven bijeenraapt.

Hij zal de problemen niet oplossen die hij juist nodig heeft om overeind te blijven. De vraag is niet hoe we hem stoppen. Maar wel: wat bouwen we op de ruïnes die hij achterlaat?