‘Met Michel Barnier als premier legt Macron de laatste jaren van zijn presidentschap in handen van Le Pen’

Met Michel Barnier koos Emmanuel Macron voor een centrumrechtse premier. En voor steun van het Rassemblement National.

Twee maanden na de voor president Emmanuel Macron rampzalige vervroegde verkiezingen heeft Frankrijk een nieuwe eerste minister. Omdat geen enkele partij een meerderheid behaalde in de Assemblée verzeilde het land in een politieke impasse. Het linkse Nouveau Front Populaire won de meeste zetels, voor de partij Renaissance van Macron en het uiterst rechtse Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen. Uiteindelijk koos Macron met de 73-jarige Michel Barnier voor een premier uit de stal van de vierde partij, het centrumrechtse Les Républicains (LR).

Barnier is een veteraan van de Franse politiek. Hij was eerder vier keer minister en twee keer Europees commissaris, maar hij maakte vooral naam als de Europese brexitonderhandelaar met de Britten. Dat hij de overblijvende lidstaten van de Unie toen bij elkaar hield, geldt als een politieke krachttoer. Er wordt nu van hem in Frankrijk ook zo’n tour de force verwacht.

Dat wordt niet evident. Links kwam vorige week al tegen zijn benoeming op straat. Omdat het als sterkste partij uit de verkiezingen kwam, vindt het dat Macron voor een linkse premier had moeten kiezen. Dat had weinig zin: een linkse premier zou een vertrouwensstemming niet overleven.

Toch is een centrumrechtse premier ook niet vanzelfsprekend. LR wilde voor de tweede ronde van de verkiezingen niet meedoen aan het zogenaamde republikeinse front tegen het RN. De partij weigerde vorig jaar ook om Macron te steunen bij stemmingen in het parlement over de pensioenhervorming en de immigratiewet. Of Barnier een kans maakt in de verdeelde Assemblée hangt af van de houding die het RN aanneemt. Le Pen sabelde hem niet meteen neer, zoals links dat wel deed. Hij toont tenminste respect voor onze kiezers, zei ze. Barnier verraste tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen in 2021 met een bocht naar rechts over veiligheid en immigratie.

Met Barnier legt Macron de laatste jaren van zijn presidentschap zo in handen van Le Pen. Maar krijgt Barnier straks genoeg ruimte van Macron om een eigen beleid te voeren? Hij belooft wel een breuk met het verleden, maar hij moet onder het strenge oog van Europa toch eerst werk maken van de ontspoorde begroting. Hij moet besparen en tegelijk een antwoord vinden op de gevoelens van woede en onrecht, die zowel links als rechts worden gehoord.

Hij luistert daarvoor best goed naar het advies van voormalig Europees Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker: Beste Michel, blijft rustig! ●