Een interview met Gustavo Ruiz, regionaal secretaris van de oppositiepartij van Venezuela, een land dat op springen staat. ‘Ook met geweld zullen ze ons niet kunnen tegenhouden.’
Maanden al trekken in Venezuela mensen massaal de straat op. ‘Het niet kunnen stillen van de honger van hun kinderen, drijft mannen en vrouwen’, aldus Gustavo Ruiz.
Gustavo is advocaat en werd in februari door meer dan vijftien partijen en sociale organisaties van de noordwestelijke deelstaat Zulia verkozen als regionale secretaris van de MUD (oppositiepartij Mesa de la Unidad Democrática).
In een gesprek met Knack spreekt hij over zijn hoop voor Venezuela. Hij klinkt strijdvaardig, maar kan meermaals zijn woede en wanhoop niet verbergen.
Hoe moeten we ons het dagelijkse leven in Venezuela voorstellen?
GUSTAVO RUIZ: We leven hier in een verschrikkelijke situatie. Er heerst totale chaos op economisch en sociaal vlak, maar ook in het onderwijs en de gezondheidszorg.
De torenhoge inflatie legt onze hele maatschappij lam. Zodra de centrale bank haar autonomie verloor, schoot de inflatie de lucht in – 700 of 800 procent op jaarbasis bedraagt die inflatie intussen.
Ouders sturen hun kinderen niet meer naar school. Ze laten hen langer slapen zodat ze het missen van een maaltijd minder voelen.
Het wanbeleid van onze regering heeft geresulteerd in een vreselijke economische crisis. Ik kan me voorstellen dat Belgen zich de gevolgen van zo’n monsterinflatie moeilijk kunnen voorstellen, maar dit is het alledaagse leven van de Venezolanen geworden.
Met het minimumloon kan men niet eens één deodorant kopen. Zelfs een basisproduct als tandpasta kunnen we hiermee niet betalen, als we het al ergens te koop kunnen vinden. Wie van het minimumloon moet leven, kan zich één keer per dag eten veroorloven. Ouders sturen hun kinderen niet meer naar school. Ze laten hen langer slapen zodat ze het missen van een maaltijd minder voelen.
Medicatie is hier amper nog te bemachtigen. Als we één pijnstiller willen kopen, moeten we ons in duizend bochten wringen om die ergens op de zwarte mart te bekomen. Kostprijs van één zo’n pilletje? Een vijfde van het minimumloon.
Op straat zie je Venezolanen van de ene naar de andere vuilnisbak trekken, in de hoop etensresten te vinden.
Venezolanen zijn de situatie beu en trekken in heel het land massaal op straat. Het is de gewone man die zijn basisrechten wil verdedigen. We protesteren omdat we geen zeep, tandpasta, rijst, suiker, fruit, groenten, en medicatie meer hebben. Als je geen eten hebt en je kinderen letterlijk ziet sterven door honger, heb je de verantwoordelijkheid om te strijden. Niet voor jezelf, maar voor hen.
Er zouden al meer dan zestig doden gevallen zijn bij deze betogingen. Wie is verantwoordelijk?
RUIZ: De burgers trekken op straat om vredevol te protesteren. Ze verdedigen zich alleen met hun stem. Maar de militairen reageren met kogels, met gasbommen die ze op de hoofden van mensen gooien, ze slaan mensen.
Daarnaast zijn er ook nog de colectivos. Dit zijn paramilitaire groepen die economisch en logistiek door het regime gesteund worden. In ruil voor voedsel, wapens en de wetenschap dat ze niet vervolgd zullen worden voor hun misdaden, onderdrukken ze de betogers. Er bestaat genoeg visueel bewijsmateriaal waarop duidelijk te zien zijn dat het leger colectivos vervoert naar de plaatsen waar er die dag protesten zullen plaatsvinden. Ons eigen regime ondersteunt, voedt en financiert paramilitairen die de opdracht krijgen Venezolaanse burgers aan te vallen.
Ons eigen regime ondersteunt, voedt en financiert paramilitairen die de opdracht krijgen Venezolaanse burgers aan te vallen.
Er circuleren op het internet nochtans ook filmpjes waarop we zien hoe militairen hardhandig worden aangevallen…
RUIZ: Dat klopt. Burgers trokken vredevol de straat op, maar het regime heeft met geweld gereageerd. Het is natuurlijk niet de bedoeling om dan met geweld te antwoorden. De meerderheid blijft dan ook geweldloos betogen, maar we hebben hier ook jonge twintigers die dromen van een beter land. Jongeren zijn het beu dat een maffia ons land leidt. Leeftijdsgenoten van die jongeren worden voor hun ogen vermoord en sommigen reageren vervolgens agressief.
Gustavo Ruiz, vreest u voor uw leven?
RUIZ: Ik ben bang, voor mezelf en voor mijn familie, maar mijn morele plicht is groter dan de zorgen over mijn fysiek welzijn. Als ik er niet meer ben of als ze me arresteren, zal er een andere Gustavo op straat komen. Ook met geweld zullen ze ons niet kunnen tegenhouden, tenzij ze bereid zijn om miljoenen Venezolanen uit te moorden. We zullen ons blijven verzetten tegen een communistisch systeem dat tegen de vrijheid en democratie van Venezuela ingaat.
Lees ook: ‘Venezuela is een drugsstaat’
President Maduro zei enkele weken geleden dat de Chavisten de Joden van de 21ste eeuw zijn.
RUIZ: Dat is een ernstige belediging aan het adres van alle Joden. Het leed dat hen is aangedaan, valt met geen woorden te beschrijven. Wat hier in Venezuela gebeurt, gaat niet over een religie, maar over de rechten van een waardig en soeverein volk om over hun eigen lot te beslissen. Vergeet niet dat president Chavez en president Maduro door de hoge olieprijzen over enorme inkomsten beschikten. In plaats van hiermee de nationale economie een boost te geven, hebben ze ervoor gekozen om privébedrijven massaal te belasten waardoor vele bedrijven failliet gegaan zijn of moesten sluiten.
Gustavo Ruiz, vreest u voor uw leven?
RUIZ: Ik ben bang, voor mezelf en voor mijn familie, maar mijn morele plicht is groter dan de zorgen over mijn fysiek welzijn. Als ik er niet meer ben of als ze me arresteren, zal er een andere Gustavo op straat komen. Ook met geweld zullen ze ons niet kunnen tegenhouden, tenzij ze bereid zijn om miljoenen Venezolanen uit te moorden. We zullen ons blijven verzetten tegen een communistisch systeem dat tegen de vrijheid en democratie van Venezuela ingaat.
Lees ook: ‘Venezuela is een drugsstaat’
Hoe komt het dat de militairen president Maduro en zijn Bolivariaanse revolutie blijven steunen?
RUIZ: De belangrijkste reden is dat militairen in deze dictatuur zich niet moeten verantwoorden, maar wel van vele voordelen kunnen genieten. De militairen controleren op dit moment niet alleen de veiligheid, maar ook de banken, de gezondheidszorg, de economie, het transport en bovenal het voedsel. Alle aspecten van het burgerlijke leven zijn onderworpen aan het militaire regime.
Toch zijn er steeds meer militairen die beginnen te rebelleren en deserteren er steeds meer. Ze zijn zich steeds duidelijker bewust van de trieste realiteit van Venezuela en kunnen deze onrechtvaardige situatie niet langer verdragen. Zeker het feit dat er jongeren vermoord worden louter en alleen omdat ze op straat komen om hun rechten op te eisen, weegt zwaar op het geweten van enkele militairen.
Op televisiebeelden zien we naast president Maduro vaak een man in een groen militair pak staan.
RUIZ: Dat is generaal Padrino López. Hij is de huidige minister van Defensie en de man die het repressief apparaat van de staat aanvoert. Hij is degene die het leger aanspoort om de protesten met geweld de kop in te drukken en dissidenten laat vervolgen.
Onlangs verscheen Padrino López op een foto naast de generaal van het Cubaanse leger. Zonder enige schroom maakte hij de Venezolanen duidelijk dat hij zijn bevelen krijgt vanuit Cuba. Daarmee pleegt hij verraad aan zijn eigen vaderland en legt hij onze soevereiniteit aan de voeten van een klein eiland. Dit is de reden waarom velen hier spreken van het regime Castrista in plaats van een Bolivariaans regime.
We zijn overgeleverd aan Cuba. De belangrijkste beslissingen worden daar genomen.
Heeft Cuba dan zo’n grote invloed op Venezuela?
RUIZ: Vanaf het moment dat Chavez president is geworden, bestaat de soevereiniteit van Venezuela niet meer. We zijn overgeleverd aan Cuba. De belangrijkste beslissingen worden daar genomen.
Ook het feit dat Maduro de opvolger van Chavez zou worden, werd in Havana beslist. Alle systemen waarmee politieke controle over Venezuela wordt uitgeoefend, zijn in handen van de Cubanen.
Maduro maakt er geen geheim van dat hij vermoedt dat de CIA (Central Intelligence Agency, de buitenlandse inlichtingendienst van de Verenigde Staten) achter de betogingen zit.
RUIZ: De straten zijn gevuld met gewone burgers, mannen en vrouwen die eten op tafel willen voor hun kinderen. Ze strijden met argumenten en riskeren hun leven.
Het is een pure leugen dat de CIA achter deze protesten zit. Maduro laat zich wel bijstaan door de Cubaanse inlichtingendiensten en komt dan met dit verwijt.
Wat wij vragen is dat dictator Nicolas Maduro verkiezingen organiseert. Als hij zegt dat de meerderheid van de Venezolanen hem steunen, moet hij niet bang zijn voor verkiezingen
De enigen die over de toekomst van Venezuela kunnen beslissen, zijn de burgers zelf. Het Venezolaanse volk zal aan de Cubanen en de Amerikanen zeggen dat we niet langer willen dat zij beslissen over ons land, maar dat we de macht over ons eigen land zelf in handen willen nemen.
Wat moet er gebeuren om het leven van de Venezolanen weer te verbeteren?
RUIZ: De internationale gemeenschap moet zich bewust zijn van het feit dat we hier verhongeren. Maar het regime doet er alles aan om internationaal een ander verhaal te verkopen.
Iedere Venezolaan die buiten Venezuela leeft en vrij kan spreken, zou aan de internationale gemeenschap moeten zeggen dat zijn familie en landgenoten van honger of ziekte sterven. Het volk kan dit niet meer aan. Het gaat al lang niet meer over een semantische of een ideologische discussie.
Dit dictatoriale regime beweert dat ze de macht kunnen behouden en de richting van dit land kunnen kiezen, terwijl meer dan tachtig procent van de bevolking verkiezingen wil en hoopt dat Maduro opstapt.
President Maduro regeert vandaag met nooddecreten en laat het parlement links liggen. Op dit moment is het zelfs zo dat parlementsleden de toegang tot het parlementsgebouw wordt ontzegd. De colectivos omringen het parlementsgebouw. Ze houden op een gewelddadige manier de democratisch verkozen parlementsleden tegen. De nationale garde die normaliter de parlementairen moet beschermen, kijkt de andere kant op. Sommige parlementsleden hebben zelfs al stenen naar hun hoofd geslingerd gekregen en menselijke uitwerpselen.
We blijven hopen op eerlijke verkiezingen. Daarvoor hebben we de internationale gemeenschap nodig die de supervisie en de controle in de hand heeft zodat de wil van de meerderheid van de Venezolanen de toekomst van ons land zal bepalen. De volledige rechten en vrijheden van zowel de meerderheid als de minderheid dienen gerespecteerd te worden.
President Maduro zei enkele weken geleden dat de Chavisten de Joden van de 21ste eeuw zijn.
RUIZ: Dat is een ernstige belediging aan het adres van alle Joden. Het leed dat hen is aangedaan, valt met geen woorden te beschrijven. Wat hier in Venezuela gebeurt, gaat niet over een religie, maar over de rechten van een waardig en soeverein volk om over hun eigen lot te beslissen. Vergeet niet dat president Chavez en president Maduro door de hoge olieprijzen over enorme inkomsten beschikten. In plaats van hiermee de nationale economie een boost te geven, hebben ze ervoor gekozen om privébedrijven massaal te belasten waardoor vele bedrijven failliet gegaan zijn of moesten sluiten.
Gustavo Ruiz, vreest u voor uw leven?
RUIZ: Ik ben bang, voor mezelf en voor mijn familie, maar mijn morele plicht is groter dan de zorgen over mijn fysiek welzijn. Als ik er niet meer ben of als ze me arresteren, zal er een andere Gustavo op straat komen. Ook met geweld zullen ze ons niet kunnen tegenhouden, tenzij ze bereid zijn om miljoenen Venezolanen uit te moorden. We zullen ons blijven verzetten tegen een communistisch systeem dat tegen de vrijheid en democratie van Venezuela ingaat.
Lees ook: ‘Venezuela is een drugsstaat’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
