‘Israël schoot ook de moeizaam opgebouwde relatie met de Arabische wereld kapot’

Geleidelijk brokkelt ook de Amerikaanse steun voor Israël af. Het land staat steeds meer alleen in de wereld.

In de Gazastrook groeit de humanitaire crisis uit tot een echte hongersnood, maar politiek wordt het spel nog altijd hoog gespeeld. Ook in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties is de impasse compleet. Een resolutie van de Verenigde Staten, die een staakt-het-vuren aan de vrijlating van alle gijzelaars koppelde, botste op een veto van Rusland en China. Eerdere resoluties werden door de VS afgeblokt omdat een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren de onderhandelingen over de gijzelaars zou doorkruisen.

Washington probeert er de Israëlische premier Benjamin Netanyahu van te overtuigen om de stad Rafah, in het zuiden van de Gazastrook, niet aan te vallen en meer voedselhulp toe te laten. In Rafah kunnen meer dan een miljoen Gazanen geen kant meer op. Een Israëlische delegatie is deze week in Washington in een poging om de violen op elkaar af te stemmen. Gemakkelijk wordt dat niet. Uit de toon van de resolutie voor de Veiligheidsraad bleek al dat de VS het hebben gehad met Netanyahu. Zo vindt president Joe Biden nu dat wie Amerikaanse wapens krijgt het humanitaire recht moet respecteren.

De Amerikaans-Joodse politicus Chuck Schumer, leider van de Democraten in de Senaat , haalde vorige week ongewoon fel uit naar de Israëlische premier, en ook buitenlandminister Antony Blinken spreekt steeds minder met meel in de mond. Hij kan ook alleen vaststellen dat de druk op Israël in de wereld toeneemt. Voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag loopt al de zaak die door Zuid-Afrika werd aangespannen omdat Israël zich zou schuldig maken aan genocide. Als het een hongersnood in de hand werkt door humanitaire hulp doelbewust mondjesmaat in Gaza toe te laten, riskeert het ook een vervolging voor het plegen van oorlogsmisdaden voor het Internationaal Strafhof.

Israël begon deze oorlog zonder plan voor wat er na de uitschakeling van Hamas met Gaza moet gebeuren. De Palestijnse Autoriteit, die een deel van de Westelijke Jordaanoever bestuurt, zou een rol kunnen spelen, maar ze werd door Netanyahu meteen uitgesloten. Toch heeft Israël straks een Palestijnse partner nodig, die niets met Hamas te maken heeft. Alleen is er geen Palestijn die met Israël in zee wil als er niet ten minste uitzicht is op een echte Palestijnse staat. Ondertussen schoot Israël ook de moeizaam opgebouwde relatie met de Arabische wereld kapot, die het nodig heeft in zijn conflict met Iran. Israël lijkt dan wel sterk, maar het is nu kwetsbaarder dan ooit.