‘Kunnen we éindelijk over iets anders praten dan immigratie?’

Schrijver Jeroen Meuleman vindt het tijd dat het politieke en maatschappelijke debat minder focust op immigratie: ‘We moeten stoppen met blijven staren in de lichtbak van kabaal over migratie, terwijl thema’s als armoede, milieu, werkzekerheid en huisvesting veel meer mensen elke dag opnieuw raken in de geldbuidel, op straat en in hun levenskwaliteit. Ongeacht of ze Sofie of Fatma heten.’

We weten het. Ons land is al lang niet meer het Gallische dorpje waar enkel witte mensen woonden. Ja, sommige regio’s in Afrika en het Midden-Oosten gaan door lange periodes van politieke instabiliteit die mensen op de vlucht jagen. Ja, sommige van die mensen komen hier terecht. Ja, dat samenleven is niet altijd eenvoudig en zorgt soms voor problemen. Maar kunnen we alsjeblieft niet doen alsof dat het allergrootste probleem is sinds Wereldoorlog II?

Kunnen we éindelijk over iets anders praten dan immigratie?

Persoonlijk maak ik me meer zorgen over het feit dat ik langer moet werken voor minder geld, dat de rijkste tien mensen van de wereld de helft van alle rijkdom in handen hebben, en dat er aan de overkant van de Atlantische Oceaan een karikaturale narcist zit in het Witte Huis. Of dat binnen onze eigen Europese Unie Hongarije en Polen aan het afglijden zijn naar totalitaire staten, en dat Britten zelf het grootste slachtoffer gaan worden van het blinde nationalisme van de brexiteers.

Nee, het kan me werkelijk niets schelen dat sommige scholen halalmaaltijden aanbieden of dat mensen in publieke functies hoofddoeken zouden dragen. Wat me wel kan schelen is dat sommige multinationals in ons mooie landje €0 belastingen betalen, of dat onze ministers met de regelmaat van de klok liegen en rustig op post blijven. De begroting is niet op orde, en criminelen worden vrijgelaten om met veel show plaats te maken voor een paar sukkelaars die de euvele moed hadden om te proberen verhuizen naar een ander land.

Welke militair voorkomt kanker?

Ja, IS is een wrede, afschuwelijke terreurgroep en terrorisme is een probleem, maar hoeveel militairen worden er ingezet om verkeersongevallen te voorkomen? Hoeveel militairen zijn er nodig om te verhinderen dat er elke dag drie Vlamingen zelfmoord plegen? Welke kolonel kan kanker voorkomen, of eenzaamheid? Welke opiniemaker durft breken met de rechtse politieke correctheid van dit land? CD&V en Open VLD schieten nu wel op de N-VA, maar ze zwijgen al jaren over hun medeplichtigheid aan een beleid dat enkel ten goede komt aan de allerrijksten.

Het budget voor maatschappelijke integratie is volgens officiële cijfers uit 2017 €1,3 miljard. De totale uitgaven in dat jaar zijn €51,4 miljard. Dus al dat geroep en gebrul voor wat nauwelijks 2,5% van onze federale uitgaven zijn. Maar wat kost een straaljager? Wat kosten de pensioenplannen van hetzelfde parlement dat ons langer doet werken maar voor zichzelf een riante pensioenregeling behoudt? Wat kosten militairen op straat, die overigens volgens mij nog geen enkele keer hebben bewezen dat ze een aanslag hebben voorkomen?

De uitvluchtpolitiek werkt

Migratie is een feit dat rationeel moet bekeken worden. Niemand pleit voor open grenzen, wat N-VA ook mag beweren. Maar als probleem van de gemiddelde Belg en de impact op zijn of haar leven bengelt het ergens voor het WK Voetbal en na een straat die tijdelijk onderbroken is. Wie migratie wil duiden of nuanceren, stuit vaak op een aan fanatisme grenzende ideologische verbetenheid waar alles wat niet letterlijk bepaalde partijlijnen volgt, direct wordt bestempeld als extreemlinks.

Om een veel urgenter thema aan te kaarten: er is erg veel rijkdom in ons land, en die wordt helemaal niet eerlijk verdeeld. We betalen erg veel belastingen, en die worden op een vaak ondoorzichtige manier besteed. Waar is een beter openbaar vervoer? Waarom hinken de gezondheidsvoorzieningen die ons zouden moeten helpen achterop? Waarom groeide de kinderarmoede met 10%? Om die lastige vragen uit de weg te gaan, is het natuurlijk simpeler om te zeggen dat er elders een brand is, al dan niet omringd door imaginaire ‘dansende moslims’.

Gedachten zijn vrij (rechts)

En de media hebben mee boter op het hoofd. Waarom lanceren de media de ene na de andere ‘denker’ die eigenlijk gewoon de huidige politieke correctheid napraat – Boudry, El Hammouchi, Doornaert – of grossiert in lege clichés – Torfs, Van Der Stichelen? Opiniestukken over de groeiende kloof tussen arm en rijk, of doelgerichte vragen aan onze verkozenen over cumul, de nauwe banden van politici met vastgoedmoguls, of het openlijke geflirt van sommige Europese verkozenen met groezelige figuren als Viktor Orbàn zijn erg schaars.

Uiteraard is geen opsomming van zulke notoire figuren compleet zonder de neonazi Dries Van Langenhove. Onmiddellijk na de Pano-reportage heerstte er straffe taal bij N-VA-kopstukken: ‘dat soort mensen moeten we niet’. Een week later was het al een herhaling van voorzitter De Wevers ‘gedachten zijn vrij’. Als je al niet meer wil dat een vereniging met een privékanaal waar bijna 70.000 racistische memes werden gedeeld buiten het beschaafde debat wordt gehouden, wat dan wel? Dag Allemaal vond het duidelijk geen probleem. Goed voor de verkoop, slecht voor de democratie.

Wanneer tegen nazi’s zijn plots links is

Alle media berichtten over de optochten in het Duitse Chemnitz tussen neonazi’s en tegenstanders als een rechts-versus-links-kwestie. Ofwel wil dat zeggen dat de media toegeven dat rechts zo ver doorgeslagen is dat het openlijk nazisme omarmt, ofwel wil dat zeggen dat ze denken dat niet-witte mensen ook mensen zijn, plots een soort links standpunt is. Het is een humanistisch, empathisch en menselijk standpunt. Iets wat ook elke liberale en christendemocratische denker zou moeten volgen.

Angst brengt mensen in beweging. Van illustratieve hashtags op Twitter als #wegmetons als ergens een instituut een toegeving doet aan mensen die niet geboren zijn om bloemkool in béchamelsaus te eten tot cafépraat als ‘die bruine mannen mogen hier alles’. Dit is ook radicalisering, aangestookt door sommige van de hoogste mandatarissen van het land. Zo kan het dus dat een partij als N-VA beweert tegen hoofddoeken te zijn omdat die een uiting zouden zijn van vrouwonvriendelijkheid, maar dat ze in het Europarlement tegen vrouwvriendelijke maatregelen stemt en dat Pol Van Den Driessche nog altijd lijsttrekker is in Brugge.

Verdeel en heers

Fons en Maria zijn bezorgd over ‘islamisering’ in een maatschappij waar nauwelijks 5% van de bevolking moslim is, maar zien tegelijk hun pensioen achteruitgaan en hun hooggekwalificeerde kleindochter niet aan werk raken omdat het patronaat zoekt naar witte raven. In plaats van zich te laten vangen door racisme, zouden ze beter op straat komen voor de toekomst van hun kleindochter. Het is een klassieke ‘verdeel-en-heers’-tactiek, natuurlijk. Maak een zondebok om het eigen falen af te schermen en genoeg mensen zullen er hopelijk voor vallen.

Er is een oude vakbondsparabel die als volgt gaat: een CEO, een vakbondslid en een gewone werknemer gaan samen pizza eten. De CEO neemt 90% van de hele pizza en verdeelt de overige 10% over de andere twee, en zegt dan tegen de gewone werknemer: ‘pas op, de vaksbondsman wil jouw stuk pikken’. Vervang de vakbondsman door een immigrant, een Waal, een socialist, een treinbestuurder, en je hebt de hele rist aan uitvluchten die je elke dag hoort in de media.

De superdiverse samenleving vergt een goed beleid. Dat beleid komt helaas niet van onze huidige machthebbers – alle straffe taal ten spijt.

Voorbij het rookgordijn

Migratie is een vraagstuk dat antwoorden nodig heeft, dat is duidelijk. Geen enkele staat ter wereld heeft een naïef opengrenzenbeleid, en dat is ook niet wat de Europese Unie en bij uitbreiding België moet nastreven. Maar een open forum geven aan de roepers die doen alsof migratie het grootste probleem is sinds Wereldoorlog II is nauwelijks een oplossing, maar een rookgordijn.

De superdiverse samenleving vergt een goed beleid. Dat beleid komt helaas niet van onze huidige machthebbers – alle straffe taal ten spijt – en de veel grotere problemen die voor de deur staan blijven onopgelost of worden simpelweg verergerd ten voordele van diezelfde machthebbers, hun rijke vrienden en de waterdragers die graag de media halen.

We moeten stoppen met blijven staren in de lichtbak van kabaal over migratie, terwijl thema’s als armoede, milieu, werkzekerheid en huisvesting veel meer mensen elke dag opnieuw raken in de geldbuidel, op straat en in hun levenskwaliteit. Ongeacht of ze Sofie of Fatma heten.