China gaat een lange, hachelijke winter tegemoet.
‘Weg met de Partij’, scandeerden demonstranten in Shanghai. Ook op vele andere plekken in China werd betoogd tegen de harde coronamaatregelen en voor meer vrijheid. Dat is ongezien. De Chinese leiders zitten verstrikt in hun eigen propaganda. De draconische maatregelen tegen covid-19 werken niet, maar Peking kan zich geen ommezwaai veroorloven. Het gemor van de bevolking zal daarom beantwoord worden met nog meer onderdrukking en propaganda.
Deels is het begrijpelijk dat Peking met de pandemie worstelt. Hoe bescherm je een land met 1,4 miljard inwoners? Maar in plaats van die uitdaging toe te geven, probeerde de Chinese overheid het probleem te verdoezelen. Dat werd al duidelijk door de censuur in het begin van de pandemie. Hierdoor verloor het land kostbare tijd en daar draagt de hele wereld nog steeds de gevolgen van.
Ook later beoogde Peking eerder het overleven van de Communistische Partij dan het overleven van de kwetsbaarste burgers. Omdat de Partij de wereld wilde laten zien wat ze kon, weigerde ze westerse vaccins. Nochtans waren zij soms bijna dubbel zo doeltreffend als het Chinese Sinovac. Bijna een jaar lang probeerde het land de Wereldgezondheidsorganisatie te laten bevestigen dat de Chinese ‘zero covid’-aanpak superieur was, terwijl dat niet het geval was.
Langzaam maar zeker knagen covid-19 en economische problemen aan het aanzien van de Partij.
Vandaag heeft 91 procent van de Chinese bevolking een tweede dosis Sinovac ontvangen, maar het vaccin is maar 50 procent effectief. Dat verklaart mee waarom slechts 58 procent van de bevolking zich met een derde dosis heeft laten vaccineren en waarom het aantal inentingen sterk daalt. China werkt aan een beter middel, maar dat kost maanden.
Peking weet dat als het nu de teugels lost er miljoenen mensen in de problemen komen. De ziekenhuizen kunnen dat niet aan. Ook dat legt een belangrijke zwakte bloot. Ondanks de snelle klim van de welvaart, voorziet China’s harde staatskapitalisme weinig geld voor de gezondheidszorg: 880 dollar per inwoner. Rekening houdend met de koopkracht, is dat de helft van pakweg Rusland. Idem voor het aantal dokters per duizend inwoners. Dokters zijn er in China vooral voor de rijken.
De Communistische Partij kan geen kant op. Koopt ze doeltreffende westerse geneesmiddelen, dan verliest ze aanzien. Nu al foeteren overheidsbladen dat het Westen onrust stookt. Geeft ze toe aan de betogers, dan lijdt ze eveneens gezichtsverlies. Langzaam maar zeker knagen covid-19 en economische problemen aan het aanzien van de Partij. China gaat een lange, hachelijke winter tegemoet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
