Studente Nona Bal (22) trok op eigen houtje naar Istanbul, ondanks het vaak verontrustende nieuws dat de laatste weken uit Turkije komt. Voor Knack.be houdt ze een dagboek bij. ‘Ik ben een politicologe in spe en laat de wereld niet zomaar aan mij voorbijgaan.’
Nona Bal (22) studeert Politieke Wetenschappen aan de VUB. Dit academiejaar zou ze via het uitwisselingsprogramma Erasmus les volgen aan de Bigli Universiteit in Istanboel. Maar na de staatsgreep van afgelopen zomer besloot de VUB geen studenten naar Turkije te laten vertrekken. Dus besloot Nona op eigen houtje te gaan. Elke week kunt u hier haar wedervaren lezen.
Enkele dagen geleden ben ik voor het eerst aangekomen in de stad die beide kanten van de Bosporus bedekt. Ik beklim de oevers van de stad tot aan een enorme moskee met petroleumblauwe bolle daken en ga daar op een muurtje staan. Onder mij lijkt de hele wereld te liggen. Ik sta op het muurtje en denk terug aan de voorbije maanden. Aan hoe dingen plots kunnen veranderen en een leven in de war raakt. Hoe een plan dat niet doorging een plan werd om hartstochtelijk voor te vechten. Istanbul, een plek in mijn hoofd waarin ik mijn verbeelding volledig de vrije loop liet. Het mocht alles zijn en alles worden.
‘Ik wil geen wetenschapper zijn die de wereld vanuit een hoge toren analyseert’
Ik mocht er al mijn verlangens op projecteren en al mijn angsten in verstoppen. Alles wat hier maar zozo was zou daar fantastisch zijn. Nieuwe talenten zou ik ontdekken, in nieuwe talen zou ik kletsen. Verre reizen zou ik maken, nieuwe vrienden zouden mij meenemen.
Istanbul, een stad in een land waarover veel mensen hun mening ongevraagd over mij uitspuwden. Weet je wel waar je naartoe gaat? Kijk je niet naar het nieuws misschien? Turkije is een dictatuur! Niet het beste moment om daarheen te gaan, kind. Als jonge studente met westerse waarden begrijp je toch niet wat daar gebeurt. Het is hier toch goed genoeg? Als je gaat, blijf dan in het Europese deel. In sommige buurten wonen alleen gesluierde vrouwen. Wees voorzichtig en vertrouw niemand.
Ik kijk naar de wapperende vlag van de Bilgi Universiteit en stel mij voor hoe het zou zijn om hier te studeren. In het gras hangen groepjes studenten over een laptop, in een van de vele cafeetjes op de campus wordt passioneel gediscussieerd. Nieuwe kennis wordt opgeslorpt en kleine werelden worden groter.
De voorbije twee jaar werd mijn hoofd gevuld, verward en verrijkt aan de Vrije Universiteit Brussel. Ik werd verplicht om verder te kijken, kritisch te zijn en niet in de val te trappen van stereotypen of pseudowetenschap. Ik koos voor Politieke Wetenschappen omdat ik de wereld tot in het uiterste wil meemaken en begrijpen. Daarom ga ik niet akkoord met de beslissing van de VUB om de uitwisselingen naar Turkije stop te zetten. Ik wil geen wetenschapper zijn die de wereld beschrijft en analyseert vanuit een hoge toren en neerkijkt op een samenleving in de verte.
‘Het is absurd dat studenten enkel omstreden thema’s kunnen bestuderen in de veilige, beschutte omgeving van een klaslokaal.’
Ik ben een politicologe in spe en laat de wereld niet zomaar aan mij voorbijgaan. Het is absurd dat studenten enkel omstreden thema’s kunnen bestuderen in de veilige, beschutte omgeving van een klaslokaal. Door studenten de toegang te ontzeggen tot de werkelijke wereld kijk je weg van de problemen die zich daar voordoen. Door enkel onderzoek te doen naar hetgeen we goedkeuren wordt de kloof tussen de academische en werkelijke realiteit enkel dieper. Uiteraard ben ik mij bewust van de onstabiele situatie na de mislukte staatsgreep, en maak ik mij zorgen. Ik ben niet naïef.
Periode van verandering
Er is een reële kans op aanslagen. De zuiveringen in de mediasector en in universiteiten zijn onaanvaardbaar. Het aantal gearresteerde personen klimt een duizelingwekkende hoogte in. En absoluut, het is belangrijk dat universiteiten de recente gebeurtenissen streng veroordelen, maar daar hoeft de stopzetting van de samenwerking geen onderdeel van te zijn. Ik zie deze situatie als een kans. Het is een keerpunt in de Turkse geschiedenis met grote gevolgen voor Europa en de rest van de wereld. Dit is een periode van verandering waar ik nu getuige kan van zijn.
Istanboel was de stad van de Grieken, van de Romeinen, van de Ottomanen, en nu van de Turken, een stad in Europa, maar ook in Azië, een stad in de wereld en tussen twee werelden. Het is een stad van véél, niet van één ding.
Enkele dagen geleden ben ik voor het eerst aangekomen in een land dat veel mensen zien als gevaarlijk, verachtelijk, beangstigend. Ik loop door smalle straten, onder kleine, rode, wapperende Turkse vlaggen, langs kraampjes met gefrituurde mosselspiesjes, omhoog tot aan een moskee met blauwe bolle daken. Ik ga op een muurtje staan. Mijn korte haar danst in de wind, de wind trekt aan mijn sjaal en zorgt af en toe voor een verboden ontblote schouder, maar ik sta stevig.
Campus Istanbul
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
