Hoe Obama’s vrouwelijke medewerkers hun plaats opeisten

Toen president Barack Obama in 2009 aan de macht kwam, waren de meeste topposities bezet door mannen, en voelden vrouwen zich tijdens vergaderingen gepasseerd. Ze vonden een strategie.

Dat schrijft The Washington Post.

“Als je niet uit de presidentscampagne kwam, vormde dat een kring waar je moeilijk kon doorbreken”, zegt Anita Dunn, die communicatiedirecteur in het Witte Huis was tot november van het eerste jaar in de eerste termijn van Barack Obama. Zoals in de campagne waren er in het begin “gewoon meer mannen dan vrouwen” in het Witte Huis.

Het ging niet alleen om de aantallen, hoewel die belangrijk waren. Er waren oude banden, vriendschappen onder mannen, en vrouwen werden soms niet uitgenodigd voor de belangrijkste vergaderingen, of kregen minder het woord, werden over het hoofd gezien.

Susan Rice, veiligheidsadviseur van de president, zegt dat ze in vorige posities soms moest aandringen om tot sleutelvergaderingen toegelaten te worden. “Het is niet aangenaam om aan een man te moeten zeggen: ‘Betrek me bij die vergadering’.”

Maar, zegt een anonieme bron aan de Post: binnen het Witte Huis werd een strategie ontwikkeld die de vrouwen “versterking” noemden (amplification)”. Als een vrouw een belangrijk punt maakte, aldus deze bron, herhaalden andere vrouwen het, en prezen ze de vrouw in kwestie. Zo dwongen ze de mannen in de zaal om deze bijdrage te erkennen – en ontnamen ze die mannen de mogelijkheid om het idee als het hunne op te eisen.

“We begonnen dat gewoon te doen, en deden het doelbewust, op dagelijkse basis”. aldus deze anonieme bron – een gewezen medewerkster van de president.

Obama zag wat er gebeurde en begon tijdens vergaderingen vaker vrouwen aan te spreken en aan te manen om tussen te komen.

‘Meer oestrogenen’

Intussen, aldus de Post, zijn Obama’s naaste medewerkers – degenen die deelnemen aan de ochtendvergadering van 7u30 en die het topsalaris verdienen van 176.461 dollar per jaar (160.000 euro) – gelijk verdeeld tussen vrouwen en mannen, al verdient de gemiddelde mannelijke medewerker nog altijd 16 procent meer dan de gemiddelde vrouw.

De helft van de departementen worden geleid door een vrouw, en in de andere topposities is er ook pariteit – met voorbeelden als Loretta Lynch (minister van Justitie), en ook Samantha Power, VN-ambassadeur.

“Ik denk dat de aantallen een verschil gemaakt hebben”, zegt adviseur Valerie Jarrett, die er van het begin van Obama’s eerste ambtstermijn bij was. “Je kunt zeggen dat er in de begindagen veel testosteron was. Nu zijn er wat meer oestrogenen als tegengewicht”.

(RR)