‘Het Turks referendum is een kolossale oorveeg voor ons immigratie- en integratiebeleid’

Tom Van Grieken, voorzitter Vlaams Belang, na het Turks referendum: ‘Wie voor Erdogan kiest, moet kijken wat de man zegt en waar hij voor staat.’

Maar liefst 74,98% van de Turken in België die hun stem uitbrachten steunt de grondwetswijziging waarbij de despotische Turkse president Recep Tayyip Erdogan nog meer macht naar zich toetrekt. Nergens in Europa ligt dat cijfer hoger dan in België. De politiek reageert verbaasd en geschokt.

Die verbazing verbaast me. Alsof we al niet langer wisten dat Erdogan en zijn AKP mainstream zijn onder ‘onze’ Turken. De rellen in juli vorig jaar naar aanleiding van de staatsgreep in Turkije waren al een teken aan de wand. Er zijn symptomen die op een consistente manier de aantrekkingskracht van de AKP bij Belgische Turken aantonen. Denk aan de spanningen binnen de Limburgse SP.A rond AKP-gezinde mandatarissen, of aan de massaal bijgewoonde meetings van Erdogan en andere AKP’ers in Hasselt en elders.

Het referendum van vorige zondag ging niet zomaar over de vraag of een aanpassing van de Turkse grondwet meer bevoegdheden moet toekennen aan de president. Het was in de eerste plaats een referendum over de persoon van Erdogan zelf, en daar heeft de zittende president zelf voor gezorgd. Hij werd door de Turken in België die naar de stembus trokken geplebisciteerd.

Zijn palmares op het vlak van democratie en mensenrechten is indrukwekkend catastrofaal. Nergens in de wereld zitten meer kritische journalisten in de gevangenis dan in Turkije. Zelfs parlementsleden en magistraten die niet genoeg in de pas lopen, wacht hetzelfde lot. Na de mislukte coup zitten bijna 50.000 mensen in de gevangenis, werden 134.000 mensen ontslagen en werden meer dan 2.000 onderwijsinstellingen gesloten. 149 media-organen werden opgedoekt. Duizenden websites zijn geblokkeerd, maar dat was ook voor de mislukte staatsgreep al het geval.

Bijna 74,98% van de Belgische Turken die stemden vindt dat volgens mij dan allemaal best wel OK.

Wie voor Erdogan kiest, moet kijken wat de man zegt en waar hij voor staat. Ze zien er volgens mij dan ook geen graten in dat Erdogan de regeringen van Nederland en Duitsland, en daarna heel Europa nazistisch en fascistisch noemt. Ze vinden het volgens mij dan ook van redelijkheid getuigen dat de universiteit van Leuven op een lijst van ’terreuruniversiteiten’ komt te staan. En volgens mij knikken ze ook instemmend wanneer de Turkse president, uitgerekend de dag dat de terreuraanslagen in Brussel en Zaventem worden herdacht, dreigt dat ‘morgen geen enkele Europeaan nergens ter wereld nog veilig op straat zal kunnen wandelen’ indien niet snel genoeg op zijn eisen wordt ingegaan.

Laten we er geen doekjes om winden. Het stemgedrag van de Turken in België is een kolossale oorveeg voor het immigratie- en integratiebeleid van de voorbije dertig jaar.

We zijn intussen aan de vierde generatie Turken in ons land, en na al die jaren moeten we nu vaststellen dat driekwart van de hier aanwezige Turken die gingen stemmen, stemt voor een vijandige tiran die er zelfs niet voor terugdeinst Europeanen met fysiek geweld te bedreigen.

De komende dagen zal het gegarandeerd weer analyses regenen die moeten aantonen dat de politieke voorkeur van de Turken in Vlaanderen te verklaren valt door de discriminatie die hen te beurt valt.

Niemand zal ontkennen dat discriminatie voorkomt, maar het slachtofferdiscours wijst persoonlijke verantwoordelijkheid af, en heeft het nooit over de kansen die hier wel degelijk geboden worden.

Tienduizenden Turken hebben de Belgische nationaliteit kunnen aannemen zonder zelfs nog maar te moeten aantonen dat ze Nederlands of Frans spreken, laat staan dat ze geïntegreerd zijn. Wie die Belgische nationaliteit desondanks afwijst, krijgt op eenvoudige aanvraag zelfs de kans om te stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Niets moet, alles kan. Marino Keulen (Open-VLD) en Geert Bourgeois (N-VA) beslisten als minister van inburgering maar liefst 13 Turkse Diyanet-moskeeën te erkennen en dus te subsidiëren met geld van de Vlaamse belastingbetaler, ook al dienden ze te weten dat het om officiële verlengstukken en spreekbuizen van het Erdogan-regime gaat. De huidige minister, Liesbeth Homans (N-VA), stelt de erkenning van één van die moskeeën in vraag, terwijl niemand kan zeggen waarom die twaalf andere niet ter discussie staan. Verder laat de samenwerking tussen de Staatsveiligheid en de Vlaamse regering zwaar te wensen over. Moskeeën blijken niet permanent gemonitord te worden, en als dat wel zo zou zijn, mag niemand het weten. De Vlaamse regering die moskeeën al dan niet erkent, blijkt niet eens over eigen middelen te beschikken om in de gaten te houden wat daar allemaal verkondigd wordt.

De gedachte was dat de tijd wel vanzelf zou zorgen voor integratie. Dat vooruitgangsoptimisme is een fata morgana gebleken. Er moet daadwerkelijk verandering in het beleid komen, want de holle communicatie waarin sommige ministers zo talentvol blijken te zijn, brengt geen zoden aan de dijk. Het micromanagen van deelaspecten van het probleem moet maar al te vaak het gebrek aan daadkracht en visie op het gehele probleem verbergen.

N-VA en CD&V speelden de voorbije week een verbijsterend partijtje ‘spiegeltje aan de wand’ over wie nu juist de moslimpartij bij uitstek is. De ontnuchterende waarheid is dat alle traditionele partijen, de N-VA inbegrepen, schuld hebben aan de problemen die vandaag als etterbuilen openspatten.

Het Vlaams Belang waarschuwt al 40 jaar voor de massale instroom van mensen uit andere culturen die onvoldoende voeling hebben met onze manier van leven. Het leverde de partij een cordon sanitaire en een naar mijn mening politiek geïnspireerde veroordeling op.

Tegelijkertijd stelde het politieke establishment de massa-immigratie en de multiculturele samenleving voor als zaligmakend. Het wordt nu pijnlijk geconfronteerd met de realiteit.

Verontschuldigingen zijn niet alleen op hun plaats, ze zijn noodzakelijk om tot een kentering te komen. De traditionele partijen, vooral ter linkerzijde, moeten zich dringend gaan bezinnen over de aanwezigheid in hun midden van een strekking die haaks staat op de fundamenten van een Europese, democratische rechtsstaat.

Onderzoek in Duitsland wees uit dat 88% van de Turken in Duitsland links stemt. Van diezelfde Turken stemt wel 60% religieus-conservatief, dus voor de AKP in Turkije. Het wordt – ook in Vlaanderen – steeds moeilijker om die spreidstand aan te houden. Het wordt ook steeds moeilijker om een democratische partij als het Vlaams Belang uit te sluiten en tegelijkertijd contact te hebben met aanhangers van authentiek antidemocratische groepen als de AKP, Milli Görüs, of de Grijze Wolven.

De onderhandelingen over de toetreding van Turkije tot de Europese Unie moeten onmiddellijk en definitief stopgezet worden. Een resolutie van het Europees Parlement vroeg in november een bevriezing van deze onderhandelingen , maar de Europese Commissie wil zelfs daar niet van horen. Op Oostenrijk na volgde geen enkele regering de resolutie van het EP.

Het schandelijke akkoord over de uitbesteding van de controle van de buitengrenzen van de Europese Unie aan Turkije – de zogenaamde vluchtelingendeal – moet opgezegd worden. De Europese landen moeten opnieuw zelf hun grenzen gaan beheren, en moeten de kwetsbare landen daarbij helpen.

Uiteraard moet dringend de situatie van de dubbele nationaliteit opgelost worden. Maar dat volstaat niet. We moeten ook af van de huwelijksmigratie uit een land als Turkije. Deze instroom van kansloze, Nederlandsonkundige bruiden en bruidegommen legt een te zware last op onze samenleving.

Wie de Turkse president op zijn woord gelooft wanneer hij het over de Europese landen heeft, kan hier moeilijk gelukkig zijn en moet zich bezinnen over een verblijf in ons land. Wie zich met een Turkse of andere allochtone achtergrond gedraagt als Vlaming onder de Vlamingen, moeten we koesteren. Wie de AKP steunt niet.