‘Het ‘daverende applaus’ voor Verhofstadt was de helft korter dan dat voor Tsipras’

Bleri Lleshi zag een ander debat tussen Alexis Tsipras en Guy Verhofstadt in het Europees parlement dan hetgeen domineerde in sommige media.

De premier van Griekenland, Alexis Tsipras, sprak gisteren het Europees parlement toe over de situatie in zijn land. Guy Verhofstadt was blijkbaar goed uitgeslapen en ging hard tekeer tegen Tsipras. De mainstreammedia konden zijn ‘brullend’ optreden smaken en pakten allemaal, te beginnen met de VRT, uit met de 7 minuten video waarin Verhofstadt fulmineert. Hij was de held van de dag.

Er zijn minstens een aantal kanttekeningen die we kunnen plaatsen bij de beeldvorming van de media in dit verhaal.

Verhofstadt hekelde in zijn speech het cliëntisme in Griekenland. Voor dat statement kreeg Verhofstadt applaus van conservatieve en liberale Europese parlementsleden. Hij heeft gelijk want cliëntisme is een probleem in Griekenland. Ik benoemde het zelf ook vorige week in een opiniestuk voor DeRedactie.be.

Het is op zijn minst een beetje hypocriet dat net Verhofstadt hierover begint als je weet dat vorig jaar uit onderzoek van Transparency International bleek dat de meerderheid van de Europese parlementsleden aardig bijklussen door verschillende mandaten te combineren. Nochtans verdienen deze parlementsleden al rond de 12.000 euro per maand, vergoedingen inbegrepen.

Eén van de grootste bijklussers is… Guy Verhofstadt. Slechts drie Europese parlementsleden doen beter. Verhofstadt heeft minstens 11 mandaten en verdient zo meer dan 200.000 euro extra jaarlijks. Diezelfde Verhofstadt kreeg enkele jaren geleden voor 327.000 euro aan premies voor de renovatie van zijn huis. Over privileges gesproken…

#Verhofstadt is at 4th place in MEPs list earning money on the side thanks to 11 mandates. Now he tells #Tsipras about clientism #EPlenary

— Bleri Lleshi (@blerilleshi) July 8, 2015

Verhofstadt beweerde dat Griekenland geen hervormingen heeft doorgevoerd en bovendien nooit duidelijk heeft gemaakt welke hervormingen het wil doorvoeren. Opnieuw applaus. De Vlaamse media hadden hun nieuws klaar voor hun websites en sociale media. De speech van Verhofstadt was het nieuws van de dag.

Het debat in het Europees parlement was daarmee echter niet gedaan. Na de reacties van de leiders van de coalitiegroepen in het Europees Parlement kreeg Tsipras opnieuw het woord. Maar toen waren de Vlaamse media al gestopt met kijken want hun Guy had alles al gezegd.

Tsipras zei dat hij en zijn kabinet sinds ze aan de macht zijn gekomen, vijf maand geleden, weinig tijd hebben gehad om echt beleid te voeren want de trojka laat dat niet toe en er is veel energie gestoken in slopende onderhandelingen. De camera focuste op Verhofstadt die hierop instemmend reageerde.

Tsipras liet het hier niet bij en noemde in minder dan twee minuten de verschillende hervormingen die Griekenland al heeft doorgevoerd en nog wil doorvoeren.

Eerlijk gezegd: dat kan geen moeilijke oefening geweest zijn voor hem want Griekenland heeft van alle Europese landen de meeste hervormingen doorgevoerd. Blijkbaar zijn Verhofstadt en zijn applaudisserende collega’s hiervan niet op de hoogte. Terwijl Tsipras de hervormingen opsomde leek Verhofstadt minder op zijn gemak.

Het werd ook duidelijk dat behalve qua ideeën, Verhofstadt en Tsipras ook verschillen in stijl. Terwijl Verhofstadt brulde in zijn gebroken Engels, speechte Tsipras sereen en glimlachend.

Het applaus van zo’n 20 seconden dat Verhofstadt ten deel viel, werd door de Vlaamse media een ‘daverend applaus’ genoemd. Tsipras kreeg een dubbel zo lang applaus bij zijn aankomst in het Europees Parlement en na zijn repliek op ondermeer Verhofstadt, maar dit leek niet vermeldenswaardig voor onze mainstreammedia.

Trouwens, niet alleen Verhofstadt kreeg ervan langs. De leider van Europese Volkspartij, de Duitser Manfred Weber kreeg zelfs rode wangen toen Tsipras hem eraan herinnerde dat de Europese Unie vooral om solidariteit draait en dat het grootste moment van solidariteit in Europa het jaar 1953 was. Namelijk het jaar dat Europa de helft van de Duitse miljardenschuld kwijtschold.

Ik dacht dat het belangrijk kon zijn om ook deze versie van de feiten te delen, gezien de kans bijzonder klein is dat u ze nog op TV te zien krijgt.