‘Handel via Alibaba? De heren Michel en Peeters hebben ons blaasjes wijsgemaakt’

In een bedrijf word je bij geklungel ontslagen, in de politiek krijg je promotie.

Vaak hoor je dat extremistische partijen verantwoordelijk zijn voor de verloedering van onze democratie. Deels is dat ongetwijfeld zo. Maar voor mij blijft het toch vooral de laffe centrumpolitiek die de meest verpletterende verantwoordelijkheid draagt. Het is haar opportunisme en schaamteloosheid die mensen naar de extreme flanken jaagt en het vertrouwen in de democratie onderuithaalt – ook het mijne. In een bedrijf word je bij geklungel ontslagen, in de politiek krijg je promotie.

Dat was toch mijn besluit toen ik vorige week de laatste hand legde aan mijn rapport over de Chinese webwinkel Alibaba. Toen onze premier Charles Michel (MR) en vicepremier Kris Peeters (CD&v) destijds het bedrijf naar België haalden, beloofden beide excellenties gouden bergen. Alibaba zou veel banen scheppen. Het zou kleine en middelgrote Belgische bedrijven helpen om meer uit te voeren naar China. Het internetportaal van de firma zou het werk van de douane vergemakkelijken.

Het was toen al duidelijk dat die beloften nergens op sloegen. Alibaba was een façade van de Chinese Communistische Partij geworden. Die Partij schreef in haar strategieën dat Alibaba onze bedrijven niet moest helpen, maar vooral moest omzeilen. Het doel van Alibaba was niet om de Europese uitvoer naar China te vergroten, zo stelde de Partij, maar net het omgekeerde. Alibaba moest de oververzadigde Chinese industrie rechtstreeks toegang verschaffen tot de Europese klanten.

We hadden niet eens spionnen nodig om dat te ontdekken. Het stond allemaal zwart op wit op papier – helemaal openbaar. Critici werden destijds opzijgeschoven en genegeerd als ‘mopperaars’. Wat blijkt enkele jaren later? De heren Michel en Peeters hebben ons blaasjes wijsgemaakt. De handel via Alibaba op de luchthaven in Luik betreft wel degelijk bijna uitsluitend Chinese invoer. De voorbije drie jaar is de Belgische uitvoer naar China per vliegtuig zelfs met zo’n 400 miljoen euro gedaald en steeg de Chinese uitvoer met een miljard euro.

Ondanks die onkunde maken beide heren nu carrière in Europa. Als kameleons passen ze zich aan. Charles Michel spreekt zonder verpinken kritisch over China, zonder zich de minste rekenschap te geven van zijn blunders als eerste minister. En dan zeuren zij en hun partijen maar over de burger die zijn vertrouwen verliest, in Europa en in de democratie. Wat wil je, als de Europese Unie nog al te vaak een reservaat blijkt waarin uitgerangeerde politici uit de lidstaten zonder schroom verder timmeren aan hun carrière? Zolang hun partijen dat blijven tolereren zullen ze mijn vertrouwen ook niet terugwinnen.