Afgelopen weken werden vluchtelingen het slachtoffer van zwaar geweld. Gepleegd door extreemrechts, denken vrijwilligers. De slachtoffers van een aanval door drie gemaskerde mannen wijzen echter richting politie. Daar is geen bewijs voor, klinkt het bij de Franse politie.
‘We zullen niet toekijken en toestaan hoe ons land overspoeld wordt door het vuil van de derde wereld. Sta op en vecht!’. Dat staat op de flyer van de Engelse groepering South East Alliance. Via sociale media roepen extreemrechtse groeperingen en neonazi’s op om trots te zijn op de blanke huidskleur. Afgelopen weekend demonstreerden ze in Dover voor het sluiten van de grenzen. Zoals ook bij de vorige demonstratie in september het geval was, hielden de zogenaamde antifascisten een tegendemonstratie.
Bricks and stones:
Far right & anti-fascist clash gets violent in #Dover#antifahttps://t.co/9mR6Y07tUH— IN THE NOW (@INTHENOWRT) February 1, 2016
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Ook in Calais zijn dezer dagen fascisten hét gespreksonderwerp bij uitstek. De laatste drie weken kende Calais een piek van geweld tegenover vluchtelingen en hulpverleners. Geweld dat zij toeschrijven aan extreemrechts.
Bloed in z’n oog
Tijdens de nacht van 20 op 21 januari werden drie Syrische Koerden aangevallen door gemaskerde mannen in een zwart uniform. Toen ze terugkwamen van een mislukte poging om naar Engeland te ontsnappen, werden ze door zes mannen met ijzeren staven toegetakeld. Volgens de slachtoffers leken de mannen op politieagenten. Ze zouden een matrak en een wapen gedragen hebben, maar geen insignes. Ze spraken Frans.
‘Samen met mijn broer Shahin en een vriend Ahmed liep ik ’s nachts rond aan het treinstation van Calais.’ Zo begint student Ali Kawa (25) zijn verhaal. ‘Plots kwamen zes gemaskerde mannen op ons af. Het leek alsof ze een politie-uniform droegen, dus vroeg mijn broer of ze agenten waren. Ze beaamden. Zonder aanleiding werd ik op de grond geduwd en gedwongen mijn telefoon en portefeuille af te geven. Toen ik hem smeekte om mijn spullen niet af te nemen, sloeg hij me voor het eerst met een ijzeren staaf van 50 centimeter op mijn hoofd.’
Nadat de mannen ook de spullen van de twee andere slachtoffers hadden afgepakt, werden de vluchtelingen toegetakeld. ‘Ik kon het allemaal niet goed zien, want ik had bloed in mijn linkeroog. Toen ik vervolgens de ijzeren staaf wilde vastgrijpen, werd ik opnieuw geslagen. Dit keer achteraan op mijn hoofd’, aldus Kawa. Na een halfuur reden de mannen weg in een zwarte wagen. Op het dak van de wagen stond een zwaailicht, zeggen de vluchtelingen.
Kawa trof z’n broer op de grond liggend, zonder schoenen of broek. De daders hadden niet meteen geld gevonden bij Shahin dus hadden ze zijn broek uitgetrokken en meegenomen. Hij was gewond aan zijn rug en borstkas, de aanvallers hadden herhaaldelijk op hem gesprongen. Ahmed had een breuk aan zijn kaak, net onder zijn oog.
Politie: ‘Geen bewijs’ voor beschuldiging
Vincent Castelain op, de politiechef die zich bezighoudt met het onderzoek bevestigt dat bovenstaande door de slachtoffers verklaard werd. Hij wil daar echter niet meer over kwijt aangezien het onderzoek nog lopende is. Toch zegt hij al dat ‘daar geen bewijs voor’ is.
‘We staan momenteel pas aan het begin van het onderzoek en zijn nog volop bezig met het afnemen van verklaringen van de slachtoffers.’ Of hij weet heeft van wat er afgelopen weekend gebeurde met enkele Afghanen? ‘Ja, daar heb ik over gehoord. We zoeken uit of het om nieuwe slachtoffers gaat. Ook hierover kan ik niets meer kwijt in het belang van het onderzoek.’
Bewusteloos geraakt in kamp
Het drietal strompelde na de aanval terug naar het vluchtelingenkamp, een tocht van vier kilometer. Aangekomen in de jungle werden ze hevig bloedend in een tent gelegd, waarna twee van de drie bewusteloos raakten. Hulpverlener Lieven Clarysse en fotografe Anna Maria Biniecka voerden hen naar het ziekenhuis van Calais aangezien de ambulance het kamp niet wilde inrijden.
Ook Amin (30), een Syrische chirurg uit Kobani en vluchteling in Calais, ging mee naar het ziekenhuis. Hij is niet te spreken over de medische hulp die het drietal kreeg. ‘Niemand reageerde toen we toekwamen in het ziekenhuis. Mijn vrienden kregen geen pijnstillers, geen medicatie en geen verzorging. Ze waren er nochtans slecht aan toe. Eén was bewusteloos en een andere schreeuwde het uit van de pijn. Bovendien werden ze veel te snel uit het ziekenhuis ontslagen. Ze moeten herstellen in de jungle. Ongehoord.’
Amin schrijft de povere verzorging toe aan hun afkomst. ‘Eerst dacht ik dat de dokters gewoon lui waren, maar nadien besefte ik dat er meer aan de hand was. Toen een bewaker riep dat het bezoekuur voorbij was en dat we moesten ophoepelen, terug naar de jungle, besefte ik dat ze ons, vluchtelingen, daar niet willen.’
Toen Clarysse op zoek was naar de jongemannen in het ziekenhuis, merkte hij op dat heel wat kamers bezet waren door vluchtelingen. Hij denkt dan ook dat het financiële plaatje mede een invloed heeft op de behandeling van hen. Je kan immers geen factuur sturen naar mensen zonder adres of papieren.
Het ziekenhuis ontkent de aantijgingen. ‘Iedereen wordt hier gelijk behandeld,’ klinkt het desgevraagd.
Opgehangen aan verkeersbord
De gemaskerde mannen sloegen verschillende keren toe, zo blijkt uit de getuigenissen van slachtoffers. Zij kwamen elkaar in de nacht van 20 op 21 januari tegen in het ziekenhuis en deelden hetzelfde verhaal. Ook de avond voordien werd een 15-jarige Afghaan op dezelfde manier aangevallen, wat resulteerde in verschillende wonden aan zijn hoofd en lippen. Ook in de nacht van vrijdag op zaterdag zou een groep Afghanen aangevallen zijn. Een aantal onder hen zijn nog vermist. Hulpverleners onderzoeken wat er gebeurde.
De organisatie Calais Migrants Solidarity, beter bekend als No Borders, stelt op haar website aan de kaak dat tijdens de voorbije maanden vluchtelingen werden ontvoerd, vernederd, geïntimideerd en ineengeslagen. Onbekenden zouden zelfs geprobeerd hebben om een man uit Eritrea op te hangen aan een verkeersbord, maar de man kon ontsnappen.
Hulpverlener en een van de verantwoordelijken bij hulporganisatie l’Auberge des Migrants Hettie Colquhoun is er zeker van dat het geweld wordt gepleegd door extreemrechts. Ze verblijft reeds vier maanden in Calais en zag extreemrechts niet alleen toenemen, het werd ook meer zichtbaar. ‘Ook het geweld tegenover vrijwilligers neemt toe. Vorig weekend nog zag een vrijwilliger hoe een groepje jongeren ramen van auto’s insloegen. Banden van auto’s worden lekgestoken en twee wagens brandden uit. Collega’s zijn reeds bedreigd met messen of stokken.’
Colquhoun kan niet bewijzen dat het extreemrechts is die hen het leven zuur maakt, maar zegt vanuit die hoek ‘regelmatig zeer duidelijke en rechtstreekse bedreigingen. We zijn er dan ook van overtuigd dat er een verband bestaat tussen die bedreigingen en het geweld.’
Of Ali Kawa kwaad is, vragen we hem nog aan het eind van ons gesprek. ‘Kwaad? Neen, als ik kwaad was, ging ik wel terug naar Syrië om te vechten. Ik vind het gewoon erg dat ik nu geen enkel identiteitsbewijs meer op zak heb. Hoe kan ik nu aantonen wie ik ben en van waar ik kom?’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
