George Santos: de liegende verkozene wil toch zetelen in het Huis van Afgevaardigden

In november werd George Santos verkozen als kersvers Republikeins lid van het Huis van Afgevaardigden in de staat New York. Zeven weken na zijn verkiezing blijkt dat zijn biografie aan elkaar hangt van vrij spectaculaire leugens. Kiezersbedrog, beweren de Democraten. Maar Santos wil vanaf januari wel gewoon zijn zetel in het Huis opnemen. Geen wet die hem dat belet.

Neem alles wat volgt met een korrel zout. George Santos zou een 34-jarige homo zijn, met joodse voorouders, die vanuit Europa in Brazilië belandden. Zijn ouders migreerden naar de VS.

Daar beginnen de bevestigde leugens, die hij in zijn kiespropaganda, campagnetussenkomsten en via de Republikeinse websites verspreidde. George Santos is, zei hij zelf, ‘de volle belichaming van de Amerikaanse droom’. Hij werkte zich op tot ‘een door de wol geverfde financier op Wall Street en belegger’. Hij beweerde fortuin gemaakt te hebben, 13 eigendommen te verhuren, daklozen gevoed te hebben en via de ngo Friends of Pets United 2500 katten en honden gered te hebben.

Hij was, verklaarde hij, in 2010 met een diploma in economie en financiën afgestudeerd aan Baruch College. Eerder had hij aan New York University lessen gevolgd. Hij had op Wall Street voor de Citigroup en Goldman Sachs gewerkt, alvorens zich onder meer op zijn eigen bedrijf/bedrijven te concentreren. Bij die bedrijven was de Devolder Organization, een familiebedrijf, zei hij, genoemd naar de familie van zijn moeder, die Fatima Devolder heette en in 2016 overleed.

Op zijn kiespropaganda was dat steevast een van de eerste zinnen: ‘De grootouders van George sloegen op de vlucht voor Jodenvervolging in Oekraïne, vestigden zich in België, en vluchtten opnieuw voor vervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog’. Uiteindelijk kwamen ze in Brazilië terecht. Zijn moeder was in dat land geboren.

Tijdens de campagne speelde Santos dat Joodse verleden van de familie uit, soms voorzichtig, op andere momenten resoluut. Hij had het er, op voorzichtige momenten, over dat hij ‘Jew-ish’ was, enigszins Joods. Geregeld was hij minder voorzichtig. In een verklaring noemde hij zichzelf ‘een fiere Amerikaanse Jood’. Elders had hij het, qua geloof, over een gemengde joods-katholieke achtergrond.

Hij vertelde, op een heel ander niveau, dat hij als bedrijfsleider vier werknemers had verloren tijdens de aanslag op de Pulse-homonachtclub in Orlando, Florida. Bij die aanslag kwamen in juni 2016 49 mensen om het leven. Alles wat hij aanraakte, leek buitengewoon, spectaculair.

Met dat spectaculaire levens- en familieverhaal en met een resoluut pro-Trumpiaanse boodschap wist hij in de staat New York, in het derde kiesdistrict dat delen van Queens en Long Island bevat, verkozen te worden voor het Huis van Afgevaardigden. Hij won met 8 procent voorsprong op Democraat Robert Zimmerman, nadat hij twee jaar eerder de verkiezingen in het derde district ruim had verloren van een andere Democraat. De grenzen van het district waren intussen hertekend.

Vervolgd in België?

De al bij al onverwachte overwinning van Santos en nog enkele Republikeinen in de staat New York was de reden waarom The New York Times besliste een portret te maken van de jeugdige verkozene.
Dat liep anders dan gepland. Bijna punt voor punt bleken de details uit de biografie van Santos niet te kloppen. Bij Baruch College en New York University vond men niet terug dat hij er ooit ingeschreven was als student, laat staan dat hij er was afgestudeerd. Citigroup en Goldman Sachs bevestigden dat hij er nooit had gewerkt. Het bedrijf dat hij leidde, de Devolder Organization, omschrijft de krant als ‘iet of wat een mysterie’. Er is geen website. Er is geen klantenlijst. Santos beweerde dat hij via de Devolder Organization 750.000 dollar aan salaris verdiende. Ook een serie eerdere bedrijven, waarmee Santos zich associeerde, blinken uit in troebelheid van gegevens.

De Times vond geen bewijs dat Santos 13 eigendommen bezit en verhuurt. Daarentegen was er wel bewijs dat hij zelf zijn huur niet betaalde. In november 2015 spande een eigenares in Queens een rechtszaak tegen hem aan in de hoop 2250 dollar aan achterstallige huur te kunnen recupereren. Ze won haar zaak.

In 2017 spande een andere huisbaas een zaak wegens wanbetaling van huur tegen hem aan. Opnieuw werd Santos in het ongelijk gesteld. Dit keer veroordeelde de rechtbank hem om 12.208 dollar te betalen, aldus de Times.

Ook zijn activiteiten om honden en katten te redden, konden niet bewezen worden. Hij had wel minstens een keer deelgenomen aan fondswerving voor dieren, maar de organisatie waarvoor hij de fondswerving organiseerde, heeft het geld nooit gezien. Santos verdween met de opbrengst, aldus een betrokkene in de krant. Dat er vier werknemers van zijn werknemers in Pulse zouden zijn omgekomen, viel evenmin te bevestigen.

Toen The New York Times vorige week de onduidelijkheden in de biografie van Santos wereldkundig maakte, ging het Congreslid in spe, via zijn advocaat, in de tegenaanval. Hij betichtte de krant ervan een hetze, een lastercampagne, tegen hem te voeren en zo mee te spelen in het spel van zijn vijanden.

Maar andere media, die onderzochten wat de Times had bericht, konden alleen maar vaststellen dat het krantenverslag onweerlegbaar was. Ze voegden nog cruciale elementen toe. Het Joods magazine Forward vond geen sporen van de grootouders van Santos in Oekraïne of België tijdens de Tweede Wereldoorlog. Integendeel, zijn grootvader Paulo Horta Devolder en grootmoeder Rosalina Caruso Horta Devolder waren respectievelijk in 1918 en 1927 in Brazilië geboren, voor de Nazi’s aan de macht kwamen en ruim voor WOII op gang kwam.

‘Slechte woordkeuze’

Maandag besloot Santos, via interviews met onder meer de New York Post en radiostation WABC, opheldering te bieden. Ja, gaf hij toe, hij had gelogen over zijn opleiding en zijn tewerkstelling.

‘Ik heb nooit een diploma hoger onderwijs behaald’, verklaarde hij tegen de Post. ‘We doen domme dingen in het leven’, was zijn uitleg waarom hij dat wel had beweerd. Hij had ‘nooit direct voor’ Citigroup of Goldman Sachs gewerkt. Dat hij dat had gezegd, was volgens hem het gevolg van ‘een slechte woordkeuze’. Hij was een tijdlang vicepresident van het bedrijf LinkBridge dat wel zaken deed met de twee genoemde bedrijven, beweert hij nu.

Hij gaf ook toe dat hij geen eigendommen bezit, laat staan 13, en dat hij met huurschulden had gekampt. Dat was, vertelde hij aan de Post, op een moment dat zijn moeder een dure kankerbehandeling moest ondergaan en hij de kosten moest afbetalen. Hij woont momenteel in bij zijn zus, stelde hij tegenover deze krant.

Hij bevestigde – wat The Daily Beast onthulde – dat hij jarenlang getrouwd was met een vrouw, wat hij tijdens de campagne had verzwegen, maar dat hij nu ‘oké was’ met zijn seksualiteit en getrouwd was met een man.

Had hij, zoals Forward aantoonde, ook gelogen over de Jodenvervolging van zijn grootouders en over zijn eigen Joodse wortels?

Santos stuurde zijn verhaal bij. Hij noemde zich tegenover de Post ‘duidelijk katholiek’. Zijn grootmoeder, zei hij, vertelde verhalen over haar joods verleden, alvorens ze zich bekeerde tot het katholicisme. ‘Ik heb nooit beweerd joods van geloof te zijn. Ik ben katholiek. Omdat ik wist dat de familietak langs moeders kant een joodse achtergrond had, zei ik dat ik Jew-ish was.’

Wat met de vier doden bij de aanslag op Pulse? Dat waren geen werknemers, stelde hij in het interview met WABC, maar mensen ‘die in dienst zouden komen van een bedrijf dat ik zou oprichten in Orlando’. De formulering is vaag genoeg om zo goed als oncontroleerbaar te zijn.

Op een punt was hij bijzonder stellig in zijn interviews. Hij is onverminderd van plan vanaf 3 januari in het Huis te gaan zetelen. ‘Ik ben geen crimineel’, zei hij aan de New York Post, ‘Dit zal me niet beletten om een goed wetgevend succes te hebben. Ik zal efficiënt zijn. Ik zal goed zijn’. ‘Mijn zonden zijn dat ik mijn cv heb opgesmukt’. Hij had niet meer gelogen dan anderen, voegde hij in een later interview toe.

Hij was, dat schreef The New York Times, in Brazilië in aanraking met het gerecht gekomen nadat hij gestolen cheques had uitgeschreven.

Dat ontkende Santos tegenover de Post. ‘Ik ben geen crimineel – niet hier of in Brazilië of in welke jurisdictie ter wereld ook. Absoluut niet. Dat is niet gebeurd’.

De vraag van 700.000 dollar

Er blijven nog vele open vragen. Zo heeft Santos 700.000 dollar aan zijn eigen verkiezingscampagne geleend. Waar kwam zoveel geld vandaan, als hij enkele jaren eerder nog moeite had om zijn huur te betalen?

Tweede cruciale vraag: waarom hebben de Democraten tijdens de campagne de leugens van Santos’ campagne niet blootgelegd. De verslagen Democraat Robert Zimmerman beweert dat ze dat tot op zekere hoogte wel gedaan hebben, dat er zeker een onderzoek is gebeurd waarbij kwalijke elementen aan het licht kwamen. Maar, stelde hij in gesprek met CNN, de buitenwacht en de pers hadden op dat moment andere prioriteiten en waren niet erg geïnteresseerd. Wat Santos deed, is volgens hem ‘kiezersbedrog’.

Derde vraag: zullen er nog leugens blootgelegd worden?

Democraten, en met name Zimmerman, vinden dat het Huis van Afgevaardigden een onderzoek moet openen naar Santos alvorens hij zijn zetel kan innemen, en dat daarnaast ook de verkiezingscommissie en het gerecht hem aan onderzoek en eventueel vervolging moeten onderwerpen.

De experts verwachten meer van het gerecht of de kiescommissie dan van het Huis van Afgevaardigden.

Het Huis kan zeker een ethisch onderzoek openen, en kan relatief lichte sancties opleggen, zoals het ontzeggen van commissieposten. Maar de wet is duidelijk: alleen omwille van een betwisting rond leeftijd, woonplaats of nationaliteit kan een verkozene de toegang tot een parlementszetel ontzegd worden. In geen van die drie gevallen valt Santos door de mand – voor zover we weten althans.

Leugens zouden in andere banen een reden tot ontslag zijn, maar niet in het parlement.

De meeste Republikeinen hullen zich tot dusver in stilzwijgen. Hun meerderheid in het Huis is klein. Ze bezetten er vanaf januari 222 van de 435 zetels. Top-Republikein Kevin McCarthy heeft 218 stemmen nodig om speaker, voorzitter van het Huis, te kunnen worden. Santos heeft McCarthy zijn volle steun toegezegd.

Er is wel een negatieve reactie van de Republican Jewish Coalition, die weliswaar niet eist dat Santos uit het Huis zou weggehouden worden, maar hem wel verbant uit haar eigen evenementen. De Coalitie noemde zich ’teleurgesteld’ dat Santos zichzelf verkeerdelijk heeft voorgesteld als joods. Ze nodigde hem op 18 november nog uit op haar jaarlijks evenement in Las Vegas. Volgend jaar dus niet meer.

De tegenhanger van de Coalitie bij de Democraten, de Jewish Democratic Council of America, riep Santos op om ‘de eed niet af te leggen’ en dus geen Congreslid te worden.