Idealiter wil Democratische presidentskandidaat Kamala Harris een Conventie die, zoals haar campagne, optimisme en vrolijkheid uitstraalt. Maar binnen de Democratische familie is de machtswissel met Joe Biden nog niet alom verteerd. En pakken pro-Palestijnse betogers zullen binnen en buiten de Conventiezaal hun afkeuring voor het beleid van Biden-Harris duidelijk maken. Het kan spannend worden.
De Democratische Conventie, die maandag in Chicago start, moet – dat is toch wat de partij zoekt – het huidig momentum van de Harris-Walz campagne bestendigen of nog aanzwengelen. Kamala Harris legt er steevast de nadruk op dat zij en Walz nog altijd de underdogs zijn in het duel met Donald Trump en J.D. Vance, maar de peilingen geven haar nu een gelijke stand of zelfs een licht voordeel.
Evenwel. Er kan veel foutlopen tijdens zo’n conventie en de Amerikaanse pers houdt niet op de vergelijking te maken met de Democratische Conventie in 1968, die ook in Chicago doorging, die ook kampte met een zittende president die zijn campagne had afgebroken, en die eindigde in chaos, geweld en met verscheurende onenigheid rond de oorlog in Vietnam.
De vergelijkingspunten zijn legio: de plaats Chicago, een switch van presidentskandidaat, een onpopulaire oorlog, studentenprotesten.
Maar de verschillen zijn ook niet min. De huidige oorlog – in Gaza – wordt niet met Amerikanen uitgevochten. De politie is minder hardvochtig – zeggen de autoriteiten – dan indertijd.
Kamala Harris heeft het voordeel dat haar positie als presidentskandidaat niet wordt aangevochten. Maar dat ze nog geen afstand genomen heeft van de pro-Israëlstandpunten van president Joe Biden, maakt dat degenen die gefrustreerd zijn met het dodelijk geweld in Gaza gemotiveerd blijven om hun stem te laten horen. Zoals in 1968 kan zich dat binnen en buiten de Conventiezaal manifesteren.
‘Genocide Joe’ en ‘Killer Kamala’
Binnen zijn in de primary’s 36 van de bijna 4000 afgevaardigden verkozen als uncommitted, niet toegekend aan een bepaalde kandidaat, uit protest tegen de Israëlpolitiek van Biden.
Buiten worden, volgens organisatoren, gespreid over meerdere dagen tot 100.000 manifestanten verwacht.
Biden en nu Harris en haar campagne hebben geprobeerd deze groep te paaien, maar de basiseisen van de activisten – wapenembargo tegen Israël en een onmiddellijk permanent staakt-het-vuren – zijn niet ingewilligd. Ja, Harris is net als Biden gewonnen voor zo’n staakt-het-vuren, en ze praat iets vaker en intenser over het leed van Palestijnen, maar de Conventie zal starten zonder een bestand in Gaza. En van een wapenembargo tegen Israël is in de ploeg Biden-Harris geen sprake.
Er zijn wel directe contacten met de pro-Palestijnse activisten.
‘Zij luisteren en wij praten’, vatte Osama Siblani, uitgever van The Arab American News, het samen voor persagentschap AP. De campagnemanager van Harris, ging hij verder, is het ermee eens ‘dat het bloedvergieten moet stoppen’, maar daar blijft het bij. ‘Hoe?’ had hij aan haar gevraagd. Siblani’s conclusie: ‘Er is geen plan.’
En hoewel de onvrede minder gericht is tegen Harris dan tegen Biden, is de woede over het beleid van de regering niet verminderd. Een hoofdorganisator van de manifestaties, Hatem Abudayyeh, blijft het hebben over ‘Genocide Joe’ en ‘Killer Kamala’. ‘Ons doelwit’, zei hij aan The Washington Post, ‘is de Democratische Partij en de partijleiding. En “Killer Kamala” is een van de leiders. Wij vinden dat hun regering verantwoordelijk is voor de oorlog en genocide’.
Kookt het over? Komen er rellen?
De directe omgeving van het United Center, waar de Conventie doorgaat, is afgezet met een omheining. Maar ook rellen buiten de beveiligde perimeter geven een negatieve publiciteit voor de Democraten. Volgens de plaatselijke pers sluiten sommige middenstanders hun winkels, en beveiligen ze ramen met houten panelen. Ten tijde van de betogingen rond de dood van George Floyd in 2020 werd aanzienlijke schade aangericht in Chicago.
Politie is massaal gemobiliseerd om niet alleen de buurt van de Conventie maar ook andere wijken in Chicago te beveiligen.
Er zijn ook berichten over mogelijke wraakacties van extremistische Trumpsupporters, die denken dat de aanslag op Trump werd opgezet door Democraten. Ook op dat gevaar moet de beveiliging voorzien zijn.
Persoonlijke frustraties
Om het leuker te houden: de partij ligt nog altijd in een knoop met de switch van Biden naar Harris. In de eerste plaats Joe Biden zelf is er niet klaar mee, als we perslekken mogen geloven. Hij vindt nog altijd dat gewezen speaker Nancy Pelosi en zijn vroegere baas Barack Obama al te fel geijverd hebben om hem te doen terugtreden, hem te hard in de rug geduwd hebben om op te stappen. Hij denkt nog altijd dat hij een tweede ambtstermijn had kunnen winnen.
Obama, die niet zo goed ligt bij Kamala Harris omdat hij haar kandidatuur pas na lang beraad heeft ondersteund, had gehoopt op een betwiste nominatie, en op een meer centrumgerichte presidentskandidaat. De Clintons, die Kamala Harris heel snel van steun voorzagen, zouden dan weer hengelen naar een ambassadeurschap in Groot-Brittannië voor hun dochter Chelsea (volgens The New York Post, niet altijd een betrouwbare bron).
Waar de Republikeinen vorige maand in Milwaukee kort na de aanslag op Trump een grote eensgezindheid toonden, zullen de Democraten ook proberen eenheid uit te stralen. Maar de geslepen messen zijn, aan de perslekken te merken, nog niet opgeborgen.
Zo spreekt Joe Biden op maandag. Dat is verdedigbaar aangezien de overdracht van Biden naar Harris best aan het begin van de activiteiten gesitueerd wordt (Harris zal aanwezig zijn). Maar het is qua belangstelling en kijkcijfers ook de minst interessante dag. De aanloopdag, of om Donald Trump te citeren: ‘De Dodenvallei’. ‘Ze gooien hem maandagavond het podium op’, aldus Trump op Truth Social. ‘Hij haat Obama en Gekke Nancy nu meer dan hij mij haat!’
Trump is niet de beste bron voor de interne keuken van de tegenpartij, maar als het op grieven en frustraties aankomt, is hij een specialist.
Biden zou zich op de andere dagen niet meer laten zien. Hij zal vooral de nadruk leggen op de continuïteit tussen de Harriscampagne en de zijne, terwijl Kamala Harris een onderscheid zal willen tonen. Obama speecht op de betere dinsdagavond. Bill Clinton krijgt de nog betere woensdag, maar hij is dan het voorprogramma van running mate Tim Walz. Ook op woensdag: Nancy Pelosi, die zich de voorbije dagen in bochten wrong om de relatie met Biden te herstellen – niet wijst erop dat dit gebeurd is. Ze reserveerde hem in een interview zelfs een plaats op Mount Rushmore, naast de allergrootste presidenten, ze verklaarde dat ze haar slaap laat omwille van wat er gebeurd is met Biden.
We kunnen ons verwachten aan eindeloze loftuitingen op het edelmoedig terugtreden van Biden, ook vanwege Obama en Pelosi die hem ‘geholpen’ hebben om tot zijn edelmoedig besluit te komen. We kunnen ons ook verwachten aan veel gejuich en optimisme over de toekomst. Of iemand iets zal laten blijken over de scheurtjes die de switch naar Harris heeft veroorzaakt, is twijfelachtig.
Op donderdag – de slotdag van de Conventie – is Kamala Harris zelf aan de beurt met een toespraak waarin ze zich onder meer wil voorstellen aan het Amerikaans publiek. Als er tegen dan geen rellen zijn geweest, zal ze opgelucht ademhalen.
Amerikaanse verkiezingen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier