‘Gaza was al de grootste openluchtgevangenis, nu wordt het ook nog het grootste kinderkerkhof ter wereld’

‘Er is geen goede kant van de geschiedenis aan het Bijbels festijn van bloed en tranen in Gaza’, schrijft Jean-Marie Dedecker.

Je moet als nuttige idioot al ver heen zijn om “From the river to the sea, Palestine will be free” te scanderen. Het is de strijdkreet van Hamas om Israël judenrein te maken, van de Jordaan tot de Middellandse Zee. Het protest tegen Israël wordt zo gemonopoliseerd door jihadisten en radicaal linkse activisten die kritiek op Israël inpassen in hun eigen imperialistische agenda. Het zijn lui die de moorddadige terroristische raid van 7 oktober door Hamas uitsluitend zien als een antizionistische daad van verzet in het kader van de vrijheidsstrijd tegen een bezetter, terwijl het in wezen ook een moorddadige middeleeuwse pogrom was met een religieus fascistoïde karakter.

Stammenoorlogen, gevoerd door religieuze besneden gekken die denken dat Jahweh of Allah de grond aan hen geeft gegeven, worden steevast gevolgd door gruwelijke goddeloze inquisities van buitenproportioneel geweld. In 2006 werden er drie Israëlische militairen ontvoerd door Hezbollah. Als vergelding werden er 1.200 burgers door Israël omgebracht in Libanon. Israëls wraak heeft altijd meedogenloze bloederige Bijbelse proporties. Het terreurcommando van Hamas vermoordde vorig jaar op 7 oktober 373 Israëlische soldaten en 799 burgers, waaronder 36 kinderen. De gruwelijke weerwraak met genocidale bommentapijten maakte ondertussen al 60.000 gewonden en 24.000 doden waaronder 11.000 kinderen.

Gaza, de grootste openluchtgevangenis van de wereld, waar meer dan twee miljoen Palestijnen als ratten in een val opgesloten zitten, wordt nu door Israël gedecimeerd tot het grootste kinderkerkhof van de wereld. Slachtpartijen met gemiddeld 247 doden per dag, waaronder 48 moeders, 117 kinderen… Mensen worden uitgehongerd, gebombardeerd of neergeschoten. Niets wordt ontzien, geen ziekenhuizen en geen ziekenwagens… Oorlogsmisdaden tegen de menselijkheid. De Joods-Amerikaanse politicoloog Barak Mendelsohn verklaarde zelfs dat de radicale Joodse kolonisten hooguit een haartje beter zijn dan Hamas, en de Israëlische mensenrechtenactivist Yehuda Shaul noemt de slachters ‘joodse terroristen’.

Vanuit machteloosheid en oprechte verontwaardiging voor die gruwel ontstaat er niet alleen een terechte morele veroordeling voor de zoveelste vorm van etnische zuivering, maar ook een opbod aan verdwazing in de strijd om het Grote Gelijk. Zionistische genocidale scherpslijpers als Itamar Ben-Gvir (minister van Veiligheid) en Bezalel Smotrich (minister van Financiën) noemen de Palestijnen nazi’s en beesten. Ze denken eraan om een atoombom gooien op Gaza, de Westelijke Jordaanoever militair koloniseren, en de Palestijnen deporteren.

(Lees verder onder de preview.)

De Turkse sultan Recep Tayyip Erdogan, die zelf zijn etnische Koerden belegert en de Armeense genocide laffelijk blijft loochenen, vergelijkt de Israëlische premier Benjamin Netanyahu nu met Hitler, en het bombarderen van Gaza naar het stenen tijdperk met een genocide, bol van nazipraktijken.

Dat Zuid-Afrika een genocideklacht neerlegde bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag heeft ook een historische achtergrond. Tijdens het blanke apartheidsregime in de vorige eeuw hielp de apartheidsstaat Israël de toenmalige internationale economische boycot van Zuid-Afrika te omzeilen. Het kan verkeren. In Zuid-Afrika is nu het zwarte ANC aan de macht…

Ondertussen verschijnen berichten dat de Israëlische regering plannen heeft om de Palestijnen naar Congo te deporteren. L’ Histoire se répète. Stalin deporteerde de Joden vanaf 1934 naar een oblast in Birobidzjan aan de grens met China. De Fransen, de Britten en de Polen dachten in 1937-38 aan Madagaskar, evenals de Duitsers. Maar de Nazi’s van het Derde Rijk opteerden uiteindelijk voor een massale fysieke uitroeiing van het Joodse volk, de Holocaust.

Toen de grote mogendheden in 1914 het Ottomaanse Rijk onder elkaar begonnen te verdelen meenden enkele verdwaalde Belgische nobiljons en zakenlui dat Albert I aanspraak kon maken op Palestina en op “brede Turkse gebieden in Klein-Azië”. Ze zagen Albert I als “Roi de Jerusalem” omdat kruisvaarder Godfried van Bouillon in 1089 gepromoveerd was tot koning van Jeruzalem en Verdediger van het Heilige Graf. Zelfs toenmalig premier Charles de Broqueville en een Franse parlementscommissie waren van de nieuwe Belgische kruisvaart overtuigd. Men speelde zelfs met het idee om troepen vanuit onze kolonie Congo naar die zandbak in het Midden-Oosten te sturen om ze van de Ottomanen, die in WOI collaboreerden met de Duitsers, te bevrijden.

Maar de Britten namen Jeruzalem in. Met de geheime Sikes-Picotovereenkomst tussen de Fransen en de Engelsen werd het Midden-Oosten verdeeld.  Door het lobbywerk van Chaim Weizmann, leider van de Zionistische Wereldorganisatie die de Arabieren van Palestina omschreef als “stenen op een hobbelig pad”, kwam de Balfour -verklaring tot stand op 2 november 1917. Het was de geboorteakte van de staat Israël.

De Britten verraadden de Arabieren en spraken hun steun uit voor de zionistische aspiraties: een “Nationaal Tehuis” voor het Joodse volk in Palestina. De verwezenlijking van de ultieme droom van Theodor Herzl, de vader van het zionisme, die in 1895 in zijn dagboek al schreef: ”In het gebied dat ons toegewezen wordt, moeten we de grondbezitters onteigenen. Tevens moeten we de arme bevolking naar de andere kant van de grens zien te krijgen…”- Hij heeft woord gehouden.

Een goed kwarteeuw later, gaven de Verenigde Naties en de grote mogendheden in 1948 groen licht voor een wereldwijde joodse exodus naar Palestina. De Palestijnen werden met geweld van hun grond verdreven. Wie van de 700.000 ontheemden van de Nakba vluchtte naar het buitenland mocht nooit terugkeren, en hun nazaten leven nog altijd rechteloos in vluchtelingenkampen. Wie bleef werd tot op vandaag hoogstens een gediscrimineerd derderangsburger in eigen land.

(Lees verder onder de preview.)

Zo betalen de Palestijnen al bijna een eeuw lang het gelag voor de gruwelen en de genocide die de Duitsers het joodse volk in WOII hebben aangedaan. Wie denkt dat de Duitsers naast een torenhoog schaamte- en Wiedergutmachingsgevoel voor het joodse volk ook enige vorm van mededogen of schuldbesef zouden hebben voor het lot van het Palestijnse volk komt bedrogen uit. Ethische rechtlijnigheid bestaat niet in de geopolitiek.

Elke kritiek op Israël of op het zionisme wordt bij onze oosterburen prompt als antisemitisme weggezet. Wie er de International Holocaust Remembrace Alliance (IHRA) niet ondertekent wordt cultureel gecanceld. De Boycott, Divestment and Sanctions-beweging, die economische sancties wil tegen Israël, werd door het Duits parlement als antisemitisch gelabeld. Onmiddellijk na de terreuraanslag van Hamas op 7 oktober vertrok Ursula von der Leyen, Duitse voorzitter van de Europese Commissie naar Jeruzalem om zonder mandaat de onvoorwaardelijke steun aan Israël te beloven. Ze liet prompt de Israëlische vlag draperen op het Brusselse Berlaymontgebouw. Door de houding van de Duitsers is Europa gedegradeerd tot een Lame Duck in het conflict. Straks zullen de Europese mandarijnen wel miljarden steun ophoesten voor wat Israël.  Er is geen goede kant aan de geschiedenis voor onze oosterburen. Ze zijn zowel schatplichtig aan het Joodse als aan het Palestijnse volk.

(Lees verder onder de preview.)

Craig Mokhiber, directeur mensenrechten bij de VN nam in november ontslag uit protest tegen de Israëlische wreedheden: “De huidige grootschalige slachting van het Palestijnse volk, geworteld in een etno-nationalistische koloniale ideologie, in voortzetting van tientallen jaren van systematische vervolging en uitroeiing, enkel en alleen gebaseerd op hun status als Arabieren…laat geen ruimte voor twijfel…Dit is een schoolvoorbeeld van genocide”

Het Bijbels festijn van bloed en tranen in Gaza als een misdaad tegen de menselijkheid catalogeren, als een vorm van etnische zuivering of als een genocide, laat ik aan ieders geweten over. Bij de minste kwalificatie word je immers al valselijk van antisemitisme beschuldigd. Ik walg van de fascistoïde apartheidsfilosofie van de Israëlische historicus Benny Morris in de krant Ha’aretz : “Er zijn omstandigheden in de geschiedenis waarbij etnische zuivering gerechtvaardigd is. Als de keuze moet gemaakt worden tussen etnische zuivering en genocide, dan verkies ik etnische zuivering.”

Zijn woorden zijn weerzinwekkend waarheid geworden. De etno-nationalistische slachtpartij in Gaza door de Israëli’s met de Holocaust vergelijken is misschien intellectueel oneerlijk, maar een historisch slachtofferschap gebruiken om kritiek op die humanitaire catastrofe en kindermoord op de Palestijnse bevolking te pareren, is laf vluchtgedrag.