‘Gaan we straks de oorlog herdenken zonder Joden erbij?’

De ontvangst van de Israëlische president Isaac Herzog, die het Holocaustmuseum Amsterdam kwam openen, was beschamend. Dat schrijft Robbert de Witt (EW). De pogingen hem te weren, maken duidelijk: daders en slachtoffers worden omgedraaid, de herdenkingscultuur wordt verdrongen door de cancel culture.

Ondanks het stelen van het Oekraïense schiereiland, was Vladimir Poetin welkom in Frankrijk op 6 juni 2014. Precies 70 jaar eerder was het D-Day en werd een tweede front tegen nazi-Duitsland geopend. De leiders van de landen die destijds enorme offers hadden gebracht om de legers van Adolf Hitler te verslaan, kwamen in Normandië bijeen om de gevallenen te eren.

Slechts drie maanden voor de grootse herdenking was in Europa opnieuw sprake van veroveringszucht. Met een schimmig referendum had Poetin in maart 2014 de annexatie van de Krim gelegitimeerd. Toch nodigden de Fransen hem uit voor de D-Day-herdenking.

‘We hebben misschien meningsverschillen met Poetin, maar ik ben niet vergeten, en zal nooit vergeten, dat de Russen miljoenen levens hebben gegeven tijdens de Tweede Wereldoorlog,’ zei president François Hollande.

Afgelopen december zei president Emmanuel Macron dat Poetin mogelijk opnieuw wordt uitgenodigd voor 6 juni, als hij vredesonderhandelingen met Oekraïne wil beginnen. Kleine kans natuurlijk, maar Macrons uitnodiging is veelzeggend.

Weren Israël bij opening Holocaustmuseum Amsterdam beschamend

Je kunt Macrons opening verwerpelijk noemen, gezien Poetins bloeddorst in Oekraïne. Maar voor Macron – en Hollande voor hem – staan de historische Russische offers om Hitler te verslaan buiten kijf.

De Russen vochten niet in Normandië, maar verloren miljoenen levens in die oorlog. Overigens stierven ook miljoenen soldaten uit Oekraïne, Wit-Rusland en andere Sovjet-republieken, vechtend voor het Sovjet-leger.

Dat in Nederland velen de Israëlische president Isaac Herzog wilden weren bij de opening van het Holocaust-museum in Amsterdam, is in dit licht pijnlijk en beschamend.

Herzog representeert het land dat een veilig thuis werd voor de overlevenden van de antisemitische massaslachting in Europa. Waarbij Nederland geen fraaie rol had: nergens werden verhoudingsgewijs zo veel Joden weggevoerd om te worden vermoord.

Afgelopen zondag moesten anti-Israëlische betogers, die schreeuwden dat Israël moet worden bevrijd van de rivier tot de zee, worden weggehouden van de plechtigheden die de herinnering aan deze zwarte bladzijde levend moeten houden.

Holocaustmuseum Amsterdam geopend door ‘dader’?

Het gaat er nu niet om de Israëlische president te vergelijken met de agressor Vladimir Poetin – hoewel in anti-Israëlische kringen deze vergelijking wél wordt gemaakt. Dan wordt westerse landen verweten dat ‘wij’ Oekraïne wel helpen, maar de Palestijnen niet. Alsof Israël de dader is, net als Rusland.

Het is de terugkerende blinde vlek bij de critici van Israël, want het land is in eerste instantie slachtoffer, net als Oekraïne. Zoals Oekraïne werd overrompeld door de Russen, werd Israël dat door 3.000 moordende Hamas-fundamentalisten.

Wel vertegenwoordigt Herzog, net als Poetin, de miljoenen slachtoffers van Hitler. En in die hoedanigheid kwam Herzog naar Nederland. Maar inmiddels wordt iedere Jood door velen slechts gezien als representant van agressor Israël, het land dat tachtig jaar na de Holocaust wél in staat is om terug te slaan na een pogrom. Herzog geldt als ‘medeschuldig’, ook om wat hij had gezegd.

Schuldigverklaring van álle Palestijnen?

Vijf dagen na die gewelddadige uitbarsting van Jodenhaat, waarbij 1.200 Israëlische burgers werden gedood, zei Herzog namelijk dat ‘een hele natie verantwoordelijk is’. Want in de voetsporen van Hamas-extremisten, zei Herzog, kwamen ook Palestijnse burgers Israël binnen. Ze namen deel ‘aan moord, verkrachting en plundering, waarvan veel op film is vastgelegd’.

Deze toch feitelijke constatering is uitgelegd als een schuldigverklaring van álle Palestijnen en daarmee als rechtvaardiging voor het doden van onschuldige inwoners van Gaza. Maar Herzog benadrukte ook dat er vele onschuldige Palestijnen zijn, dat Israël hen niet wil raken en dat zij humanitaire hulp moeten krijgen.

In de Nederlandse pers werd Herzog desondanks ‘omstreden’ genoemd. Want: Herzog is president van Israël, dat land voert een foute strijd en dus is hij niet welkom. Daders en slachtoffers worden omgedraaid, de herdenkingscultuur wordt verdrongen door de cancel culture.

Over amper twee maanden is het 4 mei, Dodenherdenking. Ondanks hun daderschap tachtig jaar geleden, zijn op die dag de Duitsers inmiddels welkom. Gevreesd moet worden dat Joden minder welkom zullen zijn.