Een rechter heeft het herstructuringsplan van de onder curatele geplaatst stad Detroit goedgekeurd als “billijk en haalbaar”. Er wordt de komende tijd vooral bespaard, maar in mindere mate ook geïnvesteerd. En de kunstcollectie blijft behouden.
Rechter Rhodes was anderhalf uur bezig met het voorlezen van zijn vonnis.
Hoewel hij de ellende erkende die in de stad veroorzaakt was en in de nieuwe regeling gedeeltelijk zou voortdurend, was zijn slotsom positief. Detroit mag opnieuw grotendeels op eigen benen staan, weliswaar met een controlecommissie van negen mensen die over de schouders van de bestuurders meekijkt.
De stad werd vorig jaar failliet verklaard, met een schuld van 18 miljard dollar (14,5 miljard euro), waarmee dit het grootste stadsfaillissement uit de geschiedenis van de Verenigde Staten werd.
Aan die schuldenberg waren decennia van wanbeleid voorafgegaan, met bvb. vrij lukraak toegekende bonussen, loonsverhogingen en aanwervingen, ook al was het aantal bewoners in de loop der jaren ongeveer gehalveerd. Die schulden probeerde men met avontuurlijke financiële constructies teniet te doen, waarbij onder meer de pensioenfondsen van het stadspersoneel waren herbelegd, of als onderpand gebruikt voor nieuwe leningen en verzekeringen op leningen. Ondertussen werden de belastingen ook steeds weer verhoogd, wat nog meer bewoners deed vertrekken, zodat de taksbasis toch weer verkleinde. De leegstand werd en blijft dramatisch.
‘Miraculeus’
Er komt nu een schuldherschikking die ongeveer 7 miljard afhaalt van de schuld.
Het stadspersoneel levert in op pensioenen, 4,5 procent. De pensioenen worden ook niet langer aan de index gekoppeld. Voor brandweer en politie zijn deze inleveringen afgezwakt: een vermindering met 2,5 procent en een indexaanpassing die beperkt wordt tot 1 procent.
De onderhandelingen werden gevoerd met het mes op de keel – zonder akkoord dreigden de gepensioneerden hun hele pensioen te verliezen.
Behalve besparingen zijn er in het plan ook investeringen voorzien: ten belope van 1,7 miljard dollar wordt aan infrastructuur gewerkt, en krijgen stadsdiensten nieuwe auto’s en computers, die de dienstverlening beter moeten maken.
Het sleutelstuk in het plan is wat genoemd wordt de Grand Bargain, wat zowel het grote koopje als het grote akkoord kan betekenen.
Het Detroit Institute of Arts, dat een van ’s werelds belangrijkste kunstcollecties huisvest, en dat tot het failissement in bezit was van de stad, leek een tijdlang verdeeld te zullen worden onder de schuldeisers.
Dat is niet langer het geval. Met de Grand Bargain, die volgens de rechter “grenst aan het miraculeuze”, komt de collectie in handen van een vereniging, die vooral via privédonaties de stad zal compenseren. Met het opgeleverde geld worden zowel schuldeisers vergoed als pensioenfondsen bevoorraad.
De rechter eindigde zijn lange betoog met een waarschuwing aan het stadsbestuur. “We geven de stad terug voor een frisse start en een tweede kans”. De woede van de bewoners over wat er gebeurd is, moet volgens de rechter verhinderen “dat het opnieuw fout gaat”.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier