‘Waarom het woord “fascistisch” wel degelijk op zijn plaats is bij de Italiaanse omgang met niet-biologische ouders’

‘Het schrappen van de namen van niet-biologische moeders uit de geboorteaktes van kinderen’, schrijft Jean-Jacques De Gucht (Open VLD), ‘is helaas de zoveelste episode van Giorgia Meloni’s aangekondigde aanval op seksuele minderheden.’

Te midden van het feestgedruis rond onze nationale feestdag, kwam het nieuws dat Italië de namen schrapte van niet-biologische moeders uit de geboorteaktes van kinderen. De lokale overheden mogen niet langer de namen van beide ouders van hetzelfde geslacht registreren. Hoewel de Italiaanse wet voordien stelde dat alleen de biologische ouder op de geboorteakte mocht staan, werd die wet niet altijd nageleefd.

Een in maart verstuurde rondzendbrief van de Italiaanse regering wou hier korte metten mee maken. Ze verbood aan gemeenten om nog langer beide ouders van een LGBTQI+-koppel te registreren. Padua krijgt nu de trieste primeur waar de maatregel retroactief wordt toegepast. Ook homokoppels met kinderen worden geviseerd. Zij zullen voortaan slechts één vader op de geboorteakte kunnen vermelden.

Precies om deze discriminatie tegen te gaan, heb ik destijds tussen 2009 en 2014 geijverd voor een wetsvoorstel dat bepaalde dat de meemoeder in een lesbisch koppel dezelfde rechten kreeg als de echtgenoot in een heterokoppel. Het was een nieuwe mijlpaal na het homohuwelijk en de openstelling van adoptie voor LGBTQI+-koppels.

Het manoeuvre van premier Giorgia Meloni kwam weliswaar niet als een verrassing. Dit is helaas de zoveelste episode van haar aangekondigde aanval op seksuele minderheden.

Waarom is de verontwaardiging zo groot over een ingreep die schijnbaar alleen administratieve gevolgen heeft? Eerst en vooral, de LGBTQI+-gemeenschap kent in Italië veel minder rechten dan in België. Het homohuwelijk is er niet gelegaliseerd. Homoseksuele koppels hebben enkel de optie van geregistreerd partnerschap en kunnen dus geen kinderen adopteren. Ook een baby die geboren is via draagmoederschap, kan dus op papier maar één ouder hebben. De niet-biologische ouder kan het kind niet erkennen of adopteren.

Daar komt bovenop dat Meloni draagmoederschap zelf verder aan banden wil leggen. Draagmoederschap is al illegaal in Italië. Haar regering wil nu Italianen vervolgen die kinderen krijgen via een buitenlandse draagmoeder. Het wetsvoorstel dat nog langs het parlement moet passeren, viseert zowel heteroseksuele als LGBTQI+-koppels. ‘Overtreders’ riskeren monsterboetes en zelfs gevangenisstraffen.

(Lees verder onder de preview)

Demonisering

Sommigen onder u zullen vinden dat het woord ‘fascisme’ tegenwoordig nogal vaak valt. Moraalridders die een discussie dreigen te verliezen, kunnen altijd het F-woord gebruiken om hun eigen gelijk te beschermen.

Maar wil je een situatie oplossen, moet je als eerste stap het probleem correct benoemen. Het woord ‘fascistisch’ is wel degelijk op zijn plaats voor deze Italiaanse maatregelen. Hoe noem je anders een overheid die wil bepalen of jij wel of niet je eigen kind naar school mag brengen? Een overheid die je geaardheid en je partnerkeuzes afkeurt? Een overheid die jou als liefhebbende ouder degradeert tot veredelde babysitter als jouw naam niet op de geboorteakte staat van je kind? Dat is precies wat er op het spel staat met de nieuwe wetgeving: de niet-biologische ouder moet voortaan toestemming krijgen om ouderlijke taken op zich te nemen.

Met een laagje vernis van respectabel conservatisme, – en zo lopen er ook een paar rond in ons land – willen de fascisten in Italië bepalen hoe het ideale gezin eruit moet zien. Slechts één moeder en één vader, uiteraard netjes voor de Kerk getrouwd. Iedereen die afwijkt van die traditionele norm en toch gelukkig(er) is, vormt blijkbaar een gevaar.

Om het in de woorden van de linister van familiezaken, Eugenia Roccella, te zeggen: ‘All children have a mother and a father. Saying they have two mothers or two fathers is not telling the truth.’ 

Geruisloos wordt de juridische demonisering van LGBTQI+-koppels een maatschappelijk feit. Wie niet in het gareel loopt, zal het geweten hebben.

Je kan inderdaad verzuchten dat België en Vlaanderen lijden aan chronische reglementitis. Maar je hebt hier nog altijd geen overheid die de ideale samenstelling van een gezin oplegt, of die minderheden degradeert tot ongewenste tweederangsburgers via juridische pesterijen. Mede dankzij liberalen, heeft iedereen in ons land de vrijheid hun leven in te richten naar eigen goeddunken.

Kijk uit voor een moderne Franz von Papen – de conservatieve politicus die Hitler aan de macht hielp en zo dacht de nazi’s onder controle te houden – die geen graten ziet in een coalitie met extreemrechts.

Italië bewijst dat het snel kan verkeren met fascisten aan de macht.