In het Verenigd Koninkrijk is de stembusgang na weken campagne aan de gang. De stembussen zijn tussen 7.00 en 22.00 uur lokale tijd geopend (8.00 en 23.00 uur Belgische tijd). Miljoenen Britten brengen hun stem uit en kiezen wie zal zetelen in het Lagerhuis.
Concreet mogen de Britten 650 nieuwe parlementsleden naar het House of Commons sturen, vergelijkbaar met de Kamer van volksvertegenwoordigers bij ons. Het land is verdeeld in 650 kieskringen, waar partijen telkens één kandidaat naar voren schuiven voor één zetel. Ook onafhankelijken kunnen meedingen naar dat zitje. De kandidaat met de meeste stemmen, wint de zetel.
Kort na het einde van de stemverrichtingen komen de grote Britse media met een gezamenlijke exitpoll. De eerste echte resultaten komen vanaf middernacht binnen, zij het mondjesmaat.
De Britse openbare omroep BBC verwacht dat de bulk van de zetels tussen 3.00 en 5.00 uur ’s nachts wordt bekendgemaakt, met de laatste resultaten vrijdagochtend voor 10.00 uur.
Tegen 4.00 uur zou duidelijk moeten zijn welke partij een meerderheid van de zetels heeft behaald, al is dat nog afhankelijk van hoe spannend de race wordt.
Overwinning voor Labour
Erg spannend wordt het niet, als we de peilingen mogen geloven. Oppositiepartij Labour ligt al jaren op voorsprong, en die leek de voorbije weken alleen maar verder uit te diepen. De sociaaldemocraten zouden ruim 420 zitjes kunnen veroveren, terwijl de Tories op iets meer dan 100 blijven steken.
Volgens sommige peilingen verliest Rishi Sunak straks als eerste Britse premier in de geschiedenis zijn eigen zetel. Ook de ministers van Financiën en Defensie, Jeremy Hunt en Grant Shapps, zitten op de wip.
Het contrast met 2019 kan moeilijk groter zijn. Op 12 december van dat jaar leidde Boris Johnson de Conservatieven naar de grootste verkiezingsoverwinning sinds de triomf van Margaret Thatcher in 1987. De ‘Red Wall’, een hoop traditionele Labour-districten in het noorden van Engeland en de Midlands, ging aan diggelen.
