Lia van Bekhoven

‘Na korte zelfdiagnose kan ik melden dat ik zwaar lijd aan BRS, of Brexit Related Syndrome’

Lia van Bekhoven Correspondent in Londen voor Knack, BNR, VRT-radio, Terzake en Elsevier

‘Er is een nieuwe mentale stoornis geïdentificeerd en omdat ik geen enkel moderne afwijking wil missen, heb ik mezelf meteen getoetst op de verschijnselen’, schrijft correspondente Lia Van Bekhoven.

BRS is overigens een fantastisch populaire afwijking. De meeste mensen om me heen hebben er last van. Het betekent dat je je, behalve op de uittredingscrisis, nergens op kunt concentreren. Dat je tijdens een etentje naar het toilet gaat om op je telefoon te kijken wat het Britse Lagerhuis nu weer heeft weggestemd. Dat de geanimeerde sfeer van een boekbespreking met vriendinnen (‘alleen opwekkende literatuur, graag’) op slag verzandt in een wake als nieuws binnendringt van May’s jongste verklaring.

Dat je, als je ’s avonds op de bank valt, niets kan dulden wat een gram inspanning vraagt, vooral geen emotionele. Je geheugen slaat afspraken en telefoontjes niet meer op. Je kunt zelfs de energie niet vinden om The Antiques Roadshow af te zetten, een programma zo bomvol lelijke spullen dat ik er vroeger depressief van werd. (Waarom Britten de moeite nemen hun rommel van zolder te halen en naar een ver afgelegen weiland te sjouwen om het daar te laten betasten door deskundigen is een raadsel. Een nog groter raadsel is dat die afval dan een financiële waarde blijkt te hebben).

Uitputtingsslag

Brexit is een emotionele uitputtingsslag. Mijn vrienden verspillen uren met het wanhopig zoeken naar lichtpuntjes, die eenmaal gevonden een korter bestaan hebben dan een eendagsvlieg. Ze sturen elkaar blije, opbeurende verwachtingen uit obscure bladen of diep droeve analyses over de gevolgen van de dysfunctionele politieke chaos. We beleven perioden van hysterisch gelach om weer een zotte vertoning in het parlement, doorgaans gevolgd door hoofdschuddend onbegrip over zoveel stupiditeit bij de landsbestuurders. Het ene moment wil je de voorzitter van het Lagerhuis overladen met chocola, het andere wil je hem te lijf met een kettingzaag. Kortom, het voelt alsof het hele land in de grip is van premenstruele spanningen.

Na korte zelfdiagnose kan ik melden dat ik zwaar lijd aan BRS, of Brexit Related Syndrome.

Lia Van Bekhoven

64 procent van de bevolking gelooft dat de uittredingskwestie hun mentale gezondheid beschadigt. En 100 procent is er, volgens mijn indruk, aanzienlijk chagrijniger van geworden. Hadden de Blijvers na het referendum de wil om te leven verloren en waren de Uittreders bevangen van een nieuw optimisme, drie jaar later is iedereen depressief. 83 procent kan de term Brexit niet meer horen, de rest van het land is geobsedeerd. We hebben het over mensen die geen afstand kunnen nemen van de opwinding die uit het parlement komt. Ze zijn Brexitjunkies geworden. Brexit tast de emoties niet aan, het zuigt je leeg, zegt een vriendin die uit haar WhatsApp vriendengroep gestapt is ‘om overeind te blijven’.

Politici zitten in de beroepsgroep die het meest vatbaar is voor BRS. Toen begin deze week een compromisvoorstel van parlementslid Nick Boles opnieuw door zijn Conservatieve fractieleden werd gevloerd, huilde hij bijna van onmacht. Hij stapte ter plekke uit zijn partij ‘die niet in staat was een compromis te vinden’, ondanks geroep van: ‘Oh no Nick, toe nou, blijf alsjeblieft’. Kamerleden staan onder druk van hun kiesdistricten, de partijleiding en hun geweten.

De verwachtingen zijn vaak tegenstrijdig. De taille van een parlementariër is 12 centimeter smaller vanwege aan Brexit gerelateerde stress. Sommige Kamerleden zeggen openlijk in behandeling te zijn bij een therapeut. Ambtenaren die hielpen met de voorbereidingen voor No Deal, is begeleiding beloofd. Slaapgebrek, paniekaanvallen, huilbuien … iedereen loopt op zijn tandvlees.

Psychotherapie

Bedrijfsleiders van grote organisaties en eigenaren van kleine delicatessenwinkels liggen ’s nachts wakker, tobbend over verhuizen, of hun bedrijf sluiten. Ze kunnen geen beslissingen nemen totdat er een oplossing is. Ze leven al drie jaar in onzekerheid. In ziekenhuizen is de werkdruk opgevoerd omdat duizenden Europese artsen en verpleegkundigen teruggegaan zijn naar hun land van herkomst.

De Britse Raad voor Psychotherapie zegt dat er sinds 2016 ‘een nieuwe angst heerst in de spreekkamers’. Een derde van de klanten wijdt die aan ‘de onbestendigheid van Brexit’. Een onderzoek van de organisatie Headspace zegt dat tweederde van de Britten meer gestresseerd zijn dan vijf jaar geleden. Britten zijn, volgens PR bedrijf Edelman ‘bozer over politiek en samenleving’ sinds het referendum. Ze vinden dat hun land ‘diep verdeeld’ is en ‘slecht in zijn vel’ zit.

Verjaardags- en kerstfeesten zijn slappe, dunne gebeurtenissen geworden sinds Brexit het contact met vrienden en familie verstoord heeft van een op zes Britten. Op een lijstje van tien dingen die je nooit moet doen tijdens een dinertje volgens de stijlbijbel Vogue, is het noemen van brexit aangemerkt als een van de breuken op het protocol. Maar er zijn tenminste twee dingen die het Verenigd Koninkrijk, Uittreders en Blijvers, sinds kort verenigt. Dat zijn de constateringen dat premier May van het uittredingsproces een zootje heeft gemaakt (82 %) en dat de hele kwestie een landelijke vernedering is (90%).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content