Dochter van Gisèle Pelicot: ‘We hebben alle familiefoto’s in de tuin verbrand’

Haar vader, Dominique Pelicot, is een verkrachter. Haar moeder, Gisèle, is zijn slachtoffer. Maar ook na het monsterproces blijven voor dochter Caroline Darian veel vragen onbeantwoord.

Het voorbije jaar haalde Caroline Darian (46) bijna onderuit. Bijna een decennium lang was haar moeder, Gisèle Pelicot, gedrogeerd en door haar echtgenoot Dominique en meer dan 80 andere mannen verkracht. Ze was daarbij ook gefilmd. Het was de basis van de meest sensationele rechtszaak van 2024.

Darian – een pseudoniem dat ze voor het proces samenstelde uit de namen van haar broers David en Florian – volgde de rechtszaak in Avignon bijna vier maanden mee. Anders dan haar moeder, die haar woede over de gebeurtenissen al die tijd verdrong, bleef Darian niet stil. Ze schreeuwde in de rechtszaal, beledigde haar vader en verliet de zaal in tranen wanneer het haar te veel werd.

Voor de moeder was het bewijs duidelijk: er was beeldmateriaal. De dochter heeft die zekerheid niet. Voor haar blijft de vraag of haar vader ook haar heeft misbruikt.

Intussen schreef ze over de zaak een boek, Ik zal hem nooit nog papa noemen. Het heeft haar geholpen om te gaan met de horror, zegt ze. En met de realiteit dat ze in deze zaak zowel de dochter is van de verkrachter als van zijn slachtoffer. Voor dit interview spraken we haar in Parijs, waar haar uitgeverij kantoor houdt.

Op 19 december werd uw vader in de rechtbank veroordeeld tot 20 jaar cel. Hoe kijkt u terug op die dag?

Caroline Darian: Het was een bijzondere dag voor mij. Ook omdat ik wist dat het de laatste keer zou zijn dat ik mijn vader zou zien. Ik had niet gedacht dat alles zo snel zou gaan. De vonnissen werden zo snel uitgesproken, daar was ik niet op voorbereid.

Vond u de veroordelingen rechtvaardig?

Darian: Mijn vader verdiende de maximumstraf, en die heeft hij gelukkig gekregen. Maar omdat hij al 72 is, zullen zijn advocaat en hij alles in het werk stellen om hem sneller vrij te krijgen. Die gedachte vind ik ondraaglijk. Ik wil hem daar zien sterven.

Twintig jaar cel voor Dominique Pelicot wegens verkrachting ex-vrouw

Omdat hij dat verdient, of omdat u zich anders onveilig voelt?

Darian: Ik geloof niet dat een pervers man als mijn vader kan worden genezen. Hij is gevaarlijk en zal dat ook blijven. Tenzij je hem voor de rest van zijn leven medicatie toedient.

De straffen voor de 50 andere beklaagden lopen uiteen van 4 tot 15 jaar. De openbare aanklager had veel meer gevraagd. U leek teleurgesteld toen ze werden uitgesproken.

Darian Dat was ik ook. Meer dan de helft van de beklaagden kreeg een veroordeling van minder dan tien jaar. In Frankrijk staat op verkrachting zonder verzwarende omstandigheden een gevangenisstraf van elf jaar. Deze mannen zijn er dus licht vanaf gekomen. En als de rechter daarmee hoopte te voorkomen dat de beklaagden in beroep zouden gaan, komt hij van een koude kermis thuis, want zeventien beklaagden vechten het vonnis aan. Allemaal mannen die er nog altijd niets van begrijpen, en die alleen hun eigen vel willen redden.

Bent u er echt van overtuigd dat u uw vader nooit meer zult zien?

Darian: Hij is mijn vader niet meer, ik noem hem nu Dominique. Ik zal hem alleen terugzien als er een nieuwe rechtszaak komt.

U zult hem nooit bezoeken in de gevangenis?

Darian: Een tijdlang vroeg ik me af of ik daarmee antwoorden zou kunnen krijgen op de vragen die ik nog voor hem heb. Intussen weet ik dat ik van hem nooit de waarheid zal krijgen.

In de computerarchieven van uw vader vond de politie twee foto’s waarop u halfnaakt slapend te zien bent – in een houding waarin u anders nooit slaapt, zegt u daarover. U draagt ook ondergoed dat niet van u is. Bent u er daarom van overtuigd dat uw vader ook u heeft gedrogeerd?

Darian: Ik ben er zeker van dat hij dat heeft gedaan. Ik ben een lichte slaper, als iemand mij andere kleren had aangetrokken en in een andere houding had gelegd, dan zou ik dat gemerkt hebben. Ik woon al twintig jaar samen met een man die ’s nachts vroeg moet opstaan om naar zijn werk te gaan, en ik word nog altijd elke keer wakker.

Had u gehoopt dat het proces in Avignon u iets zou bijbrengen over die beelden?

Darian: Tot op de laatste dag. Een van die foto’s is genomen in mijn huis in de buurt van Parijs, de kamer is duidelijk herkenbaar. Maar wanneer is ze precies genomen? En wat heeft Dominique precies met mij gedaan? Tijdens het proces beweerde hij dat hij die foto’s nooit heeft gemaakt. Als hij ze niet nam, wie dan wel? Wie was er in mijn huis? Wat is er dan gebeurd?

U vermoedt dat u ook misbruikt werd?

Darian: Anders is alle logica zoek. Waarom zou Dominique me drogeren, en me daarna met rust laten? Dat houdt geen steek. Deze man kent geen grenzen. Kijk naar wat hij mijn moeder heeft aangedaan. Ook ik ben door hem verkracht, daar twijfel ik geen seconde aan. Niets aan die foto’s is toevallig. Ik lig op de beide beelden in exact dezelfde positie, op mijn linkerkant, net als mijn moeder in de video’s. Alleen heb ik geen bewijs. En met mij vele andere slachtoffers van verkrachting.

Mens van het jaar: Gisèle Pelicot, de vrouw die overlevers van seksueel geweld moed geeft

Waarom zou Dominique Pelicot dat niet willen toegeven?

Darian: Omdat hij zich niet kan verzoenen met het feit dat hij incest heeft gepleegd. Het zou het beeld kapotmaken dat hij voor zichzelf heeft gecreëerd. Hij houdt vol dat hij zijn kinderen of kleinkinderen nooit heeft aangeraakt, maar hij liegt. Ook mijn moeder kent de volledige waarheid niet. Ze weet nog altijd niet wanneer ze voor het eerst werd verkracht, en hoeveel mannen haar werkelijk hebben misbruikt. Er waren er veel meer dan de vijftig die in de rechtbank zaten.

Zijn er andere aanwijzingen dat uw vader u zou hebben misbruikt?

Darian: In 2019 moest ik verschillende operaties ondergaan vanwege gynaecologische problemen. Daar had ik toen geen verklaring voor, maar nu vraag ik me af of ze verband houden met de foto’s.

Tijdens het proces leek het soms alsof uw vader nog altijd hoopte dat jullie hem zijn daden zouden kunnen vergeven.    

Darian: Hij heeft met iedereen van ons contact proberen te leggen, vooral met mijn moeder. Maar ik laat me niet langer manipuleren. Ik zie hem alleen nog voor wat hij is: een crimineel en een serieverkrachter.

Anders dan uw moeder hebt u uw vader in de rechtbank terechtgewezen, assertief bevraagd en toegeschreeuwd. Was het een bewuste keuze om niet het stille slachtoffer te willen zijn? 

Darian: Er zijn geen goede of slechte slachtoffers. Ik ben een andere persoon dan mijn moeder. Ik wilde de waarheid weten, en ik had dat nodig. En er is een cruciaal verschil tussen mijn moeder en mij: zij weet wat er met haar is gebeurd. Ik niet. We zijn meer dan vier jaar verder sinds de feiten aan het licht zijn gekomen en ik moet mijn hele leven nog heropbouwen. Uiteraard is er haat. En het gevoel dat mij een enorm onrecht is aangedaan.

Omdat u zich niet ernstig genomen voelt als slachtoffer?   

Darian: In de rechtszaal was er geen echte plaats voor mij. Het was mij er ook nooit alleen maar om te doen dat hij foto’s van mij had gemaakt. Ik ben er zeker van dat hij me heeft gedrogeerd. Maar waarom heeft niemand er ooit aan gedacht een haarstaal van mij te onderzoeken?

Tijdens het proces kon u duidelijk een groeiende afstand zien tussen u en uw moeder. Had zij er moeite mee om u zien als een slachtoffer van haar man?   

Darian: Het idee dat ook ik een slachtoffer ben, was zeker moeilijk voor haar. En dat is pijnlijk voor mij. Maar ik zou niet zeggen dat er een afstand is tussen ons, eerder dat we er op een andere manier naar kijken.

In 2023 stichtte u de vereniging ‘M’endors pas’, waarmee u kennis wilt overbrengen over misbruik door drogering. Hoever staat u daarmee?

Darian: We praten nu met gezondheidsinstellingen over de mogelijkheid om in ziekenhuizen in testkits te voorzien waarmee je kunt vaststellen of iemand gedrogeerd is. We willen opleidingen aanbieden voor medische staf, en het probleem maatschappelijk bekendmaken. Tot nog toe worden de symptomen vaak niet herkend of verkeerd geïnterpreteerd.

Bovenal is er meer kennis nodig?

Darian:: Heel zeker. En meer waakzaamheid. Als iemand die je kent onsamenhangend praat en zich vreemd gedraagt, dan moet je jezelf vragen beginnen te stellen. Misschien is die persoon gedrogeerd.

Maakt u zichzelf het verwijt dat u niet heeft gemerkt dat uw moeder gedrogeerd werd?

Darian: Als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik de signalen beter kunnen plaatsen. Ze had voortdurend blackouts, ze had haarverlies en verloor veel gewicht. En ze had slaapstoornissen.

Waren er andere tekenen?

Darian: Aan de telefoon sprak ze soms alsof ze dronken was. Mijn zoon was toen zes jaar oud en zei soms dat oma wat raar klonk aan de lijn. Toen ik overnam en haar vroeg welke dag het was, wist ze het niet.

Dokters zeiden dat alles wees op vroege tekenen van alzheimer.

Darian: Niemand heeft ooit een andere diagnose gesteld. Terwijl ze meerdere gynaecologische problemen had. Haar baarmoederhals was zwaar ontstoken, maar niemand dacht aan seksueel misbruik.

Wilt u met ‘M’endors pas’ een voorbeeld stellen ten opzichte van uw vader?

Darian: Ik doe dit voor mezelf en andere slachtoffers. Mijn vader bestaat voor mij niet meer. De vader die ik kende, is vier jaar geleden gestorven. De man die ik sindsdien heb leren kennen is afschuwelijk. En ik denk niet dat we al alles weten.

Wat bedoelt u daarmee?

Darian: Er zijn twee cold cases, die tijdens het proces kort ter sprake kwamen. Het onderzoek loopt nog. En er loopt een klacht over seksueel misbruik bij een van zijn kleinkinderen.

De ene zaak gaat over een vastgoedmakelaar die in 1991 in Parijs werd gedrogeerd, verkracht en vermoord. De andere over een poging tot verkrachting, acht jaar later, ook in Parijs. Die wordt in verband gebracht met Dominique Pelicot.

Darian: Ik weet al vier jaar lang dat ik ben opgevoed door een man die ons heeft belogen en verraden. Het is niet alsof hij van de ene op de andere dag een pervert is geworden – dat was hij al die hele tijd. Ik ben ervan overtuigd dat alles al veel vroeger is begonnen, en dat er nog veel aan het licht moet komen.

Hij blijft uw vader. In uw boek haalt u herinneringen op van fijne momenten met hem. Hoe hij Barry White zong in de auto op reis, en uw zoon leerde zwemmen.

Darian: Nu weet ik dat alles op zand was gebouwd. Is hij ooit oprecht geweest? Heeft hij het ooit gemeend wanneer hij ons zei dat hij ons graag zag? Dat verleden is voor mij verdwenen.  

Uw broer David vertelde in de rechtbank hoe zijn kinder- en jeugdjaren uitgewist zijn. Samen met hem hebt u alle familiefoto’s vernietigd, kort nadat u over de criminele feiten had gehoord.

Darian: Dat was in november 2020. We waren moeder aan het helpen om haar huis leeg te maken in Mazan. Ik botste op een doos met fotoalbums en zei aan mijn broers dat we die onmogelijk konden houden. We hebben ze allemaal in de tuin op een hoop gegooid en verbrand.

Hoe reageerde uw moeder daarop?

Darian: Ze was op dat moment in complete shock door de feiten, nadien heeft ze ons dat verweten. Maar wat hadden we moeten doen? Ik heb geen enkele foto meer van Dominique, en des te beter.

Onlangs zei u dat u trots bent op uw moeder.

Darian: Omdat ze zo moedig was om alles publiek te maken en de dingen in beweging te zetten, in de hoop een maatschappelijke verandering te verwezenlijken. Zij heeft stelling ingenomen tegen haar verkrachters, en daar kun je haar alleen maar dankbaar voor zijn.

Was u verrast door haar moed, haar kracht en haar waardigheid?

Darian: Nee, ik heb haar altijd zo gekend. Als iemand die nooit opgeeft en nooit zwakte toont. Ze zou het ondraaglijk hebben gevonden als ze daar had moeten staan als de vernederde.

In uw boek vergelijkt u haar met een trotse middeleeuwse koningin te midden van ruïnes.

Darian: We zijn erg verschillend, mijn moeder en ik. Deels omdat ik tot een andere generatie behoor. Maar wat ze heeft gedaan is opmerkelijk.

Hebt u al wat afstand kunnen nemen van het proces?

Darian: Ik ben met mijn man en zoon en vrienden naar ons vakantieverblijf aan de Atlantische kust gegaan. Dat heeft me deugd gedaan.

Zelfs daar, in uw bed, werd uw moeder herhaaldelijk verkracht door een man die uw vader daar had toegelaten. Er zijn beelden van.

Darian: Hij heeft ons nooit gespaard. Maar het leven gaat nu verder. Met M’endors pas hebben we van drogering een politiek thema gemaakt. Dat is niet niks. We hebben er met twee premiers over gesproken, nu zijn we in gesprek met een derde. Er is nog een lange weg te gaan, maar we boeken vooruitgang.

Na het vonnis: ‘De zaak-Pelicot heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat de verkrachtingscultuur echt bestaat’