Het is geen toeval dat zoveel vluchtelingen Europa binnenstromen. Ze komen grotendeels uit landen die zijn ingestort nadat het Westen heeft geïntervenieerd om hun regime te vervangen, zegt de Amerikaanse politicoloog James Paul.
Regimewissel in Afghanistan en Irak was het doel van de Verenigde Staten met hun invallen in 2001 en 2003, met hulp van Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië en Spanje.
Regimewissel was ook het doel van Frankrijk en Engeland toen ze de no-flyzone boven Libië instelden, in 2011, tegen Muammar Kadhafi. En in Syrië geven de westerse landen al jaren steun aan groepen die president Assad weg willen hebben.
“Regimewissel”-vluchtelingen
Dit zijn niet toevallig de landen waar nu de meeste vluchtelingen vandaan komen. Het zijn dus “regimewissel”-vluchtelingen, zegt James Paul, een bekende politiek wetenschapper die voorheen directeur was van het Global Policy Forum in New York. Het is misschien geen mooi woord, maar het helpt wel om een cruciaal element van het verhaal te begrijpen.
Doorgaans wijten Europeanen de ellende in het Midden-Oosten aan fanatisme, corruptie, dictatuur en economische mislukking. Oorzaken waar ze zelf niet verantwoordelijk voor zijn. “Maar ze zwijgen over militaire interventies en regimewissel, waarin ze wel verantwoordelijk voor waren, en waar hele staten door zijn ingestort.”
Sommige Europeanen vragen zich af waarom ze zich verantwoordelijk moeten voelen voor zoveel vluchtelingen. Paul vraagt zich echter af waarom we dat geluid niet horen uit Libanon, Turkije, Jordanië en andere landen. “Die hebben de vluchtelingen in grote aantallen welkom geheten. Je zou dus ook juist kunnen vragen waarom het Westen niet meer doet.” De aantallen in Europa zijn minimaal in vergelijking met de 3,5 miljoen Syriërs die in de directe buurlanden worden opgevangen.
Eigen schuld
De vluchtelingenstroom heeft in Europa gezorgd voor een politieke crisis, vooral in Duitsland, waar neonazi’s bijna dagelijks vechten met de politie, aldus Paul. De leiders zoeken de oplossingen vooral in nieuwe regels en meer geld. “Maar de stroom neemt alleen maar toe, zonder eind in zicht.
Met hekken houd je de wanhopige massa’s niet tegen.” Een paar miljard euro hulp voor de landen van herkomst, zoals de Duitsers hebben voorgesteld, gaat het niet oplossen. “Alleen een goed begrip van de oorzaken kan tot een antwoord leiden, maar dat durven de leiders niet aan. Dan moeten ze hun eigen schuld onder ogen zien.”
In plaats daarvan pleiten sommige leiders voor nog meer interventie, om maar iets te doen. Vooral in Franse politieke kringen is het populair om Assad te willen afzetten. Ze negeren bewust hoe contraproductief het was om Kadhafi omver te werpen, en hoe contraproductief het was om de islamitische rebellen in Syrië te steunen.
Paul is uiterst kritisch: “Het agressieve nationalistische beest in de elites van de rijke landen, is niet bereid om de lessen te leren, en om uit te kijken voor de ’terugslag’ van interventies.”
“Daarom is het zo belangrijk om het probleem te bekijken vanuit het oogpunt van regimewissel. Het publiek moet leren dat deze crisis grotendeels ‘Made in Europe’ is – met oogluikende steun van Washington, uiteraard.” (IPS/TE)
Vluchtelingencrisis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier