Emotionele Joe Biden: ‘Amerika, ik gaf je het beste van mij’

Een Joe Biden met tranen in de ogen, een bejubelde Hillary Clinton, en duizenden tegenbetogers. Dit gebeurde er op de eerste dag van de Democratische Conventie in Chicago.

Joe Biden had met de maandag al een slechte speechdag op de Conventie gekregen, en door het uitlopen van het programma kwam hij in grote delen van het land pas na slaaptijd aan het woord.

Het was een emotioneel moment, zowel voor de president als voor de Conventiegangers. De president werd ingeleid door eerst zijn echtgenote Jill, en vervolgens zijn dochter Ashley. Hij kon zijn tranen niet de baas toen hij zijn dochter omhelsde.

Zijn luid toegejuichte, veel minder emotionele toespraak week in eerste instantie niet veel af van wat hij tot een maand geleden als presidentskandidaat had verkondigd. Hij somde zijn verwezenlijkingen op als president: lagere prijzen voor bepaalde medicijnen en bepaalde groepen, infrastructuurprojecten, die velen aan het werk zetten met goede lonen, ook voor mensen zonder hoger diploma, milieumaatregelen…

Hij schakelde over op Donald Trump, die over de VS spreekt als een ‘falend land’, een land van verliezers. ‘Hij is de verliezer’, aldus Biden. Toen Trump president was, steeg het aantal moorden, ging hij verder. Onder Biden-Harris daalde het. ‘Misdaad zal blijven verminderen als we een procureur in het Witte Huis krijgen in plaats van een veroordeelde misdadiger’. Hij pleitte voor een verbod op aanvalswapens.

Bij zijn verwezenlijkingen vermeldde Biden ook dat Oekraïne ‘nog vrij is’. Hij raakte heel kort Gaza aan. ‘De betogers hebben een punt’, zei hij. ‘De oorlog moet eindigen.’ Hij voegde toe dat een bestand nog nooit zo dichtbij is geweest.

Uiteindelijk, na nog enkele punten van kritiek op Trump, werd hij toch persoonlijk.

‘Ik ben nog vijf maanden president. Ik heb nog veel te doen’ zei hij. Hij raakte even zijn terugtreden als presidentskandidaat aan. ‘Het was de eer van mijn leven president te zijn. Ik houd van mijn baan maar ik houd nog meer van mijn land’. Hij gaf vervolgens zijn volle steun aan ‘Kamala en Tim’ en eindigde opnieuw emotioneel.

‘Zoals velen van jullie heb ik mijn hart en ziel aan dit land gegeven.’ Hij was ooit te jong om in de Senaat te zetelen en nu te oud om president te blijven. Hij citeerde het lied American Anthem: ‘Laat me in mijn hart weten wanneer mijn dagen voorbij zijn. Amerika, ik gaf je het beste van mij.’ (America, I gave my best to you). Hij amendeerde dat laatste vers: ‘Ik maakte vele fouten in mijn carrière, maar ik gaf het beste van mij aan jou’.

‘Zo dicht bij het breken van het glazen plafond’

Een van de hoofdsprekers op de eerste dag van de Conventie was Hillary Clinton. Zoals Biden was Clinton als presidentskandidaat in 2016 geen bevlogen spreker. Maar in Chicago, de stad van haar jeugd, vindt ze een stem en een heel enthousiast publiek – een enthousiaster publiek dan ze ooit in 2016 had en dat haar op deze Conventie ontving met een staande ovatie.

Ze vergeleek de manier waarop Donald Trump haar aanpakte met zijn aanpak van Harris. ‘Hij drijft de spot met haar naam en haar lach. Klinkt vertrouwd.’

Hillary Clinton: “Something is happening in America. You can FEEL it. Something we’ve worked for, and dreamed of, for a long time…” pic.twitter.com/360KTXid6H

— Brian Stelter (@brianstelter) August 20, 2024

Ze bracht de mijlpalen uit de strijd voor vrouwenrechten in herinnering, van het stemrecht tot haar eigen mislukte poging om president te worden. Ze verwees naar het glazen plafond dat ze in 2016 niet wist te breken. Maar nu, ging ze verder, is de tegenpartij ‘op de vlucht’. ‘Iets is aan het gebeuren in Amerika, je kunt het voelen. Iets waar we lang aan gewerkt en van gedroomd hebben.’ ‘We zijn zo dicht bij een doorbraak, voor eens en altijd Ik wou dat mijn moeder en Kamala’s moeder ons konden zien. Zij zouden zeggen: blijf doorgaan.’

‘Zielverscheurend’

Terwijl de Conventie zich voorbereidde op de komst van president Biden en Gaza ternauwernood vermeld werd in toespraken, werd op korte afstand, in Union Park, verzamelen geblazen voor een anti-Biden-Harris-manifestatie. De opkomst lag niet in de tienduizenden, maar zeker in de vele duizenden, aangebracht door ruim 200 actiegroepen. Er waren ook ongebonden actievoerders, zoals de Palestijnse zussen Rima Imurgia (geboren in Casablanca) en Tatiana Sifri (geboren in Beiroet). Zij wonen nu in de staat Illinois, in of net buiten Chicago, en hebben enkele niet-Palestijnse vrienden met zich meegetroond, die al bijna even begaan zijn de situatie in Gaza als zijzelf, en net als zij wat gebeurt in Gaza als een genocide aanduiden.

De zussen zijn het onderling niet eens over hun stem in november of over mogelijke oplossingen voor het conflict in het Midden-Oosten, maar ze voelen zich allebei na tien maanden van bloedvergieten zo rauw en moe dat ze al gauw met tranen in de ogen praten.

Tatiana overweegt toch op Kamala Harris te stemmen, als Harris maar iets van een opening geeft voor een veranderend standpunt. Ze ziet een tweestatenoplossing als toekomstplan. Haar zus Rima gelooft in een eenstaatoplossing, en zal zonder ommezwaai bij Harris haar stem uitbrengen op de groene presidentskandidaat Jill Stein. Niet dat het in Illinois veel verschil uitmaakt: de staat gaat volgens alle peilingen naar Harris. Maar in buurstaat Michigan ligt dat anders. Rima heeft daar vrienden, en noemt het een ‘geestdodend, zielverscheurend’ dilemma. Ja, ze weten dat Harris marginaal beter zal zijn dan Trump inzake Israël en Gaza. En het is zeker niet hun bedoeling met hun Gazastem Trump aan de macht helpen. Maar ze kunnen ook niet zomaar laten passeren dat tienduizenden Palestijnen worden gedood terwijl het Witte Huis met Biden en Harris geen bestand doordrukt.

Het is een vreemde bijeenkomst, met Joden tegen Israël, met leden van de vredesbeweging, met nogal veel aanwezigen die eigenlijk politiegeweld in Chicago en de VS willen aanklagen. De officiële hoofdeisen zijn: een bestand en een embargo op VS-wapenleveringen aan Israël. Terwijl iemand van het podium ‘geen vrede op gestolen land’ scandeert, wordt dat ook op ruim gejuich ontvangen.

Wanneer de betoging op haar einde loopt, splitst een klein groepje van zo’n vijftig manifestanten zich van het officiële circuit af. Ze proberen de omheining die het Conventiecentrum afschermt te doorbreken. Dat lukt voor een eerste omheining, maar een grote ordemacht maakt de kleine winst meteen ongedaan.

Volgens de politie werden vijf manifestanten opgepakt of gearresteerd.

Ook de komende dagen wordt gemanifesteerd, met wellicht de grootste betoging op donderdag – de dag dat Kamala Harris de Conventie toespreekt.