Eerste hulp bij uitstelgedrag: dit Japanse café laat je niet buiten als je je deadline nog niet hebt gehaald

In het ‘Manuscript Writing Cafe’ in Tokio betalen de klanten de cafébaas om op hun vingers te kijken. Eigenaar Takuya Kawai: ‘Sommigen slagen erin twee keer zoveel werk te doen als gepland.’

Takuya Kawai (52), de eigenaar van het ‘Manuscript Writing Cafe’, is immuun voor uitvluchten. Zijn klanten zijn redacteurs, bloggers en schrijvers. Ze mogen zich onbeperkt van koffie en thee bedienen, maar mogen het café pas verlaten als klaar zijn met hun werk. Op voorhand moeten ze melden hoeveel werk ze tegen wanneer gedaan willen krijgen.

Klanten betalen 130 yen voor het eerste halfuur, nauwelijks een euro. Daarna betalen ze per begonnen uur 300 yen, omgerekend 2,20 euro. Ze kunnen kiezen uit drie observatieniveaus: mild, normaal en hard. Wie ‘mild’ kiest, krijgt bij het afrekenen de vraag of het doel bereikt is. Bij ‘normale’ klanten polst Kawai elk uur hoe het loopt. Het ‘harde’ niveau houdt in dat hij regelmatig over de schouder van de klanten meekijkt en controleert of ze wel echt productief zijn.

Hoe is het idee voor het café ontstaan?

Kawai: Ik vond het gewoon zinvol om een plek te hebben waar je niet wegraakt voor je een doel bereikt hebt, maar die losstaat van je gewone werkomgeving.

Wie voor het sluitingsuur niet klaar raakt, wordt gevraagd te blijven en verder te schrijven. Dat is wel wat duurder.

Japan staat bekend om zijn strenge werkcultuur. Waarom hebt u net hier een anti-uitstelgedragcafé geopend?

Kawai: Sommige Japanners hebben het toch nodig, zo blijkt. Op dit moment zijn we elke dag volgeboekt met online reservaties. Wie een deadline moet halen, kan zich daarvoor op zijn eigen werk niet altijd even goed concentreren. In de meeste cafés zijn de mensen dan weer te ontspannen en ervaren ze geen druk. Hier in Tokio zijn er maar weinig plekken waar een rustige, aangename sfeer heerst, zoals in een bibliotheek.

Klanten kunnen kiezen uit drie observatieniveaus: mild, normaal en hard. Wat is het populairst?

Kawai: De meeste klanten gaan voor de normale optie. Als iemand hun telkens weer vraagt hoever ze staan, dan onderdrukken ze de wens om met iets anders bezig te zijn. Nog belangrijker is een rustige omgeving, waarin niemand om hen heen zit te kletsen. Anders is het moeilijk om op gang te komen en begin je meteen spelletjes te spelen of een andere vorm van afleiding te zoeken. Iedereen komt naar hier met hetzelfde doel, en iedereen probeert er het beste van te maken zodra ze bij mij zijn.’

Denkt u echt dat je harder werkt met iemand die over je schouder meekijkt?

Kawai: Bij ons is het belangrijk dat de klanten hun eigen beslissingen nemen en zichzelf doelen stellen. Die leggen ze vooraf schriftelijk vast. Ik ben niet hun baas, hun vader of hun leraar, maar gewoon de café-uitbater. Als ik over hun schouder gluur, oefen ik een andere soort druk uit. De mensen die bij mij over de vloer komen, weten exact wat ze willen bereiken. Ik help hen daarbij.

Zijn er klanten die hun deadline op het einde van de dag niet halen?

Kawai: Wie voor het sluitingsuur niet klaar raakt, wordt gevraagd te blijven en verder te schrijven. Dat is wel wat duurder en kost 3000 yen per uur, bijna 22 euro. En een late taxi kan ook nog eens duur uitvallen.

Sommigen slagen erin twee keer zoveel werk te doen als gepland. Dat maakt mij natuurlijk ook gelukkig.

Wat zeggen uw klanten u bij het buitengaan?

Kawai: De meesten zijn tevreden omdat hun werk goed opgeschoten is. Als ze betalen, zeg ik hen: ‘U hebt uw doel bereikt, bedankt voor uw harde werk!’. Sommigen slagen erin om twee keer zoveel werk te doen als ze vooraf hadden gepland. Dat maakt mij natuurlijk ook gelukkig.

Wat hebt u intussen geleerd over productiviteit?

Kawai: Mensen leveren nooit hun beste werk als hun baas hen controleert. Productief werken lukt alleen in een rustige omgeving waar mensen zich volledig op het schrijven kunnen concentreren. Veel klanten vertellen me dat dat hier zelfs beter gaat dan thuis. Het is volgens mij ook beter om te werken op een plek waar iedereen een vergelijkbaar doel heeft.

U hebt plaats voor tien klanten. U zou toch meer geld kunnen verdienen als u niet elke klant apart zou begeleiden?

Kawai: Het goede aan ons café is dat we geen inventaris bijhouden en ook niet echt opdienen. Ik hoef geen broodjes te smeren of koffie te serveren. Wanneer mijn klanten stil achter hun laptop zitten, doe ik mijn kantoorwerk. ’s Avonds verhuur ik de zaak ook voor evenementen of fotoshoots.

U bent zelf auteur. Hoe vermijdt u gelanterfant bij het schrijven?

Kawai: Ik ben vaak een uitsteller. Daarom heb ik deze zaak ook een beetje voor mezelf opgericht. Al heb ik niemand nodig die over mijn schouder meekijkt.

Franca Quecke

© Der Spiegel/ Vertaling: Dries Blontrock