‘Moeten na Hamas en Hezbollah ook de ayatollahs voor de bijl?’

Moeten na Hamas en Hezbollah ook de ayatollahs voor de bijl? Israël is er sterk genoeg voor, maar lost dat de problemen op?

Met zijn aanpak van Hezbollah maakt Israël duidelijk hoe sterk het eigenlijk is. Na het debacle van vorig jaar, toen zijn hele veiligheidsapparaat de moorddadige raid van Hamas niet zag aankomen, moest het er ook zichzelf weer van overtuigen dat militaire afschrikking werkt. Met zijn aanval blies Hamas toen ook de politiek van het status quo op, die Israël het idee gaf dat het zijn conflict met de Palestijnen goed managede. De verdeeldheid onder Palestijnen, met Hamas in Gaza en de Palestijnse Autoriteit in Ramallah, kwam goed uit. Wat nu komt, weet alsnog niemand. Sinds 7 oktober volgt Israël een politiek van doden of gedood worden.

De raid van Hamas was een complete verrassing voor Israël, maar de plannen voor een aanval op Hezbollah lagen al langer klaar. Met de ontplofte communicatieapparatuur en de aanslagen op Hezbollahleider Hassan Nasrallah en veel van zijn commandanten blijkt hoe diep Israëlische inlichtingendiensten in de organisatie zijn geïnfiltreerd.

De vernedering van Hezbollah straalt onvermijdelijk af op zijn sponsor in Iran. Die stond al in zijn hemd, toen Hamasleider Ismail Haniyeh in Teheran zelf werd gedood. Iran kan zijn proxy’s in de met zorg opgebouwde As van het Verzet niet beschermen, en misschien ook zichzelf niet. Zijn gevreesde langeafstandsraketten worden in elk geval door de Israëlische luchtafweer vlot uit de lucht gehaald.

Voor sommigen in Israël is dit het moment om de Iraanse dreiging met één forse klap uit te schakelen. De Amerikaanse bondgenoot is voorzichtig: Washington gruwt van een aanval op nucleaire of olie-installaties die zich tot ver buiten het Midden-Oosten zou laten voelen. De VS houden Iran liever in toom met strenge economische sancties, die milder worden als Teheran zich goed gedraagt. De wortel en de stok. Maar Israël zette president Joe Biden met zijn politiek van ontspanning en diplomatie al vaker voor schut.

Overigens lijkt het geweld in Gaza ondertussen wel een sideshow. Over de gijzelaars die daar nog worden vastgehouden, is nog weinig vernomen. Het komt er voor Israël nu op aan zijn militaire overwicht om te zetten in winst op lange termijn – en vrede. Het zal uiteindelijk toch pas echt veilig zijn als het de Palestijnen een plaats geeft. Saudi-Arabië verbindt een betere relatie met Israël nu alvast aan een politieke oplossing van de kwestie. Te zien aan de manier waarop kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever tekeergaan, blijkt niet dat Israël daar snel werk van wil maken.