‘Défi-voorzitter Maingain ziet in Macrons model een hefboom om zijn partij te transformeren’

Franstalig België speculeert over een eigen variant van de centrumbeweging van de Franse president Emmanuel Macron. ‘Politieke fictie’, zegt politicoloog Pascal Delwit.

Waarom denkt u dat En marche! in België geen kans maakt?

Pascal Delwit: Om te beginnen omdat het Franse meerderheidssysteem sterk verschilt van het Belgische proportionele systeem. In België ís er in het centrum en op centrumrechts ook al een gevarieerd politiek aanbod. Speculaties over een nieuwe beweging omvatten in Franstalig België bijna alle partijen: Défi, het CDH, de MR, zelfs Ecolo. Tot zo’n ingrijpende herverkaveling leent het politieke landschap zich niet. Nogal wat kopstukken van de betrokken partijen hebben het idee van een eigen En marche! zelfs al van de hand gewezen.

De Franstaligen moeten bovendien rekening houden met het Vlaamse politieke landschap. Er zijn partijen zonder een zusterpartij in de andere taalgroep – denk aan de N-VA. Maar de belangrijkste partner van de MR blijft de Open VLD, en de belangrijkste partner van het CDH is, ondanks alle moeilijkheden, de CD&V.

Welke partij is het meeste gecharmeerd door Macron?

Delwit: Ongetwijfeld Défi, het vroegere FDF. Défi staat historisch sterk in Brussel; in Wallonië heeft de partij, ondanks grote inspanningen, nog geen voet aan de grond gekregen. Er zijn verschillende ontmoetingen geweest tussen mensen van Défi en En marche!, Défi heeft veel meetings van Macron bijgewoond en zegt ideologisch dicht bij hem aan te leunen. En marche! heeft nog geen partijprogramma, maar Défi-voorzitter Olivier Maingain ziet in Macrons model wel een hefboom om zijn hoofdzakelijk Brusselse partij te transformeren tot een sociaal-liberale centrumpartij, die actief is in heel Franstalig België. Of dat kan werken? Daar heb ik grote twijfels bij.

Wat met CDH-voorzitter Benoît Lutgen? Het idee van een nieuwe centrumbeweging leek ook hem aan te trekken.

Delwit: Ja en nee. Emmanuel Macron is een liberaal op economisch en op ethisch vlak, en dat laatste geldt zeker niet voor het CDH. Maar Lutgen kampt met een geloofwaardigheidsprobleem: zijn partij heeft in de laatste peilingen minder dan 10 procent gehaald. Ze dreigt te worden weggeveegd. Een deel van het partijkader begint zich daarom grote vragen te stellen over de eigen politieke toekomst. En dus is Lutgen wanhopig op zoek naar een manier om het CDH weer op de kaart te zetten. In die zin beweert hij wel graten te zien in een nieuwe centrumbeweging. Maar opnieuw: het lijkt me politieke fictie.