De Europese Unie brengt voor Marine Le Pen (Front National) geen vrede, maar oorlog. Samen met Europese geloofsverwanten hoopt ze het tij te keren. Tegenover Knack zet ze haar strategie uiteen, kwalificeert ze het Vlaams Belang als haar enige Belgische partner en verwelkomt ze de Walen als die zich bij Frankrijk willen aansluiten. Een fragment.
Het gaat Marine Le Pen, partijleider van het Front National (FN) en afgevaardigde in het Europees Parlement, de laatste tijd voor de wind. Opiniepeilingen voorspellen dat haar partij de grootste van het land kan worden bij de Europese verkiezingen van eind mei. Zelf hoort ze tot de populairste Franse politici en een recordaantal van 42 procent van haar landgenoten zeg niet uit te sluiten ooit een stem op haar uit te brengen.
Recentelijk heeft ze de banden aangehaald met onder meer het Vlaams Belang en reisde ze af naar Den Haag, waar ze Geert Wilders ontmoette van de Partij voor de Vrijheid (PVV), die net als zij fel gekant is tegen de islam en de EU. Partijen die het zelfs in de ogen van Le Pen te bont maken, zoals de Hongaarse beweging Jobbik en de Grieken van de Gouden Dageraad, zijn echter niet welkom.
In België hebt u voor het Vlaams Belang gekozen als uw partner. Hebt u nooit gedacht aan de N-VA?
Le Pen: ‘Mij doet de N-VA vooral denken aan Sarkozy. Dat wil zeggen dat ze posities innemen die het electoraal goed doen, maar ze zijn ondertussen pro-Europa. Voor mij valt dat niet te rijmen. Wij kunnen niet samenwerken met bewegingen die de EU verdedigen, want wij vinden dat de EU aan de basis staat van de overgrote meerderheid van de problemen die onze landen op dit moment teisteren. Voor ons is het veelzeggend als een beweging pretendeert een breuk te willen slaan met het verleden, maar tegelijkertijd pro-Europa is. Dat betekent dat de breuk niet zo ingrijpend is als ze beweren.’
Ondersteunt u het Vlaams Belang in zijn strijd voor Vlaamse onafhankelijkheid?
Le Pen: ‘Daar bemoeien we ons niet mee. Het is een interne aangelegenheid. Wij dringen onze mening niet op aan onze buren. In onze groep kunnen er over sommige onderwerpen verschillende standpunten zijn. Als UKIP in Groot-Brittannië een ultraliberaal beleid wil voeren, is dat hun probleem. Ik wil dat niet in Frankrijk, maar als het volk het daar wel wil, het zij zo. (De Britse anti-Europese partij wil overigens niet samenwerken met Le Pen, nvdr) Hetzelfde geldt voor het homohuwelijk. Als een land het wil, mag dat best voor mij, maar ik wil niet dat de EU het aan anderen opdringt. Dat is democratie.’
Olivier van Beemen
