‘De FIFA, een vlindertuin voor louche types en witteboordcriminelen’

‘Met het ontslag van de Capo Di Capi , Sepp Blatter, verdwijnt de maffia niet’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘Het woord ethiek en moraal kunnen ze bij FIFA niet spellen, voetbal is voor hen een hefboom voor zakkenvullerij en persoonlijke ijdeltuiterij.’

We smullen met volle happen van de bekentenissen van de gevallen FIFA-bobo Jack Warner, baas van de CANCACAF (de Amerikaanse UEFA)en ex-minister van Trinidad & Tobago. Aan de galg gepraat door zijn secretaris-generaal Chuck Blazer. Criminele klokkenluider uit lijfsbehoud en weerwraak. Eigenlijk is dit geen nieuws. De strapatsen van het oplichters duo staan al een paar jaar in ’t lang en in ’t breed uitgesmeerd in het boek van Thomas Kistner “FIFA MAFFIA”. Verplichte lectuur voor elke voetbaljournalist, maar die beperken zich meestal tot het Moeder Theresa gehalte van Vincent Kompany of de cupmaat van de laatste WAG van Steven Defour. Vervelende vragen worden er niet gesteld in de loges en de skyboxen van de voetbalstadions op straffe van een rode kaart voor kritische journalistiek. Achteraf blijft alleen nog selectieve verontwaardiging.

Zuid-Afrika spendeerde meer omkoopgeld aan Jack Warner dan Mandela in zijn leven bijeen gesprokkeld heeft. Jack the Ripper moest met die tien miljoen dollar zogezegd Afrikaanse sjotterkes in de Caraïben helpen. De lamme steunde de kreupele. Vuvuzela als schaamtetrompet van corrupte roeptoeters. Hij drukte ook nog 750.000 dollar achterover dat bestemd was voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti. Zijn strafregister is langer dan de catalogus van IKEA. Smeerolie heeft geen kleur in de labyrinten van het casino van het voetbalkapitalisme. Ze preken fairplay maar spelen Russische Roulette met de mensenrechten in de zandbak van Qatar, een openluchtgevangenis voor gastarbeiders of in de favella’s van Rio. Volksverlakkerij op het zweet van de ballenjongens.

Hymne van hypocrisie

FIFA : een vlindertuin voor louche types. Het woord ethiek en moraal kunnen ze zelfs niet spellen, voetbal is voor hen een hefboom voor zakkenvullerij en persoonlijke ijdeltuiterij. Of ze nu vreten uit de trog van petrodollars of de kaviaarroebels, geld heeft geen kleur. De grootste zedenpredikers zijn meestal de grootste mythologen. De Europese landen die de Afrikanen corruptie verwijten, zwalkten zelf aan de leiband van het grote geld. De boter smolt op hun hoofd. De UEFA- koterie heeft evenveel donkere kelders als de ruïnes van de FIFA. De archaïsche ballotageclub verkoopt haar kampioenschappen aan de meest biedende. De hymne van de hypocrisie.

De bobo’s van de Duitse Mannshaft hoeven niet onder te doen in kruiperijen voor Warner, de voodoopriester uit Trinidad of voor de Zwitserse boevenhoofdman Blatter. Een Duitse roedel geldwolven onder leiding van het olijke trio Gunther Netzer, Franz Beckenbauer en zijn hulpje Fedor Radmann kochten in 2000 de organisatie van het WK 2006 op een even maffieuze manier als Blatter de keuze voor Zuid-Afrika in 2010 vervalste ten nadele van Marokko.

Niet dat we mededogen moeten hebben met de Marokkanen. Mohammed VI parkeerde ook 140 miljoen euro in Zurich en gaf er 900.000 smeergeld aan Jack Warner.

Bruine smeergeldenveloppen

In een corrupte wereld heerst de wet van het hoogste bod. Het congres voor de toewijzing van het WK 2006 greep plaats op 6 juli 2000 in Zurich. FIFA-paus Sepp Blatter wilde toen al Zuid-Afrika als organisator. Een tegenprestatie voor de steun van de Afrikaanse bananenrepublieken bij de voorzittersverkiezingen in 1998, die hij afgekocht had met bruine smeergeldenveloppen. Hij had aan het zwarte continent de organisatie van het komende WK beloofd. Dit was buiten de Duitsers gerekend. Die konden beschikken over de erfenis van Adidas baas Horst Dassler: de machtige corruptiemachine van ISL (International Sports & Leisure). Het deelde 147 miljoen smeergeld uit aan de bobo’s, en het Duitse mediabedrijf Kirch strooide daar bovenop gul mediarechten rond. Later gingen ze er aan failliet. Jack Warner kreeg bijvoorbeeld de Caraïbische sportrechten voor de WK’s 2002 en 2006 tegen een prikje. Hij verkocht ze door voor een fortuin.

Franz Beckenbauer en Günther Netzer hadden persoonlijk ook miljoenencontracten bij de Duitse Concerns ISL en Kirch. Kaiser Franz organiseerde met Bayern München vriendschappelijke wedstrijden en de TV rechten daarvan werden doorgespeeld naar FIFA- satrapen. Op Malta naar Joseph Mifsund, in Thailand naar Makudi en 300.000 dollar ging naar Slim Chitoub, schoonzoon van de toenmalige Tunesische president Ben Ali. Kirch had 3.5 miljoen euro beschikbaar om twijfelende FIFA-bobo’s te overtuigen. De Thai Makudi kreeg ook nog een concessie in Bangkok van Mercedes, hoofdsponsor van het Duitse voetbalteam.

Olympische spelen

Bij toewijzing van een WK is omkoping eenvoudiger dan bij Olympische Spelen. Bij het IOC zijn er 110 kiesmannen, bij de FIFA 25. De wondere wereld van het Duitse bedrijfsleven en de geopolitiek deden ook hun duit in het corruptiezakje. Op 26 juni 2000 besloot bondskanselier Gerard Schröder 1.200 raketwerpers te leveren aan Saudi-Arabië. Hun FIFA- bobo Abdullah Al Dabal stemde 8 dagen later op Duitsland.

In dezelfde maand juni pompte Daimler-Chrysler (Mercedes) 400 miljoen euro in Hyundai, het bedrijf van de familie Chung wiens telg in de FIFA -curie zat. Bayer AG nam plots een Zuid-Koreaanse producent van kunststofplaten over, en BASF investeerde miljarden in hun chemiesector. De emir van Qatar gaf zijn doorslaggevende stem aan de Duitsers en werd door Franz Beckenbauer 10 jaar later terugbetaald met de Duitse steun voor de dubbele kandidatuur voor Rusland (WK 2018) en Qatar (WK 2022).

Na die verkiezing gaf de Kaiser zijn bestuurszetel bij de FIFA op en werd vertegenwoordiger bij de Russische energiereus Gazprom, waar ex-bondskanselier Gerhard Schröder ook op de loonlijst staat. De emir van Qatar bezit 17% van de aandelen van Volkswagen en net voor de verkiezingen ging hij even op theevisite bij Angela Merkel. Business as usual onder een verdachte stolp van toevalligheden.

Eigen volk eerst

Wat met onze eigen FIFA-bobo Michel D’Hooghe in het Qatarees-Russisch omkoopverhaal?

Michel kreeg een schilderijtje van een Rus, een icoontje. Een niemendalletje, ’t kader is volgens Michel meer waard dan de verf. Als een cadeau op dit niveau onbenullig is, is het echter een belediging. Geen schaamhaartje normbesef, net zoals Karl-Heinz Rummenigge , die bij zijn thuiskomst uit Qatar stomverbaasd twee uurwerken ter waarde van 100.000 euro tussen zijn slipjes vond. De zoon van onze FIFA- bobo Michel is ook als orthopedisch chirurg gaan werken in Qatar. Hij hoeft er zich niet voor te schamen. Jason, de zoon van de inmiddels beruchte spijtoptant Chuck Blazer is ook arts bij de CONCACAF. In de familie van Don Corleone worden de postjes onderling verdeeld. De fiston van UEFA-baas Platini werd zelfs directeur bij Qatar Sports Investments. Eigen volk eerst. Het wereldje hangt van jeuk en incest aan elkaar.

Michel D’Hooghe zetelt al 27 jaar in de 25-koppige curie van FIFA kardinalen, dik betaalde schandknapen en klapvee van Sepp Blatter. Twee derden van dit presidium zit al achter de tralies of is in verdenking gesteld omdat ze met hun pollen in de snoeppot zaten. Op 2 juni 2014 zie Michel nog letterlijk :”Als één van ons corrupt is, dan zijn we dat allemaal“. Qua bekentenis kan dat tellen.

Boetekleed

Wie 27 jaar in een beerput rondzwalpt en niets geroken heeft, is ofwel reukloos onbekwaam ofwel medeplichtig door het deksel er op te houden. Het is tijd dat Michel zijn jezuïetenpij inruilt voor een boetekleed en de deur van het schimmenrijk van bruine enveloppen achter zich dichttrekt. Maar sla niet te hard met de deur, Michel, en vergeet geen plas en geen was te doen. De penetrante urinegeur van corruptie plakt in de kleren. De praatjes over de revolutie zullen wel verdampen als de walm van goedkoop parfum.

Met het ontslag van de Capo Di Capi , Sepp Blatter, verdwijnt de maffia niet. De FBI kreeg Lance Armstrong en de UCI op de knieën. Nu nog dit zootje ongeregeld met 25 paar handboeien verschepen naar Rikers Island, de bajes van New York. Op Interpol hoeven we niet te rekenen, want dit instituut werd ook met bakshish ingepakt. Maar dit is een ander verhaal.

Jean Marie Dedecker