‘De Britse geschiedenis drijft op zeeën van drank. Maar nu lijkt de bingedrinker op zijn retour’

‘Het heeft vijftien jaar geduurd om alcoholisme uit het landelijk DNA te krijgen’, schrijft correspondente Lia Van Bekhoven vanuit Londen. ‘De Britse cultuur is aan het veranderen.’

Ah, de Britse bingedrinker. U kent het plaatje. Een laveloze jonge Brit met friet in het haar en rok over het hoofd, doorgaans aangetroffen in de buurt van een goot. Want de bingedrinker is niet kieskeurig over zijn rustplaats. Het kan Ibiza zijn of Cardiff, een cel, strand of stoep. Je kunt de hogesnelheidsdrinker ook in groepsverband tegenkomen waar hij vechtend en kotsend, en soms allebei tegelijk, op zaterdagavond stadscentra lamlegt. Hou die beelden even vast, want ze zijn zeldzaam geworden. De bingedrinker is, zo blijkt, op zijn retour (vooropgesteld dat hij de weg naar huis kan vinden).

De Britse geschiedenis drijft op zeeën van drank. Maar nu lijkt de bingedrinker op zijn retour.

Het Britse landelijke statistiekbureau mocht onlangs noteren dat drankgebruik onder volwassenen nog nooit zo laag was geweest als nu. Vooral bij jongeren tussen 16 en 24, waar maar 10% alcohol beschouwt als cool. Bij de introductieweken op de universiteiten wordt de fles genegeerd. Kroegentochten horen bij de generatie van de ouders. De huidige lichting studenten doet liever een yogaklas of een cursus pottenbaken. Bovendien, wie wil zichzelf tegenkomen, met de benen in de nek, op Facebook en instagram? 20% van Britse volwasenen (10.4 miljoen) zijn geheelonthouders.

De Britse cultuur is aan het veranderen. Het is doorgedrongen dat alcohol niet goed voor je lijf en je hoofd is. Volgens the Guardian gaan drinkers de rokers achterna, richting de sociale strafhoek. Het ging niet vanzelf. Alcohol zit in ieder onderdeel van het maatschappelijk verkeer. En in iedere klasse. De heersende elite deed, als het ging om de consumptie van heldhaftige hoeveelheden drank, niet onder voor de werkers. Alleen werd het van de upper class geaccepteerd. Winston Churchill dronk dag en nacht. Zelfs de tussenkomst van een wereldoorlog kon hem niet van de fles afhouden. De Great Man begon ’s ochtends met whisky (‘de mond wassen’), had vaak een fles champagne bij de lunch en leste zijn dorst de rest van de dag en avond met brandy en meer whisky.

De Britse geschiedenis drijft op zeeën van drank. Alcohol kostte miljoenen levens, voedde veldslagen en inspireerde de beste schrijvers en musici. Het sociale leven draaide erom. Drank zat aan het hoofd van de tafel bij iedere etentje en hielp zakelijke contracten sluiten bij de lunch. Het lagerhuis, de belangrijkste kamer in het Britse parlement, telt acht gesubsidieerde bars waar jaarlijks achtduizend flessen champagne geconsumeerd worden door volksvertegenwoordigers en hun gasten.

Alcoholconsumptie is geboden aan leeftijd en inkomen. De meeste Britse bingedrinkers zijn tussen de 45 en 64 jaar, zeg maar de generatie Ab Fab (Naar de komische serie ‘Absolutely Fabulous’, sweetie.) Generatie X had nog last van een stijve bovenlip. Alcohol was de verkoren methode om die losser te maken. Britse jongeren zijn meer geneigd te praten over hun problemen, dan ze te verdrinken.

Het heeft vijftien jaar geduurd om alcoholisme uit het landelijk DNA te krijgen. 2004 was een recordjaar voor alcoholgebruik. De Britten sloegen toen 9.5 liter alcohol per persoon naar binnen, het equivalent van ruim 100 flessen wijn per jaar. Een halve eeuw eerder, toen drank duur was en de kroegen vroeger sloten, was het de helft geweest.

Volgens een onderzoek tien jaar later had het VK een van de hoogste alcohol gerelateerde dodencijfers. Rusland, dat niet met het onderzoek meedeed, zou waarschijnlijk in Europa het Britse record gebroken hebben. Al vraag ik me wel af of een Rus erin slaagt om na zeven Bacardi Breezers samenhangend genoeg te zijn op weg naar huis een nog een voordeelmenu van van McDonalds te bestellen.