Dat de ‘sharia police’ de goegemeente opschrikt in Duitsland, is net hun bedoeling

Religieuze fanatici die als ‘sharia police’ door de straten van een Duitse stad patrouilleren: de goegemeente is opgeschrikt. Net dat willen de fundamentalisten, schrijft Dirk Rochtus.

Het nieuws ging de wereld rond. Een aantal jonge islamisten die afgelopen week ’s nachts met oranje vestjes als ‘Sharia Police’ patrouilleerden door de straten van de Duitse stad Wuppertal. Aan voorbijgangers deelden ze gele flyers uit om hun aanspraken op een ‘sharia controlled zone’ te doen gelden, een zone waarin geen alcohol, geen muziek en geen kansspelen worden geduld.

Wuppertal ligt in de deelstaat Noordrijn-Westfalen (NRW) waar de salafisten, – moslims die aan hun geloof een fundamentalistische interpretatie geven -, met 1.800 man heel sterk staan. Volgens de staatsveiligheid, de ‘Verfassungsschutz’ (letterlijk: de dienst ’ter bescherming van de grondwet’), zouden er over de hele Bondsrepubliek Duitsland verspreid 6000 salafisten leven. Een tiende van hen bestaat uit bekeerlingen. Ook de leider van de ‘Sharia police’ in Wuppertal is zo iemand. De 33-jarige Sven Lau is een gewezen brandweerman en weet dus, zoals Der Spiegel ironisch opmerkt, hoe je een brand blust, maar ook hoe je er een aansteekt. De actie van zijn ‘sharia police’ ziet hij als een PR-stunt die de goegemeente de daver op het lijf jaagt. De provocatie legt hem geen windeieren. De beweging trekt meer en meer jonge mannen aan uit andere islamitische organisaties zoals ‘Milli Görüs’ die te ‘saai’ zouden zijn. De afgelopen jaren hebben deze aanhangers van de ‘sharia’ ook in andere steden van NRW acties gevoerd zoals het uitdelen van exemplaren van de koran. In Bonn zouden ze jonge meisjes tot het dragen van een sluier hebben willen dwingen en hebben ze zelfs een tiener wegens het nuttigen van alcohol in elkaar geslagen. Die acties maakten minder ophef dan de patrouilles van de zogenaamde ‘Sharia police’. Waarom? Deze keer hebben de salafisten hun optreden gefilmd en via het internet verspreid.

Vervolgen

Vele Duitse politici veroordelen het optreden van de ‘sharia police’. Thomas de Maizière, de federale minister van Binnenlandse Zaken, stelt: ‘Das wird auf deutschem Boden nicht geduldet’ (zoiets wordt niet getolereerd op het grondgebied van Duitsland), en ook Heiko Maas, zijn collega op Justitie, wil geen ‘illegale Paralleljustiz’. De Zentralrat der Muslime, de koepelorganisatie van de moslims in Duitsland, laakt in scherpe bewoordingen de acties van de ‘sharia police’. De vraag is op er op al die woorden ook daden volgen. Een woordvoerder van het parket van Wuppertal zegt dat het niet zo eenvoudig is om de salafisten in kwestie te vervolgen, want ‘Das bloße Empfehlen religiöser Regeln ist nicht strafbar’ (het pure aanbevelen van religieuze regels is niet strafbaar). Zolang de salafisten geen geweld gebruiken, en bijvoorbeeld niemand hinderen om een discotheek binnen te stappen, laat de wet geen vervolging toe.

Tragedie

De geschiedenis herhaalt zich ‘das eine Mal als Tragödie, das andere Mal als Farce’ (eerst als tragedie, en dan als klucht’), schreven Karl Marx en Friedrich Engels, de grondleggers van de ‘Wissenschaftlicher Sozialismus’ (het ‘Wetenschappelijke Socialisme’). In Barmen, een stadsdeel van Wuppertal, was het dat een deel van de Protestantse Kerk eind mei 1934, een jaar na de machtsovername door de nationaalsocialisten, de ‘Barmer Bekenntnis’ (Belijdenis van Barmen) aannam. Ze zette zich daarmee af tegen de ‘Deutsche Christen’, die protestanten die het christendom wilden verzoenen met de nazi-ideologie. De Belijdenis van Barmen signaleert terughoudendheid van de religie tegenover een totalitaire staat. Vandaag de dag, tachtig jaar na de ‘Barmer Bekenntnis’, is het de staat, die zich moet wapenen tegen totalitaire uitwassen van een bepaalde religie. Dat is de tragedie waarmee de rechtsstaat zich geconfronteerd ziet.

Klucht

De geschiedenis herhaalt zich ook als ‘klucht’ omdat het net in de geboortestad van de progressieve denker Friedrich Engels (1820-1895) is dat een stelletje halfgare jongeren meent zijn reactionaire ‘denkbeelden’ te moeten doorzetten. Elberfeld en Barmen (in 1929 gefusioneerd tot Wuppertal) waren in de tijd van Engels steden waar een kapitalistische bourgeoisie de fundamenten legde voor de modernisering van Duitsland. Mocht Engels kunnen zien hoe fanatici er nu de fundamenten aan het leggen zijn voor een ‘maatschappij van het stenen tijdperk’, zou hij zich in zijn graf omdraaien. De klucht zou wel eens op een tragedie kunnen uitdraaien.