Chris Christie, de Tony Soprano onder de presidentskandidaten

Chris Christie (52) is gouverneur van New Jersey, de staat van fictieve maar aimabele gangster Tony Soprano. De fictie haalt hier de werkelijkheid in. Drie van Christie’s naaste medewerkers zijn opgestapt nadat ze een brug lieten sluiten en een verkeerschaos creëerden om een politicus onder druk te zetten. Christie zelf is hogelijk onpopulair, maar als straatvechter doet hij toch een gooi naar het presidentschap.

Een tijdje geleden, na een eerste ambtstermijn als gouverneur, zag het er niet slecht uit voor Christie als presidentskandidaat. Hij stond bekend als een gematigd Republikein, iemand die niemand naar de mond praatte en die zijn kiezers durfde uit te schelden voor idioot en erger. Dat werd ervaren als verfrissend.

Maar sindsdien is de staat hem helemaal afgevallen. New Jersey kampt met schulden, casino’s in Atlantic City moeten de deuren sluiten, Christie is vaak afwezig, loopt er dikwijls ongeïnteresseerd bij. En er is ‘bridgegate’, het schandaal waarbij drie naaste medewerkers, waaronder een jeugdvriend van de gouverneur, een brug lieten afsluiten, en een verkeerschaos organiseerden, om de burgemeester van Fort Lee, Mark Sokolich (een Democraat), een lesje te leren. Die burgemeester had het aangedurfd de herverkiezingscampagne van de gouverneur niet te ondersteunen – en dat moesten de inwoners van Fort Lee bekopen met vele uren file.

Koppelbazen

De gouverneur bleef officieel buiten schot in deze affaire, maar er waren andere dingen die men hem kon aanwrijven. Zo liet hij een uit ebola-gebied teruggekeerde verpleegster in quarantaine plaatsen hoewel daar volgens de medische wereld geen enkele reden voor was – hij moest haar snel weer laten gaan. Zo wist hij niet hoe zijn standpunt inzake vaccineringen te formuleren. Het ene moment was hij voor, het andere tegen.

Christie Draws More Protesters Than Support For Royal Clown Campaign http://t.co/Ojx4wWYxNe @politicususa #UniteBlue pic.twitter.com/ks2b75oZ1M

— Progressive Push (@progressivepush) June 30, 2015

Hij heeft niet het meest samenhangende programma. Ooit was hij voor een vast schoolcurriculum, maar nu is hij, zoals het meer conservatieve deel van zijn partij, tegen. Hij is nog altijd, en dat is vrij uitzonderlijk onder Republikeinse presidentskandidaten, vrij positief over migratie uit Mexico. Hij wil niet de migranten aanpakken maar de koppelbazen en de ondernemers die illegalen uitbuiten.

Kunst van het compromis

De inhoud is niet zijn sterkste – hij moet het vooral hebben van zijn stijl. Hij is dik (misschien een beetje afgevallen voor zijn kandidaatstelling), rauw, en ongezouten. Hij is tijdens politieke bijeenkomsten als een bokser. Maar hij wil boksen ten voordele van het compromis. “Ik wil vechten voor de Amerikanen”, zei hij, terwijl hij zijn kandidatuur aankondigde in de gymzaal van zijn middelbare school. “Beide politieke partijen schieten te kort”. Hijzelf wil het land “dat gebouwd is op compromis” uit het slop halen, en het compromis in ere herstellen. Opkomen voor de gewone mensen (New Jersey is ook de stad van Bruce Springsteen).

Dat is al bij al vrij uniek: de bokser met de harde taal ten voordele van het compromis

De indruk bestaat dat de wind uit zijn zeilen is, nog voor hij de haven verlaat. Hij staat bekend als een gematigde Republikein, maar als Republikeinen een business-minnende gematigde kandidaat zoeken, zullen ze eerder aan Jeb Bush denken. Hij wil recht voor de raap zijn, maar dat is Donald Trump in het kwadraat. En die is ook al pro-business, en pro gewone Amerikanen. Zowel Bush als Trump hebben veel meer geld dan hij.

Zoals Bobby Jindal staat hij aan de startlijn als heel onpopulaire gouverneur, en wil hij proberen zijn inpopulariteit te verklaren uit zijn succes.

Men geeft hem weinig kans – maar hij kan verrassend uit de hoek komen, en hij kan tegenstanders in debatten ontregelen met onverwachte uithalen.