Casino’s, botox, diefstal: parlementsrapport toont ‘schaamteloze leugens’ en campagnefraude van George Santos

George Santos, het parlementslid uit New York dat berucht werd omwille van zijn bijeengelogen biografie, loog niet alleen over zijn diploma’s, werkgevers of zijn holocaustverleden. Hij gaf ten onrechte aan dat hij geld leende aan zijn campagne, en liet zich vervolgens terugbetalen voor deze onbestaande leningen. Hij versaste de bijdragen van grote donoren naar zijn privérekening. Met campagnegeld betaalde hij voor luxereisjes, porno en botox.

Dat blijkt uit een rapport van de Ethische Commissie van het Huis van Afgevaardigden. Na publicatie van het rapport kondigde Santos aan dat hij 2024 niet opnieuw zal kandideren voor het Huis. Met die toegeving hoopt hij een uitzetting uit het Huis te vermijden.

Het rapport, dat unaniem werd onderschreven door de leden van de Commissie, is vernietigend voor Santos (35). ‘Bij bijna elke gelegenheid haalde zijn verlangen naar privéprofijt de bovenhand over zijn plicht om de Grondwet, de federale wet en ethische principes te respecteren’, zo valt te lezen in de 56 pagina’s tellende samenvatting van de bevindingen: ’Santos probeerde elk onderdeel van zijn kandidatuur uit te buiten voor persoonlijk gewin.’

Hij werd tijdens zijn kiescampagnes herhaaldelijk door medewerkers gewaarschuwd dat hij iets moest doen aan zijn neiging om over alles en tegenover iedereen te liegen – in therapie gaan bijvoorbeeld – , en dat hij orde op zaken moest stellen inzake zijn financiële aangiften. Hij gaf die medewerkers gelijk, en zei dat hij over de aangiften zou spreken met de financiële verantwoordelijke van zijn campagne, Nancy Marks.  En vervolgens veranderde er niets.

(lees verder onder de preview)

Het liegen bleef ook duren tijdens het onderzoek van het Huis. Bij elke mogelijke gelegenheid beloofde Santos zijn volledige medewerking aan het onderzoek, met als bedoeling ‘om mijn naam te zuiveren’. Maar als puntje bij paaltje kwam weigerde hij te getuigen, en hij maakte evenmin de geëiste documenten over.

Het rapport lijst de eindeloze serie financiële misdrijven en leugens van Santos op. En dan hield men zich nog in, want de Commissie wilde niet in het vaarwater komen van het gerecht, dat Santos al op 23 punten in beschuldiging heeft gesteld.

Fictieve leningen, reële winst, persoonsverwisseling

Enkele bevindingen.

Santos sjoemelde uitgebreid met de leningen die hij aan de kiesautoriteiten declareerde.

In zijn eerste verkiezingscampagne voor het Huis, in 2020, werd Santos verslagen door de Democratische favoriet. Santos gaf voor die campagne in totaal 81.250 dollar aan persoonlijke leningen aan, maar in werkelijkheid had hij de campagne slechts 3500 dollar geleend, aldus het rapport. Hij liet zich 31.200 dollar door de campagne terugbetalen, dat is bijna 28.000 dollar meer dan hij had geleend, geld dat in de formulering van het rapport ‘schaamteloos gestolen’ werd van de doorgaans kleine financiers van zijn campagne. De eerder opgegeven leningen ter waarde van 81.250 dollar leken onwaarschijnlijk omdat Santos dat jaar een totaalinkomen had van 55.000 dollar. De stand van zijn rekeningen toonde dat hij niet in staat zou geweest zijn om ruim 80.000 dollar op te hoesten.

Voor de succesvolle verkiezingscampagne van 2022, toen hij werd verkozen voor delen van Long Island en Queens in New York, verstrekte Santos zijn campagne een lening ter waarde van vele honderdduizenden dollar. Dat geld werd echter niet op het wettelijk aangegeven moment overgeschreven – toen stond er nauwelijks geld op zijn rekeningen. In plaats van in het voorjaar kwam het geleende geld in het najaar op de rekening van de campagne – op het moment dat Santos betaald werd voor enkele consulting opdrachten. Financieel verantwoordelijke Nancy Marks heeft toegegeven dat zij voor die leningen schriftvervalsing pleegde (en met haar Santos). Waarom dat gebeurde, maakt het rapport niet duidelijk. Santos probeerde in interviews alle schuld bij Marks te leggen, maar de commissie acht in haar rapport bewezen dat Santos van het gesjoemel op de hoogte was. Hij bekeek de campagnerekeningen wekelijks, had de login-informatie van de rekening, en was nauw betrokken bij de verrichtingen.

Naast Marks heeft nog een campagnemedewerker intussen schuldig gepleit. Het gaat om Samuel Miele, de fondswerver voor de campagne. Hij haalde op twee illegale manieren ruim 100.000 dollar voor zichzelf en voor Santos’ campagne binnen. Hij slaagde erin creditcards van campagnedonoren buiten hun weten te pluimen. En hij deed in gesprekken met donoren alsof hij Dan Meyer was, de stafchef van prominente Republikein Kevin McCarthy. McCarthy maakte in die periode, als leider van de Republikeinse fractie in het Huis en later als speaker, veel geld los bij financiers. Miele kreeg een commissie van 15 procent op het geld dat hij illegaal buitmaakte, de rest ging naar de campagne van Santos.

Campagnegeld gaat privé

De leningen waren niet het enige ongerijmde in de campagnefinanciering van Santos.

Hij maakte er een gewoonte van om zijn privékosten door de campagnekas te laten betalen, wat uiteraard onwettig is.

Zo trok hij 2281,52 dollar aan campagnegeld uit voor een casinoverblijf met zijn echtgenoot in Atlantic City. Hij legde aan een medewerker uit dat hij graag roulette speelt met zijn wederhelft. Een campagneactiviteit was er niet mee gemoeid. Hij liet zich voor 1400 dollar met botox behandelen en spendeerde 1000 dollar aan een andere schoonheidskuur. Hij liet de campagne betalen voor een hotel in Las Vegas waar hij, legde hij aan een campagnemedewerker uit, zijn huwelijksreis met zijn echtgenoot maakte. Voor een luxeverblijf in de Hamptons dokte de campagne 3332,81 dollar.

Santos had er ook een handje van weg om zijn campagne 199,9 dollar te laten betalen voor diensten. Dat is net onder de limiet waarbij de uitgave aangegeven moet worden aan de kiesautoriteiten. In totaal moest er ter waarde van 40.000 dollar geen aangifte gedaan worden.

Toen hij dan, tot ieders verbazing, in november vorig jaar verkozen werd, ging het hek helemaal van de dam. De campagne schreef 20.000 dollar over naar een bedrijf van Santos, Devolder Organization. De rekening van het bedrijf stond op dat moment in het rood. Behalve om zijn rekening boven nul te krijgen, gebruikte Santos het geld van de overschrijving om in een casino 800 dollar uit een geldautomaat te halen. Dat werd gevolgd door 1000 dollar uit een automaat in de buurt van zijn appartement, een overschrijving om de huur van dat appartement te betalen, en voor ongeveer 6000 dollar aankopen in onlinewinkel Ferragamo.

(lees verder onder de preview)

Donoren gaan privé

De persoonlijke donaties aan een campagne zijn in principe beperkt tot enkele duizenden dollar. Santos vond twee klanten die meer wilden besteden. Dat kan wettelijk, maar dan moet de kandidaat een (Super) PAC hebben, en Politiek Actie-Comité, wat afstand schept tussen kandidaat en campagnegeld. Santos beweerde dat hij zo’n PAC had. In werkelijkheid gaf hij de twee rijke schenkers een bedrijf op dat hij controleerde. De schenkingen, 2 keer 25.000 dollar, kon hij zo illegaal ontvangen en voor privédoeleinden aanwenden. Met dat geld kocht hij voor 4127,80 dollar bij Frans modehuis Hermès, betaalde hij kleinere bedragen op zijn rekening bij pornosite OnlyFans en shopte hij schoonheidsproducten van Sephora. Onder meer.

De twee gedupeerde schenkers werken mee aan het juridisch onderzoek tegen Santos.

Wordt Santos uit het Huis gezet?

De vraag is nu of Santos in afwachting van zijn proces in het Huis van Afgevaardigden kan blijven.

Eerder werd al twee keer een poging ondernomen om hem zijn zetel te ontnemen, maar zowel de poging van Democraten als die van collega-Republikeinen uit New York bleef ver onder de vereiste twee derde meerderheid. Die laatste poging mislukte onder meer omdat vele verkozenen het rapport van de Ethische Commissie wilden afwachten. Dat rapport, hoopten ze, zou een duidelijke richtlijn geven.

Helemaal duidelijk is die richtlijn niet. Ja, het rapport is vernietigend, maar tegelijk liet de Commissie na de uitzetting van Santos aan te bevelen. Dat gebeurde, aldus het verslag, om technische reden. De uitzettingsprocedure, met woord en wederwoord, zou maanden vergen, en bij gebrek aan medewerking van Santos geen extra informatie opleveren. De voorzitter van de Commissie zal in persoonlijke naam een motie tot uitzetting indienen, waarover na Thanksgiving zal worden gestemd.

Santos zelf gokte erop dat hij misschien mag blijven (en zijn salaris van 174.000 dollar per jaar kan blijven opstrijken) door aan te kondigen dat hij geen herverkiezing zal zoeken in 2024. Als we de peilingen mogen geloven maakt hij, na zijn legendarische serie leugens, niet veel kans op een nieuwe termijn.

Santos wijst in afwachting het rapport af als ‘vooringenomen’. ‘Ik zal niet aan de kant blijven terwijl ik gestenigd wordt door degenen die zelf gebreken hebben.’ Ook via X kondigde hij een nieuwe poging aan om zijn naam te zuiveren. De politiek, liet hij weten, is ‘van onderuit vuil, vuil’.

‘We maken fouten’

De Republikeinse Partij staat voor een dilemma. Na een eventuele uitzetting van Santos komen er tussentijdse verkiezingen. De partij zal waarschijnlijk de zetel verliezen, wat haar toch al onwerkbaar kleine meerderheid in het Huis herleidt tot 3 zetels.

In New York speelt de tegenoverstelde redenering. De Republikeinen deden het bij de verkiezingen van 2022 slecht in de rest van het land, maar onverwacht goed in de staat New York. De Republikeinen die, zoals Santos, verkozen werden in kiesdistricten waar Democraat Biden in 2020 won, vrezen dat de walm van kiesfraude rond Santos hun herverkiezing onmogelijk zal maken, of toch zal bemoeilijken. Zij willen Santos zo snel mogelijk weg.

Als hij wordt uitgezet, wordt Santos het zesde uitgezette lid van het Huis in de geschiedenis, en het eerste dat wordt uitgezet zonder gerechtelijke veroordeling, of zonder voor de vijand te hebben gevochten tijdens de Amerikaanse burgeroorlog.

Maar wat er ook staat te gebeuren, de naam van Santos (of beter zijn namen – hij heet behalve George Santos ook Anthony Devolder, zijn lange Braziliaanse naam biedt opties) zal niet gauw vergeten zijn. Hij werd de verpersoonlijking van wat onwaarheden in politiek vermogen, en hoe welgemikte leugens half geïnteresseerde kiezers kunnen verleiden: een arme migrant, een homo, bovendien afkomstig uit een familie van joden die de Holocaust overleefden, slaagt erin in de beste scholen te studeren, wordt volleybalkampioen, werkt voor de beste bedrijven, wordt rijk, ontfermt zich over verlaten honden en in de steek gelaten kiezers. Op de arme homo-migrant na was alles gelogen.

‘Kijk’, luidde de verklaring van Santos in een recent interview met CNN, ‘Ik ben menselijk. We maken fouten.’