Op 17 januari staat Carla Bruni in de Antwerpse Roma, als tussenstop op haar eerste internationale tournee. Maar zo rock-‘n-roll is de zangeres en ex-first lady van Frankrijk niet. ‘Ik zit het liefst thuis.’
Le Murat is de stamkroeg van Carla Bruni en Nicolas Sarkozy. De chique bar in het zestiende arrondissement ligt op een steenworp van hun Parijse appartement. In een hoekje achterin zit ze weggedoken in haar jas. Geen make-up, zwarte broek, een paar Uggs – the milf next door, als u erg veel geluk pleegt te hebben met uw buren.
De voormalige mannequin zit verstopt achter een pilaar, en ziet niet dat er ineens twee mannen binnenkomen die het restaurant scannen. Nadat de kust veilig is verklaard, loopt ex-president en echtgenoot Nicolas Sarkozy binnen. Blij verrast begroet Bruni haar man. ‘Dit doet hij niet vaak, hoor. Hij heeft het nog drukker dan toe hij president was.’
Ziet uw leven er heel anders uit, nu uw man uit de politiek is gestapt?
Carla Bruni: Ik voel me nu niet vrijer of zo, want er is me onder zijn presidentschap nooit iets in de weg gelegd. Maar op tournee gaan, was wel lastig als première dame. Er liep constant politie om ons heen. Maar ach, ik ging toch al niet vaak op tournee. Ik ben het liefst gewoon thuis.
U reisde de wereld rol als model, maar was het niet een enorme omslag om presidentsvrouw te worden?
Bruni: Weet u wat hielp? Dat we nooit in het Elysée hebben gewoond, we zijn altijd in mijn huis in het zestiende arrondissement gebleven. Ik moest wel wat letten op wat ik deed en wat ik droeg, maar ik vond het best leuk. Er ging een nieuwe wereld voor me open. Eerlijk: zwaar kun je het leven van een first lady niet noemen.
Hebt u er iets van geleerd?
Bruni: Ik kende de politieke wereld helemaal niet, het interesseerde me ook niet. In 2009 heb ik voor het eerst in mijn leven gestemd, bij de Europese verkiezingen. Ik vond het fascinerend om mijn man te observeren. En de ontmoetingen, natuurlijk, met Nelson Mandela en de koningin van Engeland.
Uw laatste album, French Touch, bestaat alleen uit covers. Waarom?
Bruni: Het idee om een album in het Engels te doen, kwam van producer David Foster. Hij was in LA naar me komen luisteren, en begreep niets van mijn Franse nummers. Hij zei: ‘Schrijf eens iets in het Engels’, maar dat kan ik niet. Dus maakten we een lijst van songs die ik sinds mijn jeugd graag speel.
De eerste single van het album is Miss You, een nummer van uw ex-vriend Mick Jagger. Heeft hij laten horen wat hij van het nummer vindt?
Bruni: Hij zei op Twitter dat hij wel hield van de ‘French touch’ die ik het nummer had gegeven. Maar voor de duidelijkheid: ik heb er niet zelf om gevraagd. Bij covers moet je je eigen geluid zien te maken, wat voor mij betekent: het moet intiem zijn, alsof ik voor jou alleen zing. Er is geen gebruiksaanwijzing voor. Soms bouw je een nummer helemaal om, soms ook niet. Miss You kreeg het ritme van een Spaanse rumba. Highway to Hell van AC/DC stopten we in een jazzjasje – lachen!
U bent pas op uw dertigste voor een publiek gaan zingen. Waarom zo laat?
Bruni: Ik was te verlegen. Maar toen ik op mijn 29e als mannequin stopte, moest ik wel iets anders verzinnen. Eigenlijk wilde ik het liefst voor anderen schrijven, want dan kun je dat hele imagocircus vermijden.
Het lijkt niet alsof u het onprettig vindt om bekend te zijn.
Bruni: Oh, ik vind het heerlijk. Niet per se om mijn foto’s in de boulevardbladen te hebben, maar wel om in de spotlights te staan. Dat heb ik altijd gewild. Maar werken met een imago is beperkend, en het kan je narcistisch maken.
Uw stijl wordt weleens ‘zuchtzingen’ genoemd. Dat lijkt me een erg Frans fenomeen.
Bruni: Eigenlijk liet ik me inspireren door bossanovazangeressen, zoals de Braziliaanse Elis Regina. Maar inderdaad, ook Françoise Hardy is een voorbeeld voor me, vanwege haar elegante manier van zingen.
Tot slot: u doet tijdens deze tournee vrij kleine zalen aan. Waarom?
Bruni: Dat past beter bij mijn stem, bij mijn bereik en bij mijn nummers. En, euh, ik ben ook bang dat ik grotere zalen niet vol zou krijgen.
Carla Bruni concerteert op 17/01 in De Roma, Borgerhout. Het album French Touch is uit bij Barclay.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
