‘Boris Johnson kan het lot van het EU-lidmaatschap bepalen, maar houdt voorlopig de lippen op elkaar’

In Groot-Brittannië zijn alle ogen gericht op Boris Johnson, schrijft Harry De Paepe. De excentrieke burgemeester van Londen laat niet in zijn kaarten kijken wanneer het gaat over het lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk van de Europese Unie. Vooral premier David Cameron kijkt gespannen toe.

Het is eens wat anders. De hele Britse media hebben de mond vol van het feit dat een politicus niets zegt. Boris Johnson, de excentrieke burgemeester van Londen, staat er namelijk om bekend om dingen te zeggen die hij beter voor zich zou houden.

Mompelend en van een door typische keelklanken voorzien ‘upperclass’ Engels accent begaat hij regelmatig wat flaters. Zoals die keer dat hij op een bijeenkomst voor holebirechten het in een toespraak over ‘Arsenal’ had en daarmee vooral verwees naar anale seks. Of zijn opmerking dat vrouwen alleen maar naar de universiteit trekken om er een man te vinden. In 2005 was hij zo eerlijk om toe te geven dat hij David Cameron als kandidaat-voorzitter van zijn partij steunde puur uit ‘cynisch eigenbelang’. Recenter, in juni 2015, vroeg hij tijdens een debat aan een vragensteller in het publiek waarom hij niet eens de moeite deed om recht te staan. De man in kwestie was een rolstoelpatiënt. Het is slechts een greep uit het ruime aanbod misplaatste opmerkingen. En desondanks alles houdt het Britse publiek van hem. Peilingen wijzen aan dat de Conservatives meer sympathie zouden oproepen, mocht de witharige Johnson de partij leiden. Hij is immers populair bij alle kiezersgroepen. En net daarom kijkt iedereen nu naar hem.

David Cameron verkoopt nu aan de Britse bevolking zijn binnengehaalde pakket na de onderhandelingen met EU-topman Donald Tusk. Maar het onthaal van de voorwaarden in het Verenigd Koninkrijk is lauw. Zowel voor- als tegenstanders van de Europese Unie vinden dat Cameron een hoop borrelnootjes voorschotelt aan de Britten. De eurofielen verwijten hem het Britse lidmaatschap in gevaar te brengen om…ja…niets. De eurosceptici vinden het dan weer een bewijs van dat ‘Brussels’ de Britten niets gunt. De opiniepeilingen, die – ondanks hun falen tijdens de laatste Lagerhuisverkiezingen – nog steeds een heilige status geniet in het land, tonen een nek-aan-nek-race tussen de voor- en tegenstanders. Op dit moment zijn de mensen die lid willen blijven van de Europese Unie nog aan de winnende hand, maar het ‘Leave’-kamp nadert hen met rasse schreden.

Uitnodiging van Cameron

Boris Johnson neemt in de balans van de weegschaal een belangrijke plaats in. Hij zou de twijfelende kiezer naar het ene of het andere kamp kunnen lokken en zo het lot van het EU-lidmaatschap kunnen bepalen. Indien hij voor het ‘Leave’-kamp gaat dan daagt hij meteen ook zijn voorzitter en zittende premier uit. Want in het geval dat de bevolking voor een Brexit kiest, is de positie van David Cameron niet langer houdbaar wat de deur van Downing Street 10 zou kunnen openen voor Johnson. David Cameron, die gelooft in het Britse EU-lidmaatschap, is zich daar sterk van bewust en er wordt nu al een tijd gefluisterd dat hij Boris zou uitnodigen om de post van Buitenlandse Zaken in te nemen om hem in zijn kamp te krijgen. Indien Johnson zich inzet voor de ‘Stay’-campagne dan zet hij zich ook in voor het redden van die andere Unie, de Britse. Het ziet er immers sterk naar uit dat de Schotten een Brexit niet zomaar zullen aanvaarden en dat men dan een tweede onafhankelijkheidsreferendum eist.

‘Alle eyes are on Boris’ en voorlopig spuit die echter mist rond zijn standpunt waarbij hij de inspanningen van Cameron slaat en zalft.