Bernie Sanders bereidt wetten voor die het nationale minimumloon optrekken naar 15 dollar. Als Hillary Clinton president wordt, wil hij inspraak over de cruciale ministerposten. En hij wil dat Clinton het volk mobiliseert tegen een Republikeins Huis van Afgevaardigden.
Dat zegt hij in een gesprek met The Washington Post.
Op dit ogenblik voert gewezen Democratische presidentskandidaat Bernie Sanders energiek (braaf, zeggen sommige medestanders) campagne voor de genomineerde van de partij, Hillary Clinton.
Het zijn verwarrende tijden voor de supporters van Bernie. Van de ene kant lekken op dagelijkse basis via WikiLeaks mails van Clintons campagnehoofd John Podesta waaruit duidelijk wordt dat de partij een felle voorkeur had voor Clinton en waaruit ook het misprijzen van de Clintonmensen voor Sanders blijkt. Podesta omschrijft Sanders bijvoorbeeld als een ‘doofus’ (van Dale vertaalt dit als ‘oen’, en geeft als andere opties ‘dombo, ezel’).
Daarover is Sanders tijdens zijn interview met The Washington Post opvallend mild.
“Geloof me, als ze toegang zouden krijgen tot onze e-mails – en dat kan gebeuren, neem ik aan, wie weet? – dan ben ik er zeker van dat verklaringen zouden opduiken die minder dan lovend zijn voor Clinton-mensen, weet je? Dat gebeurt nu eenmaal in campagnes”.
De uitspraken in de Post doen denken aan wat Sanders in oktober vorig jaar tijdens een debat met Clinton verklaarde: dat hij, zoals de meeste Amerikanen, zijn buik vol had van haar “verdomde e-mails”.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
En neemt hij het ook niet kwalijk dat de Democratische Partij Hillary bevoordeelde? vraagt de journalist van de Post.
“Dat was iets wat we van de eerste dag wisten”.
De partij legde de debatten tussen de Democratische kandidaten op zulkdanige tijdstippen dat zomin mogelijk mensen zouden kijken – het eerste debat was bijvoorbeeld geprogrammeerd op een zaterdagavond, toch al geen drukke tv-avond, terwijl op een andere zender een populaire sportwedstrijd werd uitgezonden.
Sanders permitteert zich in het interview wel een moment van kritiek op “de heel, heel verschillende manier” van werken bij de Clintoncampagne. “Wij hadden geen commissie om te bepalen welke grap ik zou vertellen. Ik krabbelde doorgaans mijn toespraak op een geel stuk papier en was daarmee pas drie minuten voor ik op het podium moest verschijnen klaar”. “De manier waarop zij aan politiek doen is heel anders”.
Sommigen van Sanders’ vroegere medestanders zijn minder welwillend voor de Clinton-campagne, en gaan er nu vanuit dat Sanders een reële kans op het presidentschap verspeeld heeft, gedeeltelijk door eigen fouten van zijn campagne (hij had het misschien toch wat vaker over haar “verdomde e-mails” moeten hebben), gedeeltelijk door bevoordeling van Hillary Clinton door het partijapparaat. Sanders zou het volgens peilingen die in het voorjaar werden afgenomen beter gedaan hebben tegen Donald Trump dan Hillary. Het moest natuurlijk afgewacht worden of Sanders bijvoorbeeld in debatten met Trump overeind zou blijven. Maar, zeggen zijn aanhangers, de andere twee hadden zoveel ballast, werden en worden door een meerderheid van Amerikanen gewantrouwd – dat liet een opening voor Sanders, die als rechtlijnig en oprecht overkwam.
‘Eis dat de partij het platform uitvoert’
Hoewel hij dus inschikkelijk is qua mailverkeer en qua tegenwerking door de Democratische Partij, is Sanders dat tijdens het interview veel minder als het op programma aankomt. Zijn aanhangers hebben samen met die van Hillary een ‘links partijplatform’ onderhandeld, dat werd bekrachtigd tijdens de partijconventie in Philadelphia.
Dat platform staat ver van de standpunten die Hillary Clinton in haar toespraken voor de grootbanken verdedigde.
Sanders beschouwt het als zijn taak, zegt hij, “te eisen dat de Democratische partij dat platform uitvoert”. Hij is al in de weer om met medestanders de wetgevende basis te leggen voor het nationaal minimumloon op 15 dollar per uur (13,5 euro), voor de afschaffing van het schoolgeld in overheidsuniversiteiten, voor verregaande klimaatmaatregelen en voor maatregelen die het massaal opsluiten van (voornamelijk) zwarte mannen voor kleine drugsvergrijpen onmogelijk moet maken.
Met zijn groepje gelijkgestemde senatoren werkt Sanders ook aan voorstellen om de grote banken te splitsen, en om invloed uit te oefenen op de benoemingen in het kabinet dat Clinton op de been wil brengen.
Als het “dezelfde Wall Street jongens” zijn, “zal ik fel in oppositie gaan, en zal ik dat heel, heel duidelijk maken”.
Hoewel Sanders in het interview de huidige president niet noemt, zijn vele van zijn aanhangers gechoqueerd door een andere onthulling van WikiLeaks: in september van 2008 – twee maanden voor zijn verkiezing – vroeg Barack Obama aan een vriend die bij Citibank werkte om hem voorstellen voor een regering te doen. Obama volgde bijna al die voorstellen op.
‘Invloed gebruiken’
Er moeten progressieven in het kabinet zitten, aldus Sanders, die met name de post van Financiën opeist. Hij is enigszins verontrust over geruchten dat de COO van Facebook, Sheryl Sandberg, voor die post in de running is. Zij heeft vriendschapsbanden met toplui van Wall Street.
“Ik geloof dat een miljardair die voor een groot bedrijf werkt eerlijk gezegd niet de persoon is die werkende mensen als minister van Financiën willen zien. We hebben iemand nodig die bewezen heeft tegen Wall Street in te gaan en die bereid is de financiële belangen aan te pakken die met hun hebzucht en illegaal gedrag zoveel schade hebben berokkend”.
Dat soort uitspraken staat mijlenver van Clintons pleidooi voor zelfregulering van Wall Street, en haar uitspraak dat rijken vaak ten onrechte de schuld wordt toegeschoven.
Sanders gaat in het interview nog verder: “Het is niet goed genoeg voor mij als men zegt: ‘wel, de Republikeinen hebben de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden, en dus moeten we vanaf dag één compromissen sluiten’. Voor ze met compromissen begint moet de Democratische Partij de Amerikanen rond onze ideeën mobiliseren en duidelijk maken dat Republikeinen een heel zware politieke prijs zullen betalen als ze niet meegaan met redelijke ideeën die het lot van de middenklasse en de arbeiders verbeteren”.
“We wonnen in 22 staten”, aldus Sanders over zijn eigen campagne tijdens de voorverkiezingen, “en behaalden 46 procent van de verdiende delegates. 13,4 miljoen stemmen, en de meerderheid van de jongeren, de toekomst in dit land. Dat geeft me een heleboel invloed – invloed die ik van plan ben te gebruiken”.
Amerikaanse presidentsverkiezingen 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier