Voor het eerst heeft een Belgische journalist de paus kunnen interviewen, een journalist van het katholieke tijdschrift Tertio. Wereldwijd hebben nog maar een paar journalisten Franciscus kunnen spreken.
Pauselijke interviews blijven hoogst uitzonderlijk. Toch lukte het Tertio onlangs Franciscus exclusief, onomwonden en ruim 40 minuten lang uit te horen: over de relatie tussen kerk en staat, het terrorisme, de herdenking van de Eerste Wereldoorlog, de barmhartigheid, een synodale kerk, media, jongeren, priesters vandaag. Het interview had plaats in het Spaans, Franciscus’ moedertaal, op de vooravond van de recente kardinalencreaties.
Enkele uittreksels:
Over “Nooit meer oorlog”: “(….) De wereld ondergaat een Derde Wereldoorlog: in Oekraïne, het Midden-Oosten, Afrika, Jemen… Het is zeer ernstig. Dus zomaar wat lippendienst bewijzen aan het ‘Nooit meer oorlog’ terwijl ondertussen zoveel wapens worden gemaakt en verkocht, zelfs verkocht aan tegenstanders. (….) Eigenlijk komt het hier op neer: het is één van de makkelijke vormen om zich te verrijken. Maar uiteraard, de prijs is zeer duur: bloed. (….) Vandaag ontbreekt het ons aan leiders: Europa heeft leiders nodig, leiders die vooruitgaan.”
Over zijn band met België: “(…) En België, elk anderhalf jaar ging ik daar naartoe toen ik provinciaal van de jezuïeten was (van 1973 tot 1979, nvdr), omdat er in België een vereniging van vrienden bestond van de Katholieke Universiteit van Córdoba. Ik was er de grootkanselier van. Vandaar dat ik hen bezocht om met hen te praten. En ik kwam ook om hen te bedanken. En zo ben ik van België beginnen te houden. Maar voor mij is de mooiste stad van België niet Gent of Antwerpen, maar Brugge (lacht).”
Over Amoris Laetitia (het pauselijke schrijven van eerder dit jaar over gezinsthema’s die in een aantal kerkelijke kringen voor ophef zorgt): “Amoris Laetitia is het resultaat van de twee synodes over het gezin waaraan de hele kerk meewerkte en wat de paus zich eigen maakte. Dat gebeurde zeer harmonisch. Het is toch merkwaardig: alles wat uit de synodes is gekomen, werd met meer dan tweederdemeerderheid goedgekeurd. Zo’n uitkomst biedt garantie. Een synodale kerk betekent een heen-en-weerbeweging, op en neer, van links naar rechts, en opnieuw. Hetzelfde moet zich voordoen in de bisdommen. Voorts is er een Latijnse uitspraak die stelt dat de kerk altijd met en onder Petrus is: cum et sub Petro. Petrus staat garant voor de eenheid in de kerk, hij is er de waarborg voor. Dus dat is de betekenis en we moeten voortgaan met die synodaliteit.”
