Belgische in Parijs: ‘Mensen worden nog kwader wanneer iemand ze probeert te kalmeren’

Astrid Stockman, Belgische zangeres in Parijs, heeft er een lange nacht op zitten: ‘Het bleef maar komen. Mensen lopen rond en hebben geen idee wat er is gebeurd.’

De Belgische zangeres Astrid Stockman is op dit moment in Parijs voor Fidelio – een bevrijdingsopera. Dat is een bewerking voor kinderen en volwassenen van Ludwig von Beethovens enige opera. Stockman verblijft niet in het centrum van Parijs, maar in Saint-Quentin-en-Yvelines. ‘Wij merken de impact, ook al zitten we niet in het centrum,’ zegt de sopraan aan Knack.be. ‘Op Twitter leek het alsof de aanvallen zich verspreidden, dat was angstaanjagend. Het was een lange nacht, het bleef maar komen.’

In de buurt waar het gezelschap logeert en de voorstelling repeteert is veel politie, aldus Astrid Stockman. ‘Er is veel politie. Alles is dicht, letterlijk. Mensen staan voor gesloten deuren van winkels. Ze praten met elkaar, zoeken steun bij elkaar.’ Op Twitter deelde Stockman: ‘Nog nooit zoveel ongeloof en collectief verdriet gezien zo dichtbij.’

De sfeer is gespannen, voelde ze aan de gesloten poorten van de Carrefour. ‘Enkelingen worden kwaad, waarop sommigen hen proberen te kalmeren. Maar dat maakte de situatie nog erger. Ik ben daar weggegaan, ik heb geen zin om daar tussen te staan.’

Er is chaos, zag Stockman. ‘Mensen lopen rond en hebben geen idee wat er is gebeurd. Je merkt dat ze geëmotioneerd zijn.’

Op het moment dat we haar bellen, is Astrid Stockman in het Theatre Saint-Quentin-en-Yvelines waar ze de voorstelling Fidelio repeteren. ‘Ik hoor mensen discussiëren beneden. Er gebeuren vreemde dingen: iemand opent het hek van de parking voor de ene wel, voor de andere niet. Er is weinig communicatie, ik volg enkel via sociale media.’

Stockman zou normaal deze middag een atelier geven aan kinderen uit de wijk, over de muziek van Beethoven. ‘Maar alle publieke voorstellingen in Ile de France zijn geannuleerd, bij decreet, vernemen we net. Dus vandaag gaan onze workshop en open repetitie niet door.’

‘Koekje eten en voortdoen’

‘”Koekje eten en voortdoen” zei een van de collega’s. Het is raar, maar het enige waar we nu mee bezig zijn, is repeteren, repeteren, repeteren.’

Beethoven is de man die Ode aan de Vreugde schreef. Dat is het Europese volkslied geworden, een ode aan de eendracht van het Oude Continent. ‘Wij eindigen daar onze voorstelling mee,’ merkt Stockman op. ‘Plus jamais de guerre stupides, plus jamais de mots trahis, si l’amour est notre guide nous serons toujours unis…‘

Ze is zich bewust van de vreemde echo die dat nu geeft: ‘Ik zou willen zeggen: “Ze winnen niet.” Maar door de reacties die je weer leest en ziet, denk je dat ze wel winnen. Het is zo moeilijk om dit te blijven zien als het werk van enkelingen die doorslaan, maar we moeten dat wel blijven doen. We kunnen enkel winnen als we niet bang zijn, maar het is zo normaal dat je bang bent.’